W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

Ale masz tak od zawsze? Bo to chyba faktycznie ten kryzys wieku średniego Cię dopadł

Generalnie z mojej perspektywy wszystko ogólnie było lepsze gdy byłem młody.

Mam tak od dobrych kilku lat ale się nasila

Hmmm... myślę, że możesz żyć w pewnym sensie dalej beztrosko, bo czym masz się przejmować - robota jest, kasa też pewnie, dziewczyna jest, wolny czas masz, więc możesz go wykorzystać na spotkania ze znajomymi lub jakąś pasję. Może jest coś co cię zainteresowało i chciałbyś tego spróbować - jest teraz sporo różnych grup zainteresowań, itp.


Ja wam powiem, że ostatnio rozmawiam z ludźmi mniej, że tak powiem logicznie, dalej są zwykłe pytania na różne tematy, ale też rozmawiam o tym co u ludzi słychać, jak się czują o problemach swoich i ich (zależy na jakim poziomie jest relacja oczywiście) i muszę przyznać, że dzięki temu rozmowa jest ciekawsza, bardziej naturalna, a cała relacja głębsza i rzadziej dochodzi do sytuacji, gdy nie ma o czym rozmawiać.

Choć z kumplem biofizykiem o nauce i polityce możemy rozmawiać godzinami, ale z nie każdym w ten sposób się da, bo nie każdy się tym interesuje.

Widzisz nawet trudno mi to wytłumaczyć. Jestem z tym w dupie powiem szczerze.
Nawet gdy udaje mi się odwracać uwagę, to i tak problem pozostaje i wraca na codzien. Jakbym sobie nie umiał przetłumaczyć że to nie ma sensu i skupić się na teraz

To jest chyba normalna rzecz. Byłeś młody, zdrowy, bez zobowiązań itd a że zaczyna Cię gonić starość -według Ciebie- to masz takie myśli. Przynajmniej tak mi się wydaje. Zobaczę czy będę tak samo miał za 20 lat

Ja wiem że to raczej normalna kolej rzeczy, ale jak się codziennie budzę i pierwsze co odczuwam, to że mnie wszystko nap*****la to mnie się humor nie poprawia

Może grind masz opory przed pewnymi działaniami typu jestem za stary czy coś takiego, bo widzę, że kwestia wieku cię męczy. Może sądzisz, że skoro masz tyle i tyle lat to twoje życie to już będzie górka i nic się nowego nie wydarzy. Nie wiem, nie umiem czytać w myślach, jedynie się domyślam.

To całe dzielenie wieku na młody, średni i stary. Raz widziałem wykład online z psychiatrą Tomaszem Kotem (nie mylić z aktorem). Mówił choćby o tym, że dzielenie wieku na młody, średni, stary nie ma sensu. Równie dobrze można żyć pełnią życia mając 60 lat, a można w swoim życiu mając 25 lat czuć się starym, bo jedyne co się ma to robota w jakimś korpo od rana do wieczora, brak zainteresować, brak celów itp. Jest sporo ludzi, u których pojawiły się nowe rzeczy, jakieś nowe sukcesy czy znajomości, gdy byli po 40tce

No właśnie, gdzieś po drodze jeszcze za malodu wpadlem w ten sposób myślenia, że po 40 życie się kończy na podstawie obserwacji otoczenia. I to pewnie teraz działa w podświadomości

To świetnie, teraz przynajmniej widzisz w czym może być problem. Pamiętaj, to że ktoś wybrał, że jego życie się kończy po 40tce lub to, że życie tego kogoś rzeczywiście kończyło się po 40tce (bo nic nie chciał zmienić) nie oznacza, że twoje też ma takie być. Możesz przecież dokonywać wyboru i je kształtować. Nowe cele, znajomości, doznania, pasje i wiele, wiele innych.


Zmieniony przez - Jacob2904 w dniu 2020-08-11 21:14:48