W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

To u mnie poranny wzwód jest prawie zawsze. Ja najgorzej z powstrzymywaniem fapania mam właśnie rano. Ja na razie no fap stosuje od 2,5 tygodnia około.

Muszę przetestować jak no fap sprawdza się jeśli chodzi o podryw.

Na pewno ilość energii u mnie poszła w górę mocno i jeśli chodzi o ludzi to jestem bardziej otwarty.

Choć u mnie oprócz no fap, stosuję jeszcze techniki poznawczo-behawioralne.


Zmieniony przez - Jacob2904 w dniu 2020-02-14 20:46:36

Agares możesz coś więcej o tych technikach poznawczo-behawioralnych napisać? Jakieś konkretne zadania robisz, czy jak to wygląda?

Bardzo chętnie. Chodzi przede wszystkim o zmianę nawyków myślowych.

Można powiedzieć, że u sedna terapii poznawczo-behawioralnej jest taki schemat:

ZDARZENIE -> MYŚL/UCZUCIA - > ZACHOWANIE
Prosty przykład uczeń dostaje ocenę 4 (zdarzenie). Jeden powie, ale jestem d****em, znów mi się nie udało dostać 5, jestem do niczego. Inny powie, ale zayebiście egzamin zdany, wakacje rozpoczęte (myśl/uczucia). Jeden świętuje z kolegami, drugi rozpacza (zachowanie).

albo

Jutro impreza (zdarzenie). Jeden powie zayebiście, będę się świetnie bawił, wyrwę jakąś dziewczynę znów spotkam kumpli. Drugi powie znowu będę sztywniakiem, wszyscy będą się na mnie gapili i obgadywali mnie jaki jestem nudny, nikogo nie poznam (myśl/uczucia). Jeden bawi się świetnie jest wyluzowany na imprezie, drugi wprost przeciwnie (zachowanie).

To właśnie nasza interpretacja zdarzeń może wpływać na nasze zachowanie. Dla jednego dana sytuacja jest traumatyczna, dla innego to dobra zabawa.


Często występują u nas tzw. błędy poznawcze.

Na początek opis błędów poznawczych ze strony

"
Najczęściej występujące zniekształcenia poznawcze

Poniżej znajduje się lista popularnych zniekształceń poznawczych:

Myślenie w kategoriach wszystko albo nic

zwane też dychotomizacją lub myśleniem czarno-białym – polega na postrzeganiu wydarzeń w kategoriach „zerojedynkowych” a nie realnych odcieni szarości lub kontinuum. Może się przejawiać występowaniem stwierdzeń „zawsze”, „wszystko”, „każdy”, „nigdy”, w sytuacjach gdy nie są one zgodne z prawdą.

Przykłady: Podziwiana osoba popełnia drobny błąd i podziw zamienia się w pogardę.

„Nie odniosłem znaczącego sukcesu – jestem nieudacznikiem”

Nadmierne uogólnianie

(zwane też nadmierną generalizacją) – polega na dokonywaniu pośpiesznych uogólnień bez wystarczających dowodów, lub wyciąganiu bardzo daleko idących wniosków na podstawie pojedynczego wydarzenia.

Przykład: „Czułem się nieswojo na spotkaniu towarzyskim, więc nie mam w sobie cech niezbędnych do nawiązywania przyjaźni”

Filtr mentalny

(zwany także selektywną uwagą) – polega na skupianiu się wyłącznie na negatywnych aspektach sytuacji z pominięciem elementów pozytywnych. Odzwierciedla tendencję mózgu do odrzucania informacji niezgodnych z posiadanymi wcześniej przekonaniami.

Przykłady: „Jedna osoba ziewała podczas mojego wykładu, wypadłem beznadziejnie”

„Raport w pracy zawierał wskazówkę że jedną rzecz powinienem poprawić (pośród wielu uwag pozytywnych), jestem więc złym pracownikiem”

Odrzucanie pozytywów

– polega na stronniczym ignorowaniu, negowaniu wartości pozytywnych doświadczeń.

