W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

no tośmy se pogadali ... czas spać bo do roboty cza wstać
a u was też tak jak w tym "Paryżu" czy trochę jaśniej ?

W iIrlandii calkiem jasno, musze powiedziec, wiekszosc to Irlandczycy, Polacy, Rumuni, Litwini, Czesi Slowacy i Brazylijczycy

Dobrej nocki

bajo

jak ja dobrze wiem o czym piszecie Panowie...
masakra
praca na bramce mi osobiście zabierała życie - w sensie OK dupy, atmosfera wszystko fajnie...na początku. Potem hałas jak w hucie, na dupy człowiek też już nie miał ochoty patrzeć jak się naoglądał tego ścierstwa i łajdactwa, akcje zagrażające życiu i zdrowiu i za co??! 200zl za noc...
potem trafiłem nie lepiej, wydawałoby się, że robota spokojniejsza bo w mundurze....to samo, a nawet i gorzej - łapanie złodziejów na dworcu, ich krzywe gadki i "biznesy". W pewnym momencie raz po służbie tak sobie usiadłem w domu i zdałem sobie sprawę, że zaczynam nienawidzieć wszystkich ludzi - nie ważne uprzejmy czy nie, miałem ich dość...to był czas kiedy postanowiłem z tym skończyć by nie mieć zrytej psychiki bardziej....bo to serio zdrowe nie jest
i co robić? praca na etacie? yebać! Jako, że mam uprawnienia trenerskie (różne) to postanowiłem otworzyć własny klub sportów walki i się kręci jakoś...
No ale tyle ile człowiek nerwów zjadł to jego, tych różnych dziwnych sytuacji i okoliczności...

teraz niestety widzę bramkę jako chłopaków na posyłki, bo prędzej czy później tak to się kończy....
tak jak mój były trener MMA - zakapior, zaawansowany wykidajło... się zachciało "innego życia" haraczowanie...dostał siekierą przez łeb od syna właściciela piekarni, którą "opodatkowali" i MMA nie pomogło wcale, zwyczajne ludzie wkurvienie w połączeniu z determinacją ukróciło ich proceder...najlepsi okazali się kumple...ten dostał, reszta uciekła......
Jak można być zawodowym sportowcem i robić takie rzeczy.... to środowisko nie tyle co demoralizuje, ale prawdziwie niszczy człowieka

Właśnie ja Wam szczerze przyznam najbardziej obawiam się bycia trybikiem. Zaczynam o 9 wychodzę o 17, trening rano albo wieczór, porobić coś z rodziną, a w sobotę "W KOŃCU ŁYKEND!!!", a poniedziałek "ehh... znwou do pracy". Tego się obawiam. Zresztą, mam parę pomysłów, widzę braki na rynku, powiedzmy lokalnym, i zastanawiam się czy nie rzucić studiów w cholerę, zarobić parę patyków i zacząć coś działać na własną rękę. To jest 3 droga jaką przewiduje na najbliższą przyszłość. Bo jak się nie uda, to za rok, za dwa można zdobyć wykształcenie, a doświadczenia cennego nikt nie zabierze.

Ok, to i ja dorzucę swoje 3 grosze.

Przemyślenia o robocie miałem przeróżne

1. Kiedyś chciałem własny biznes, dziś widzę że to nie ma prawa się udać - chyba, że ten biznes jest Twoją pasją. Bo niby fajnie brzmi ale jednak to dużo więcej roboty niż standardowe od 9 do 17. To zapyerdol 24/7 plus stres 24/7. Dziękuję, postoję

2. Po studiach dosyć szybko zacząłęm pracę w mediach. Pamiętam jak na studiach mówiłem że 3k na rękę mi styknie. Teraz widzę że apetyt rośnie w miarę jedzenia

3. Widzę po sobie, że podświadomie jednak cały czas gonię za kasą, porównuje się z innymi. Np teraz mam bardzo fajną pracę - nie narzekam, rozwijam się, bardzo fajne towarzystwo ALE zadzwonili do mnie z innego domu mediowego (bo w tego typu miejscu pracuję) i zaprosili na rozmowę. JA poszedłem, bo wychodzę z założenia że rozmowa nie zaszkodzi. Dałem tylko zaporową stawkę (jak na mnie) - bo nic nie mam do stracenia i... okazało się że są bardzo zainteresowani i dzisiaj mam rozmowę z prezesem tego domu mediowego No i kvrwa mam dylemat - bo tu gdzie jestem mam wszystko, ale z drugiej strony tam miałbym dużo większą kasę no i jednak to jakieś wyzwanie - wysokie stanowisko itp. A wiadomo, trzeba wychodzić ze strefy komfortu - to określenie zepsuli coache, ale jest w nim niestety dużo racji.

Nie ma nic gorszego niż zasiedzenie. Z trzeciej strony - w mojej branży takie propozycje się powtórzą, więc może nie ma co się spieszyć, bo w obecnej robocie jestem dopiero rok - i tak jak pisałem, nie mam na co narzekać...

Podsumowując - u mnie nie jest źle, jakoś z górki poszlo po studiach, nie jest to moja wymarzona praca, na zarobki nie narzekam, ale jednak fajnie byłoby robić coś bardziej związanego z pasją... Tylko kompletnie nie wiem jakby to ugryźć dzisiaj.

SzK niech Cię ręka Boska broni przed rzuceniem studiów !!!
potem będziesz żałował jak ... np: e - kolega Prosiak

popatrz na Dremora ... pracę ma , nie narzeka ... a się jeszcze upominają o niego i przepłacają
Dremor powiedz Mu !

w miarę lubisz to co robisz ( tak wnioskuję ) i masz jakiś talent do tego ... no i kierunek jakiś perspektywiczny
studia to dodatkowe możliwości ... a trybik trybikowi nierówny ... możesz skończyć jako trybik na 3 zmianach zaczynając robotę o 5 rano
ja popełniłem ten błąd i ponad 10 lat ogarniania a jeszcze nie jestem na prost

Z drugiej strony nie można się też zatracić w pogoni za $$$. Kosztem rodziny, zdrowia, pasji.
Dremor, daj znać, co postanowiłeś. Niestety chyba nikt tu nie zna Cię na tyle dobrze, żeby jak najlepiej doradzić, ale ciekawi mnie, jak wybrnąłeś z tej sytuacji Mam nadzieję, że to będzie najlepsza możliwa opcja

Antos098

tak jak mój były trener MMA - zakapior, zaawansowany wykidajło... się zachciało "innego życia" haraczowanie...dostał siekierą przez łeb od syna właściciela piekarni, którą "opodatkowali" i MMA nie pomogło wcale, zwyczajne ludzie wkurvienie w połączeniu z determinacją ukróciło ich proceder...najlepsi okazali się kumple...ten dostał, reszta uciekła....

Respekt dla tego syna , a jak to się skończyło tak z ciekawości , dostał jakiś wyrok? Tamten to wogóle przeżył ? Czy został warzywem?


Zmieniony przez - bane158 w dniu 2018-12-13 14:10:25

Fajnie byłoby mieć robotę, żeby mieć trochę czasu wolnego na pasje. Jeśli chodzi o kasę to dużego ciśnienia nie ma, ale fajnie byłoby kiedyś kupić mieszkanie niż całe życie wynajmować z randomami i pojechać gdzieś na wakacje.