YebatzKimona
W czasach liceum zakochałem się po uszy w dwa lata młodszej sąsiadce. Była drobna, o pięknej urodzie - ciemnych włosach, dużych, niemal czarnych oczach i bladej jak śnieg cerze, a po szesnastych urodzinach szybko urosła i nabrała kobiecych kształtów, zachowując przy tym brzuch płaski jak poziomica.
Wzdychałem do niej, zresztą jak i pół miasta, jednak rodzice, zagorzali katolicy, tak namieszali jej w głowie, że przez całe liceum nawet się nie całowała. Na studia dojeżdżała do miasta obok, na uczelnię niedaleko mojej, więc często widywaliśmy się w pociągu. Od jej najlepszej przyjaciółki, notabene mojej kuzynki wiem, że wciąż z nikim się nie spotykała – a podrywało ją jakieś pół miasta, od młodych Sebów, chcących zaimponować prawie sprawnym BMW i narkotykami zażywanymi kilka razy w tygodniu, po starszych od jej ojca prezesów Januszexów.
Bajka skończyła się, a raczej zaczęła, gdy była na drugim semestrze. Napisał do niej jakiś Nigeryjczyk, zaprosił do Berlina i po miesiącu pisania przekonał do wyjazdu. Wiem, gdyż kuzynka kiedyś tam zapomniała wylogować się z facebooka u mnie na komputerze i czasami, pijąc samotnie późną nocą, czytam to i owo. To nic dobrego, no ale nikt nie jest idealny…
Wracając do historii – moja wyidealizowana, nieosiągalna miłość rzuciła studia i pojechała. Od tak, jak gdyby nigdy nic. Oczywiście jej rodzice byli bardziej niż załamani, no ale człowiek to zwierzę które bez pewnych odczuć, emocji i impulsów, usycha z nudów niewyobrażalnie przy tym cierpiąc. A gdy jest się młodą, atrakcyjną, białą kobietą, znajdą się dosłownie miliardy osób, mogących wszystko, dzięki czemu człowiek czuje, że żyje, zapewnić. Od ręki, za darmo i w nielimitowanej ilości…
I tak, czytając korespondencję jej i córki siostry mojego ojca, dowiedziałem się, że zamieszkała z Omarim i dwoma Ahmedami w mieszkaniu socjalnym. Wszyscy koledzy żyli z zasiłków, ona zaś z kieszonkowego, bo mimo, że nie utrzymywała kontaktu z rodzicami, to nie chcieli aby głodowała. Najpierw sypiała tylko ze swoim Nigeryjczykiem, potem z nim, a jak wychodził to z „przystojniejszym Ahmedem”. Z czasem zaczęły się trójkąty czy nawet orgie, gdzie na kilkunastu chłopa z całego świata były tylko 3-4 dziewczyny - „zbiegiem okoliczności” wszystkie z polski.
W miesiąc od wyjazdu spróbowała wszystkich narkotyków, jakie tylko można kupić w Berlinie – czyli wszystkich znanych ludzkość. Przerobili każdy jej otwór, często płakała że za bardzo bolało – no ale przyjęła „Omara i kolegów” z pełnym dobrodziejstwem inwentarza, więc póki z zakazanej dziurki nie leciała krew, można było ładować. A jak leciała, to kilka dni przerwy i powrót do zabawy.
Impreza skończyła się po ponad dwóch latach, a jej zakończenie jest dość standardowe dla bajek z tego gatunku - ciąża, wp******, wyrzucenie za drzwi. Oczywiście bez rzeczy czy portfela. To cud, że zostawili jej chociaż telefon i kartę, którą trzymała w futerale.
Wróciła do rodziców – a raczej wróciło to, co z niej zostało. Dwa lata nieprzerwanej imprezy, ciągły haj napędzany czym się da, mało spania, dużo seksu i fast-foody, którymi wyłącznie się żywiła zrobiły swoje. Przytyła więcej, niż ważyła przed wyjazdem. Jej skóra miała kolor dna starej popielniczki, połowa włosów wypadła, a te które zostały, stały się o połowę cieńsze. Oczywiście idealni rodzice przyjęli ją tak, jakby wróciła z weekendu u babci.