Przykład: „Pogratulowali mi mojego projektu – nie zasługuję na to. Po prostu miałem szczęście. Nie wiedzą co mówią albo są naiwni. A może czegoś ode mnie chcą?”

Przeskakiwanie do wniosków

– dochodzenie do poważnych wniosków (zwykle negatywnych) w oparciu o mgliste (lub fikcyjne) przesłanki. Identyfikujemy tu dwa podtypy:

Czytanie myśli

– wnioskowanie o myślach innych osób w oparciu o ich zachowanie lub komunikację niewerbalną, zakładając najgorszy scenariusz bez weryfikacji poprzez zapytanie osoby co faktycznie myśli.

Przykład: „Popatrzył na zegarek podczas spotkania ze mną – musi być śmiertelnie znudzony i uważa mnie za beznadziejną osobę”

Przepowiadanie przyszłości

– stronnicze przewidywanie negatywnych rezultatów zdarzeń bez oparcia w faktach.

Przykład: „Na pewno obleję ten egzamin”

Wyolbrzymianie/umniejszanie

– przyznawanie nieadekwatnie większej wagi spostrzeganym błędom, słabościom oraz zagrożeniom, i odpowiednio nieadekwatnie mniejszej wagi sukcesom, zaletom i możliwościom.

Przykład: „Moje niskie oceny na świadectwie wyraźnie wskazują moją niekompetencję, podczas gdy moje dobre oceny nie mają żadnego znaczenia”

Katastrofizacja

– podtyp powyższego zniekształcenia, polega na skupianiu się na mało prawdopodobnym, najgorszym z możliwych scenariuszu zdarzeń.

Przykład: „Jeśli zrobię prawo jazdy, na pewno będę mieć wypadek”

Uzasadnienie emocjonalne

– zakładanie, że negatywne uczucia ujawniają prawdziwą naturę rzeczy, doświadczanie rzeczywistości jako odzwierciedlenia nasyconych emocjami myśli. Przekonanie że coś jest prawdziwe w oparciu wyłącznie o emocje.

Przykład: „Czuję się głupia, więc pewnie taka właśnie jestem”

„Czuję że coś złego się może zdarzyć, więc pewnie tak będzie”

Personalizacja

– przypisywanie sobie odpowiedzialności za zdarzenia, na które wpływ osoby jest ograniczony lub znikomy.

Przykłady: „Moje dziecko płacze, więc jestem beznadziejną matką”

„Mechanik był niesympatyczny, pewnie powiedziałem coś głupiego”

Nadużywanie imperatywów

– polega na nadmiernym odwoływaniu się do sztywnych, zawsze obowiązujących, a nawet bezwzględnych zasad postępowania. Przejawia się częstym myśleniem w kategoriach „muszę”, „powinienem”, „należy”. Mamy wówczas sztywną i precyzyjną koncepcję tego, jak powinniśmy się zachowywać. Dotyczy to również innych osób. Przeceniamy negatywne znaczenie sytuacji jeśli ktoś nie sprosta naszym oczekiwaniom, lub nie podołamy własnym standardom.

Przykład: „To straszne, że popełniłem błąd. Zawsze powinienem być na 100%”.

Podczas psychoterapii poznawczo behawioralnej, pacjent wspólnie z terapeutą często stara się rozpoznawać stosowane przez siebie zniekształcenia poznawcze. W rezultacie stają się one mniej dotkliwe i mniej automatyczne, dzięki czemu odbiór rzeczywistości zyskuje na realności.
"







W moim przypadku częstym błędem poznawczym było katastrofizowanie. Np. przed prezentacją układałem różne negatywne scenariusze, co może pójść nie tak, że się pomylę, że coś zapomnę. Teraz moje myślenie wygląda mniej więcej tak "kto kvrwa może wiedzieć co się jutro wydarzy, wiele razy układałem w swoim umyśle wiele negatywnych scenariuszy i co chvja się spełniły? Zresztą układanie tego typu scenariuszy mi nie pomaga, zabiera mi czas i stresuje"

Kolejnym problemem było nadmierne czytanie ludziom w myślach. Jak oni zareagują, co sobie pomyślą? Prawda jest taka, że większość ma w dvpie i myśli o kimś od czasu do czasu i wiele rzeczy zapomina.

