W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

Wysockiidzmoczycgabke

Ale miałem przewalony sen. Śniło mi się, że jestem w takiej sytuacji jak teraz ale mam 40 lat i trójkę dzieci. I sobie pomyślałem, że ja to jednak mam dobrze. No, niby przesrane z chorobą w tym wieku, ale. Nie chodzę do pracy, rodzice jedzenie pod papę podstawią, kołderką okryją, pocieszą, zapewnią lekarstwa,zmotywują,czasem do czegoś zmuszą jak na przykład zjedzenie obiadu kiedy mi się nie chce jeść ale oni wiedzą, że trzeba. A co ma zrobić osoba, która zachoruje w momencie kiedy jest odpowiedzialna już za coś więcej niż to, żeby mieć dobre oceny, posprzątany pokój i wracać o odpowiedniej porze, tylko są już odpowiedzialni na przykład za innego człowieka, jak swoje dziecko? No tacy ludzie to są już totalnie w życiowej że tak powiem dupie. Bo skądś musi brać na leki, odżywki, inne pierdoły. Dzieci trzeba wykarmić a tu nie ma siły. W sumie dobrze, że teraz na mnie padło.