Dalszy scenariusz też bez większych zaskoczeń: okres ciąży spędzony na kanapie w obszczanych gaciach, kilka prób znalezienia „przyszłego męża, z którym zaliczy wpadkę na drugiej randce”, potem już oficjalne szukanie tatusia – miało się tindera, to widziało się te zmieniające co kilka miesięcy opisy w co rusz kasowanych i zakładanych na nowo kontach, bo niby kogoś znalazła, ale jednak za niski/biedny/mało ekscytujący/i tak dalej. W końcu urodziła wiecznieopalnego chłopca będąc sama, odblokowując przy tym najpopularniejszy wśród polek urodzonych po ‘85 roku achievement „single mother”.
Noemi tydzień temu skończyła roczek, na którym to jej mama wygląda na większą, niż przed rozwiązaniem. Wiem, bo na nim byłem. Zaprosiła mnie licząc, że może „ten przegryw, co kiedyś do mnie wzdychał, skończył studia i się dorobił, mimo paskudnego ryja będzie spoko opcją”. Nie, nie będzie. Chciałem się nawp*****lać za darmo, a raczej w cenie chińskiej zabawki, no i nie przegapić okazji spędzenia sobotniego popołudnia poza domem, bo ostatnimi laty, jeśli chodzi o spotkania z ludźmi spoza rodziny, jestem jaroszem.
I tak oto w cztery lata ze skromnej piękności, która nie dopuszczała do siebie nawet najprzystojniejszych kolegów, miała możliwość skończyć bardzo dobry kierunek studiów, a co najważniejsze wygląd niebiańskiego anioła, skończyła jako wiecznie sfrustrowana, samotna poczwara z Afrykańskim bękartem, która całymi dniami przesiaduje na różnych grupach wylewając w Internecie swoją nienawiść do facetów, małżeństw, par, kobiet bez nadwagi, białych ludzi i tak dalej. Na dziś dzień, w swoim CV ma jedynie ukończone liceum, zdaną maturę i kilka kilometrów męskiego, ciemnego mięsa przeciągniętego przez jej wnętrzności.
Gdyby zachowała figurę, to na pewno znalazłaby jakiegoś księcia z mieszkaniem większym niż kawalerka i autem z wyżej średniej półki, którego serce nie zna limitów osób do kochania i który jest skłony pracować ponad siły, aby ona nie musiała robić tego wcale.
Jednak zaniedbała swoje ciało zbyt głęboko, aby można było przywrócić je do jego naturalnego piękna. Śmieciowe żarcie, brak ćwiczeń, nieregularny sen, tony narkotyków oraz kilka chorób wenerycznych, a to wszystko dopchnięte ciążą i rokiem pierdzenia w kanapę z której to nieustannie wylewa swoje żale pod postami „szmat”, czyli wszystkich kobiet które nie sp******iły sobie życia równie poważnie jak ona, jednocześnie wspierając każdą „biedną kobietę” mającą równie źle czy nawet gorzej – tak wygląda jej przeszłość, a przyszłość nie zapowiada się lepiej.
Jest też druga, o wiele tragiczniejsza część tej historii. W czasie, w którym ja najpierw uczyłem się, czasami całymi nocami, a następnie pracowałem po 6 dni tygodniowo aby jak najszybciej uzyskać uprawnienia, byłem bardzo samotny. Najpierw miałem ogromne problemy, żeby w ogóle się odezwać, później żeby pójść na randkę - a gdzie tu mówić o seksie, związku czy ciąży? Gdy skończyły się studia zaczęła się praca po 10h dziennie przy zarobkach 22zł/h brutto, więc na kobiety nie miałem ani siły, ani czasu, ani pieniędzy. W tym czasie „koledzy” z Azji i Afryki imprezowali z moimi sąsiadkami dzień za dniem, gdyż mając życia opłacane z podatków, nie musieli tracić siły i czasu na pracę, a na narkotyki było ich stać, gdyż sami nimi handlowali.
