W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

Z karton gipsu oczywiście, przecież cegieł nie wybiję

Ale to i tak krzepa jest i to jest ważne w tym wszystkim

Hahaha

Grubo. Heh. No tak to bywa. Widzę, że byłeś w tym dniu nie w humorze Grind, dlaczego?

No właśnie to jest pytanie, odnosi się bezpośrednio do wcześniejszego posta czy da się mnie jeszcze naprawic

Każdego się da. Ja prawie z dnia na dzień przestałem demolować wszystko

Nie wiem Grind czy da się. Pewnie się da przy odpowiednich czynnikach czy się uda to nie wiem. Na pewno wiem, że zmiany nie przychodzą łatwo, bo ja widzę te wszystkie rzeczy, który mi zostały z przeszłości jak perfekcjonizm, obawa przed tym co niektórzy sobie pomyślą/zareagują, lęki, zamartwianie się. Na pewno jestem bardziej asertywny, ale mógłbym być jeszcze bardziej. Zmiany pewnych rzeczy są trudne.

Ja jestem zmęczony tą kulturą zapyerdolu. Ehh... Teraz będę starał się robić wszystko na minimum i częściej odmawiać. Całe studia starałem się mieć dobre oceny, jedynie na piątym roku nie miałem stypendium rektorskiego, w każde wakacje zapyerdol przy robieniu tablic drewnianych, no i większość weekendów na studiach w domu pomagać przy wynajmie, żeby na kawalerkę odłożyć (7 lat zeszło). Większość studiów mieszkając w pokoju 10 m2 z kolegą lub solo 5-10 metrów kwadratowych, żywiąc się tanim żarciem. Na doktoracie starałem się i robię go szybko. Dostałem stypendium. Dobre jest to, że mam kawalerkę i oszczędności, ale ostatnio tego jest już za dużo po prostu. Trzeba szukać czegoś, co ma najlepszy stosunków do zarobków. Znaleźć robotę tak, żeby nie zapyerdalać nie wiadomo ile, było jako tako znośnie jeśli chodzi o stres/warunki pracy. Pewnie wybór padnie na coś za granicą, bo jak zostanę u siebie to szykuje się słaby zarobek i masa nadgodzin dydaktycznych, nauczanie przedmiotów, z których trzeba dużo się douczyć, żeby ich nauczać. Już niedużo zostało i będę wolny. W Polsce to ciężko na zwykłej posadzie żyć w miarę komfortowo. W sumie nigdy nie wyjechałem na wakacje, bo kasy mi było szkoda, bo wolę mieć jednak tutaj poduszkę finansową.

Trzeba przestać robotę zabierać do domu i myśleć o niej.

Ja widze jak zostałem skrzywiony w trakcie życia. Jako dzieciak byłem bardziej asertywny niż w latach 20tych.
Tak samo jak właśnie myślenie o tym co pomyślą inni, bo mogę mieć przez to kłopoty i nie opłacają mi się pewne rzeczy.

Życie to k***a. Sztuką jest ją wydymać

No czasami trzeba jednak brać pod uwagę, w pracy czy w pewnych relacjach