Identyfikacje zniekształceń poznawczych i ich eliminacja to jest to

Tak samo jeśli chodzi o popełnianie błędów. Zdarzało mi się przypadkiem popełnić kilka błędów, ale gdy przywołuje poprzednie historie to przecież nic się nie stało.

Dochodzą do tego techniki relaksacyjne jak trening Jacobsona.


Ważne jest jeśli chodzi o lęki jest eliminowanie zachowań zabezpieczających i eliminowanie unikania sytuacji trudnych, jakiś prosty przykład np. chyba najpopularniejsze jest fobia społeczna, więc jeśli ktoś ma fobię społeczną, boi się ludzi - unika sytuacji trudnych takich jak przebywanie w większym gronie ludzi, wychodzenie na imprezy czy praca w grupie; stosuje zachowania zabezpieczające takie jak wybór pracy, w której ma mały kontakt z ludźmi, unika przypisania do jakiejś tam danej grupy, żeby nie musieć uczestniczyć w jakichś tam eventach itd.

To powoduje narastanie lęku. Skoro unikamy takich sytuacji, nasze podświadomość interpretuje to jako sytuację niebezpieczną, więc będziemy się bali jeszcze bardziej w przyszłości.


Ważne są także eksperymenty behawioralne, żeby sprawdzić nasze błędne nawyki myślowe. Ktoś boi się np. zatłoczonych miejsc - niech idzie i sprawdzi czy rzeczywiście jest tak niebezpiecznie, ktoś nadmiernie czyta w myślach niech po prostu zapyta inną osobę co naprawdę myśli
itd.







Opisałem to w dużym skrócie, bo trzeba byłoby tak ze 100 stron, żeby to wszystko ogarnąć. Można więcej poczytać w literaturze fachowej lub poczytać coś przystępniejszego jak "Pokonaj depresję stres i lęk Stephen Briers"

Tego typu zachowanie powoduje jeszcze większy lęk


Myślę, że dodatkowo nadmierne analizowanie powoduje u nas spadek działania, staram się tego unikać.


Zmieniony przez - Jacob2904 w dniu 2020-02-14 21:39:35

qw3rty

Tak. Do tego rzuciłem fajki. Chciałbym się 'zresetować' bo siedziałem w tym gównie po same uszy. Nie mam porannego drągala od kilku lat przez porno i rozj**aną dopaminę. 3 miechy to takie minimum a czytałem że receptory wracają do normy w czasie od 6-14 miesięcy. Wiadomo że tyle bez trzepania nie wytrzymam ale bez porno już tak. Narazie chce wytrzymać jak najdłużej. Kupiłem zestaw adaptogenów i witaminy, do tego siłownia.

To w końcu dopamine rozwala, tylko porno?

Panowie a ja mam pytanko , co się stało z prosiaczkiem? Usunął chyba konto?
Btw fajny kanał polecam

https://www.youtube.com/channel/UCZ6EN4XhZKPyfGx1vJimzUA 

O kvrwa Prosiak rzeczywiście usunął konto, bo nie ma go w "Liderzy działu", a szacunów miał trochę. Niedobrze

Każdemu uj**ało szaucneczki.

Sprawdziłem , Prosiak usunął konto.


Zmieniony przez - pilek w dniu 2020-02-14 21:58:26

Jak to tylko Porno, alkohol, fajki, dragi, hazard, itd.. ale porno podobnie jak ćpanie

Prosiak faktycznie nie ma konta a jego wiadomości wyświetlane są jako anonim, ciekawe co się stało

CHodziło mi czy trzeba odstawić porno i masaturbacje czy tylko porno, żeby naprawić dopamine. Mówię o kimś kto jestt abstynentem ,a struga pinokia.


Qwert polecam CI






Zmieniony przez - pilek w dniu 2020-02-14 22:04:00