Ja zapracowywałem się na śmierć, z miesiąca na miesiąc łapiąc coraz większą depresję, a oni wstawali o której chcieli i robili co im się podobało – głównie ćpali i ruchali. I gdyby jeszcze szło w drugą stronę, że w tym czasie ja po pracy posuwam jakąś czekoladkę czy młodą arabkę, która funduje mi wszystko czego zapragnę, to jeszcze nie byłoby tak źle. Ale jest tragicznie. Przyjeżdżają z dzikich krajów, wyrywają głupie cipy którym imponują darmowe narkotyki i opalona skóra, bawią się z nimi za pieniądze takich podludzkich neoniewolników jak ja, a jak jakąś zapłodnią to wyrzucają z domu. Żadnych alimentów, żadnego wychowania – chociaż może to i lepiej. A najgorsze, że tak, jak łapią sobie młode, atrakcyjne kobiety, tak oddają społeczeństwu zużyte poczwary, które absolutnie do niczego się nie nadają. Pomijając już fakt, że nasz rząd musi łożyć z podatków na ich bękarty, no bo dzieci nie mogą chodzić głodne i bez szkoły, nie ważne jak i gdzie zostały poczęte.
To tak, jakbyś miał w domu jedną butelkę drogiego szampana, od lat trzymaną na jakąś specjalną okazję, a na imprezie dobrałby się do niej koleś, którego nie tylko nie zapraszałeś, ale nawet nie chciałbyś u siebie widzieć, otworzył sobie przy wszystkich, wypił kilka łyków a następnie do niej naszczał tak, aby tylko desperaci lub nieświadomi frajerzy chcieli się po nią sięgnąć…
W czasie, gdy my zapracowujemy się na śmierć, jacyś szemrani przybysze zapinają nasze rodaczki bez ograniczeń, w „darmowych mieszkaniach” imprezując za „darmowe pieniądze”, które politycy z UE po prostu im przyznali.
Wzdychałem do niej, zresztą jak i pół miasta, jednak rodzice, zagorzali katolicy, tak namieszali jej w głowie, że przez całe liceum nawet się nie całowała. Na studia dojeżdżała do miasta obok, na uczelnię niedaleko mojej, więc często widywaliśmy się w pociągu. Od jej najlepszej przyjaciółki, notabene mojej kuzynki wiem, że wciąż z nikim się nie spotykała – a podrywało ją jakieś pół miasta, od młodych Sebów, chcących zaimponować prawie sprawnym BMW i narkotykami zażywanymi kilka razy w tygodniu, po starszych od jej ojca prezesów Januszexów.
Bajka skończyła się, a raczej zaczęła, gdy była na drugim semestrze. Napisał do niej jakiś Nigeryjczyk, zaprosił do Berlina i po miesiącu pisania przekonał do wyjazdu. Wiem, gdyż kuzynka kiedyś tam zapomniała wylogować się z facebooka u mnie na komputerze i czasami, pijąc samotnie późną nocą, czytam to i owo. To nic dobrego, no ale nikt nie jest idealny…
Wracając do historii – moja wyidealizowana, nieosiągalna miłość rzuciła studia i pojechała. Od tak, jak gdyby nigdy nic. Oczywiście jej rodzice byli bardziej niż załamani, no ale człowiek to zwierzę które bez pewnych odczuć, emocji i impulsów, usycha z nudów niewyobrażalnie przy tym cierpiąc. A gdy jest się młodą, atrakcyjną, białą kobietą, znajdą się dosłownie miliardy osób, mogących wszystko, dzięki czemu człowiek czuje, że żyje, zapewnić. Od ręki, za darmo i w nielimitowanej ilości…
I tak, czytając korespondencję jej i córki siostry mojego ojca, dowiedziałem się, że zamieszkała z Omarim i dwoma Ahmedami w mieszkaniu socjalnym. Wszyscy koledzy żyli z zasiłków, ona zaś z kieszonkowego, bo mimo, że nie utrzymywała kontaktu z rodzicami, to nie chcieli aby głodowała. Najpierw sypiała tylko ze swoim Nigeryjczykiem, potem z nim, a jak wychodził to z „przystojniejszym Ahmedem”. Z czasem zaczęły się trójkąty czy nawet orgie, gdzie na kilkunastu chłopa z całego świata były tylko 3-4 dziewczyny - „zbiegiem okoliczności” wszystkie z polski.
