W tym spamie nie ma miejsca na głupot pisanie

Wiesz ujmę to tak, to niemożliwe. Nie chcę wchodzić w szczegóły bo to kolejny ciężki temat

No rozumiem. J ana razie nawet nie miałbym z kim tych dziecków mieć, więc się też nie zastanawiam.

Siedzieliśmy w domu razem od piątku miałem wolne, więc nie było tak źle, ale gdy byłem sam parę godzin bo wysłałem ja żeby zobaczyła się z przyjaciółką to było nie do opisania.
NIGDY nie byłem w domu sam przez 12 lat. A ona była małym przychlastem i zawsze była ze mną, na sofie przytulona, albo na swoim łóżeczku blisko. Chodziła robiąc swoje pieskowe rzeczy brakuje mi tego tupotu łapek po podłodze.

Wszystkiego mi brakuje... Ból w środku jest nie odpisania, jakby ktoś mi serce zgniatal w ręce. Nie umie jeść, ledwie co śpię, teraz Xanax pójdzie to trochę znieczuli, może będzie lepiej ze spaniem. Nie tranuje już, nie mam ochoty ani siły. Ja chcę tylko swojego pieska teraz. Niego nie przypuszczałem że to będzie takie straszne uczucie

Ja to chciałbym, żeby dziecko w miarę dobrych warunkach żyło, a na razie mieszkam w sumie w akademiku. Oszczędności trochę jest, ale szału nie ma i raczej poczekam, aż się lepiej ustawie, żeby dzieciak miał w miarę dobry start. No i w miarę spoko dziewczynę wybrać.

To trochę brzmi jak syndrom pustego gniazda grind. Niektórzy decydują się na adopcję i pomoc innemu psiakowi, żeby tę lukę wypełnić.


Zmieniony przez - Jacob2904 w dniu 2019-07-01 20:27:11

Cholera, rozciągałem się kilka dni temu i do tej pory mnie bolą dwugłowe i nie mogie się rozciągać... Zakwasy lol

To na pewno jest ten syndrom Agares.

Ona była adoptowana przez nas w moje urodziny 26 marca 2007 zaraz przed jej drugimi urodzinami. Była w okropnym stanie psychicznym. Doprowadziliśmy ja do pełni zdrowia i szczęścia nakładem pracy. Kiedy pies odżył była niesamowitym wulkanem radoaci, energii, miłości do nas. Przeżyłem z nią bardzo chude czasy, emigrację.
Myśleliśmy o adopcji kolejnego psa ale warunki irlandzkie są bardzo nie przyjazne posiadaczom psów którzy nie zarabiają fortuny i. Nie mają własnego domu. Nikt nie chce wynająć mieszkania jeśli masz zwierzę, opieka weta jest kosmicznie droga, duże koszty też i problem znaleźć opiekuna na wyjazdy.
Po prostu nie wiemy czy chcielibyśmy się na świadomie zdecydować, bo przywodząc ja tutaj i wielu rzeczach nie wiedzieliśmy. Na pewno uratowanie kolejnego psiaka pomogłoby nam psychicznie bardzo

No ale w sumie z tym ciapkiem dawaliście radę, to i z następnym jakoś powinniście sobie poradzić.
To na pewno by pomogło

No to widzę, że nie ma lekko grind.

Ja się też rozciągam ostatnio pilek + robię ćwiczenia na kręgosłup. Cały czas praca siedząca spowodowała, że zaczął mnie ostatnio boleć kręgosłup w odcinku piersiowym + ucisk na wysokości pasa gdy długo siedzę. Muszę się wybrać do lekarza, bo ten ból po dłuższym siedzeniu się powtarza.

pilek

Nigdy nie spotkałem nikogo kto tak bardzo był związany z psem muszę pwoiedzieć

A masz/miałeś wogóle jakieś zwierzę?
Dla mnie to normalne , ja miałem tak samo , to tak jakbyś stracił najbliższą osobę/ rodzinę, to cholernie boli, ja go rozumiem

Sepko

No ale w sumie z tym ciapkiem dawaliście radę, to i z następnym jakoś powinniście sobie poradzić.
To na pewno by pomogło

Przeszło mi.to.przez.mysl w ciągu ostatnich dwóch dni, ale jeszcze ona musi być gotowa no i to.ogromna decyzja, odpowiedzialność i duże wyzwania. Może kiedyś się na to.zdecydujemy. Poki co jesteśmy na nie, choć oboje wiemy że w PL już byśmy wybierali kolejnego psiaka że schroniska