W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

Nie mogłeś. Zrobiłeś dla niej wszystko co było można. Moi rodzice też się zadręczają, że mogli mnie zabrać do lekarza jak tylko zacząłem przesypiac 3/4 dnia, ale skąd mogli wiedzieć? Większość nastolatków dużo śpi, taki wiek. I Ty też nie mogłeś wiedzieć, że coś się dzieje jesteś tylko człowiekiem.

Dziękuję to bardzo miłe. Chemia no cóż, dobrze szła ale potem miałem infekcje, musieliśmy przerwać i nieborak się znów zaczął panoszyc. Ale zobaczymy, może tym razem go ubijemy, chociaż doktor mówi żeby się nie nastawiac że to szybko pójdzie.

Niestety to poważny i długotrwały proces leczenia, ale wierzę że wszystko dobrze się skończy.
Teraz już jest piękne lato i infekcji sezon zamknięty, powinna chemia pójść w całości bez problemów, a wtedy robal w końcu zdechnie. Jesteś młody i bardzo silny.

Nie wiem co napisać. Może to że jeśli coś jest po śmierci to Twój pies prawdopodobnie trafił do jakiegoś bardzo dobrego miejsca bez cierpienia, biorąc pod uwagę to jak psy kochają ludzi

A u mnie to "słychać" że mój wujek którego lubię miał wylew, ale przeżył i na szczęście wraca do zdrowia

Nom, tylko żeby rodzice tak nie panikowali za każdym razem jak kichne. Może dobrze nam zrobi rozłąka. Bo teraz jestem na oiomie, tu nie ma odwiedzin i mama będzie musiała pogodzić się z tym, że nie może przesiadywac przy mnie cały czas i musi znaleźć też czas dla siebie i dla taty.

Idę spać panowie, trzymajcie się. Zwłaszcza Ty Grind.

Grind, po pierwsze, to wiedz, że współczuję Ci z całego serca. Sam przez to przechodziłem - moja psina miała nawet podobne objawy co Twoja, także rozumie przez co przechodzisz

Po drugie, pytasz, ile może trwać ten okres nostalgii, żałoby - w moim przypadku najcieńszy czas zajął około miesiąc. Aczkolwiek często wracam myślami do ostatnich chwil mojego psa, a było to ponad 5 lat temu. Czasami zdarzają mi się sny, w których spaceruje razem z nią.

Po trzecie, i to chyba najbardziej praktyczna rada z Twojego punktu widzenia - sprawcie sobie kolejnego psa! Pewnie po przeczytaniu tej rady całkowicie ją odrzucisz, ale szczeniak potrafi poruszyć najsmutniejsze serce. U mnie tak było (z tym, że kupiliśmy szczeniaka przed komplikacjami ze zdrowiem dorosłego psa, jednakże odebraliśmy go miesiąc po śmierci mojej psiny).
Razem z ukochaną poświęcicie całą uwagę szczeniakowi i w pewnym sensie odłożycie dręczące Was myśli na dalszy plan

Śpij dobrze. Odpoczywaj. Ja spróbuję nie oszaleć.

Puar

Nie wiem co napisać. Może to że jeśli coś jest po śmierci to Twój pies prawdopodobnie trafił do jakiegoś bardzo dobrego miejsca bez cierpienia, biorąc pod uwagę to jak psy kochają ludzi

A u mnie to "słychać" że mój wujek którego lubię miał wylew, ale przeżył i na szczęście wraca do zdrowia

Dzieki Puar. Ja wierzę że jest takie miejsce jak "niebo" dla psów. Chce wierzyć że ona może być wciąż przy mnie jeśli zechce. Że psie "dusze" czy jakkolwiek to zwał jak ludzkie nie wyparowują po śmierci tylko są w następnym etapie, i mogą nas "odwiedzać", albo być blisko.

Cieszę się że Twój wujek ma sie dobrze. Mój kolega z pracy miał wylew dwa lata temu. Zyje ale niestety nie był w stanie wrócić do pracy, więc super że Twój wujek zdrowieje.

Sepko

Grind, po pierwsze, to wiedz, że współczuję Ci z całego serca. Sam przez to przechodziłem - moja psina miała nawet podobne objawy co Twoja, także rozumie przez co przechodzisz

Po drugie, pytasz, ile może trwać ten okres nostalgii, żałoby - w moim przypadku najcieńszy czas zajął około miesiąc. Aczkolwiek często wracam myślami do ostatnich chwil mojego psa, a było to ponad 5 lat temu. Czasami zdarzają mi się sny, w których spaceruje razem z nią.

Po trzecie, i to chyba najbardziej praktyczna rada z Twojego punktu widzenia - sprawcie sobie kolejnego psa! Pewnie po przeczytaniu tej rady całkowicie ją odrzucisz, ale szczeniak potrafi poruszyć najsmutniejsze serce. U mnie tak było (z tym, że kupiliśmy szczeniaka przed komplikacjami ze zdrowiem dorosłego psa, jednakże odebraliśmy go miesiąc po śmierci mojej psiny).
Razem z ukochaną poświęcicie całą uwagę szczeniakowi i w pewnym sensie odłożycie dręczące Was myśli na dalszy plan

Dziękuję. Współczuję Ci, widzę.jak to wszystko boli. Ona już była tak słabiutka że nie była w stanie wczoraj już sie sama podnieść w większości przypadków, wstała sama może raz czy dwa. Myślę że już czekała, żebyśmy pozwolili jej zasnąć, dali znak że jest w porządku i może odejść jeśli musi. Popatrzyła na mnie raz przed zastrzykiem jakby chciała potwierdzenia, że może zasnąć, że ja pozwalam i jestem z tym pogodzony. Powiedzieliśmy jej że ani sie obejrzy a się.spotkamy i że będzie teraz w pieknym miejscu bez bólu i starości. Ułożyła główkę i zasnęła spokojna szybciutko. Myślałem że mi serce pęknie.

My póki co nie chcemy brać pieska, ale nie z powodu braku chęci ale z powodu warunków w tym kraju-opieka weterynaryjna jest kosmicznie droga, nikt nie chce wynająć mieszkania lub domu osobie z psem, jest ogromny problem ze standardem i opcja zostawienia psa gdy jedziesz na wakacje-musisz znaleźć osobę prywatną bo warunki w kenelach są moim zdaniem niehumanitarne. Koszta też,ale wiadomo to sprawa drugorzedna. Wzięlibyśmy że schroniska bo ona była adoptowana w wieku 2 lat i chcielibyśmy uratować następnego, ale póki co przez powyższe nie widzimy takiej opcji no i nie jestem gotowy na pewno.

Fajnie że macie pieska. Jakiej rasy? Chłopiec, dziewczynka? Zdrowy?

No jeśli istnieje dusza ludzka to stawiam że i zwierzęca też. Przynajmniej dla tych zwierząt które są rozumne, no a psy są

No a udary to taka ruletka niestety. Jeden stanie się warzywem a inny dojdzie do siebie