W miesiąc od wyjazdu spróbowała wszystkich narkotyków, jakie tylko można kupić w Berlinie – czyli wszystkich znanych ludzkość. Przerobili każdy jej otwór, często płakała że za bardzo bolało – no ale przyjęła „Omara i kolegów” z pełnym dobrodziejstwem inwentarza, więc póki z zakazanej dziurki nie leciała krew, można było ładować. A jak leciała, to kilka dni przerwy i powrót do zabawy.
Impreza skończyła się po ponad dwóch latach, a jej zakończenie jest dość standardowe dla bajek z tego gatunku - ciąża, wp******, wyrzucenie za drzwi. Oczywiście bez rzeczy czy portfela. To cud, że zostawili jej chociaż telefon i kartę, którą trzymała w futerale.
Wróciła do rodziców – a raczej wróciło to, co z niej zostało. Dwa lata nieprzerwanej imprezy, ciągły haj napędzany czym się da, mało spania, dużo seksu i fast-foody, którymi wyłącznie się żywiła zrobiły swoje. Przytyła więcej, niż ważyła przed wyjazdem. Jej skóra miała kolor dna starej popielniczki, połowa włosów wypadła, a te które zostały, stały się o połowę cieńsze. Oczywiście idealni rodzice przyjęli ją tak, jakby wróciła z weekendu u babci.
Dalszy scenariusz też bez większych zaskoczeń: okres ciąży spędzony na kanapie w obszczanych gaciach, kilka prób znalezienia „przyszłego męża, z którym zaliczy wpadkę na drugiej randce”, potem już oficjalne szukanie tatusia – miało się tindera, to widziało się te zmieniające co kilka miesięcy opisy w co rusz kasowanych i zakładanych na nowo kontach, bo niby kogoś znalazła, ale jednak za niski/biedny/mało ekscytujący/i tak dalej. W końcu urodziła wiecznieopalnego chłopca będąc sama, odblokowując przy tym najpopularniejszy wśród polek urodzonych po ‘85 roku achievement „single mother”.
Noemi tydzień temu skończyła roczek, na którym to jej mama wygląda na większą, niż przed rozwiązaniem. Wiem, bo na nim byłem. Zaprosiła mnie licząc, że może „ten przegryw, co kiedyś do mnie wzdychał, skończył studia i się dorobił, mimo paskudnego ryja będzie spoko opcją”. Nie, nie będzie. Chciałem się nawp*****lać za darmo, a raczej w cenie chińskiej zabawki, no i nie przegapić okazji spędzenia sobotniego popołudnia poza domem, bo ostatnimi laty, jeśli chodzi o spotkania z ludźmi spoza rodziny, jestem jaroszem.
I tak oto w cztery lata ze skromnej piękności, która nie dopuszczała do siebie nawet najprzystojniejszych kolegów, miała możliwość skończyć bardzo dobry kierunek studiów, a co najważniejsze wygląd niebiańskiego anioła, skończyła jako wiecznie sfrustrowana, samotna poczwara z Afrykańskim bękartem, która całymi dniami przesiaduje na różnych grupach wylewając w Internecie swoją nienawiść do facetów, małżeństw, par, kobiet bez nadwagi, białych ludzi i tak dalej. Na dziś dzień, w swoim CV ma jedynie ukończone liceum, zdaną maturę i kilka kilometrów męskiego, ciemnego mięsa przeciągniętego przez jej wnętrzności.
Gdyby zachowała figurę, to na pewno znalazłaby jakiegoś księcia z mieszkaniem większym niż kawalerka i autem z wyżej średniej półki, którego serce nie zna limitów osób do kochania i który jest skłony pracować ponad siły, aby ona nie musiała robić tego wcale.
Jednak zaniedbała swoje ciało zbyt głęboko, aby można było przywrócić je do jego naturalnego piękna. Śmieciowe żarcie, brak ćwiczeń, nieregularny sen, tony narkotyków oraz kilka chorób wenerycznych, a to wszystko dopchnięte ciążą i rokiem pierdzenia w kanapę z której to nieustannie wylewa swoje żale pod postami „szmat”, czyli wszystkich kobiet które nie sp******iły sobie życia równie poważnie jak ona, jednocześnie wspierając każdą „biedną kobietę” mającą równie źle czy nawet gorzej – tak wygląda jej przeszłość, a przyszłość nie zapowiada się lepiej.
Jest też druga, o wiele tragiczniejsza część tej historii. W czasie, w którym ja najpierw uczyłem się, czasami całymi nocami, a następnie pracowałem po 6 dni tygodniowo aby jak najszybciej uzyskać uprawnienia, byłem bardzo samotny. Najpierw miałem ogromne problemy, żeby w ogóle się odezwać, później żeby pójść na randkę - a gdzie tu mówić o seksie, związku czy ciąży? Gdy skończyły się studia zaczęła się praca po 10h dziennie przy zarobkach 22zł/h brutto, więc na kobiety nie miałem ani siły, ani czasu, ani pieniędzy. W tym czasie „koledzy” z Azji i Afryki imprezowali z moimi sąsiadkami dzień za dniem, gdyż mając życia opłacane z podatków, nie musieli tracić siły i czasu na pracę, a na narkotyki było ich stać, gdyż sami nimi handlowali.
Ja zapracowywałem się na śmierć, z miesiąca na miesiąc łapiąc coraz większą depresję, a oni wstawali o której chcieli i robili co im się podobało – głównie ćpali i ruchali. I gdyby jeszcze szło w drugą stronę, że w tym czasie ja po pracy posuwam jakąś czekoladkę czy młodą arabkę, która funduje mi wszystko czego zapragnę, to jeszcze nie byłoby tak źle. Ale jest tragicznie. Przyjeżdżają z dzikich krajów, wyrywają głupie cipy którym imponują darmowe narkotyki i opalona skóra, bawią się z nimi za pieniądze takich podludzkich neoniewolników jak ja, a jak jakąś zapłodnią to wyrzucają z domu. Żadnych alimentów, żadnego wychowania – chociaż może to i lepiej. A najgorsze, że tak, jak łapią sobie młode, atrakcyjne kobiety, tak oddają społeczeństwu zużyte poczwary, które absolutnie do niczego się nie nadają. Pomijając już fakt, że nasz rząd musi łożyć z podatków na ich bękarty, no bo dzieci nie mogą chodzić głodne i bez szkoły, nie ważne jak i gdzie zostały poczęte.
To tak, jakbyś miał w domu jedną butelkę drogiego szampana, od lat trzymaną na jakąś specjalną okazję, a na imprezie dobrałby się do niej koleś, którego nie tylko nie zapraszałeś, ale nawet nie chciałbyś u siebie widzieć, otworzył sobie przy wszystkich, wypił kilka łyków a następnie do niej naszczał tak, aby tylko desperaci lub nieświadomi frajerzy chcieli się po nią sięgnąć…
W czasie, gdy my zapracowujemy się na śmierć, jacyś szemrani przybysze zapinają nasze rodaczki bez ograniczeń, w „darmowych mieszkaniach” imprezując za „darmowe pieniądze”, które politycy z UE po prostu im przyznali.
1
pilek
cierpię na uczucie teraz do Sandry Dziwiszek 
QhuTaz
