Nie dać się czasowi

Pięknie dziękuję za laurkę Paatik, ale nie bądź dla siebie tak surowa. I figury i aktywności wiele kobiet może Ci pozazdrościć.
Ja mam podobnie jak Viki, wiedząc, że za chwilę będą mnie męczyć wyrzuty, że mogłam a nie zrobiłam, wolę już się ruszyć i zrobić trening.. poza tym endorfiny uzależniają

Paatik

No widzisz i dlatego Ty jesteś Tsu, a ja jestem ja Paatik:)
Mam wyższy % lenistwa, niestety znacznie mniej potrafię z siebie wykrzesać. Ale Tsu- dlatego to Ty jesteś dla mnie wzorem, a nie odwrotnie:)

A ja myślę, że zbyt surowo siebie oceniasz. W dzienniku widać że ta systematyczność jednak jest. A że czasem zdarzą się przerwy - każdemu się zdarzą prędzej czy później. No chyba że ktoś żyje tylko treningiem i z tego je chleb - ale to nieliczne przypadki.

@Night, dzięki za pocieszenie. "jakiś" poziom systematyczności jest... ale też z racji biologii mam pod górkę i byłoby lepiej jakbym bardziej jak Tsu była:)

19-20.09.2020
Dobry weekend za mną. Boli co ma boleć, nie boli co boleć nie powinno - więc wszystko gra. Mamy z Bziu nowy plan - więc wykańczanie starego szło przez weekend plus pobiegane.
Z tym bieganiem to mam takie rozkminy: nie chcę biegać po ulicach - ale w lesie szybciej ciemno się robi - wczoraj na strachu wracałam ze środka lasu.... Muszę jakoś trasy zmienić, żeby ewentualnie kończyć na ulicy, chociaż zaczynać w lasku. No i nie chcę biegać więcej km, tylko chcę ewentualnie biegać ciutek szybciej. I tutaj mam stracha, bo jak latem przygotowywałam się do wyścigu z Kabo i zaczęłam kombinować poniżej 6 - to straszne shin splits sie porobiły. Teraz póki co to bieganie nie boli... Czy jak dołożę takie jedno latanie nastawione na podbiegi to może się to kiedyś przysłużyć prędkości - czy lepiej jednak jeździć na bieżnie, albo kombinować kawałki "uliczne" z pilnowaniem założonego tempa? Jakaś delikatna zmiana, żeby się znowu czegoś nie "dorobić"...

nie ma co się bać shin splints , to chyba najmniejszy problem z Twoich przy szybszym bieganiu, bardziej bym się obawiał odezwania bioder czy innych takich
a na shinsplints to roller, twarda piłka i raz dwa ich nie ma , poza tym wydaje mi się, że shin splints robią się głównie po dłuższej przerwie jak mocniej ruszymy, a przecież Ty jesteś cały czas w ruchu

Paatik

... ale też z racji biologii mam pod górkę i byłoby lepiej jakbym bardziej jak Tsu była:)

A ja myślę że jednak lepiej gdybyś się nie przeforsowywała. Nie warto się tak bezpośrednio z kimkolwiek porównywać. Wszyscy jednak się różnimy dość znacznie, żyjemy w różnych "okolicznościach" i też aktywność musi to wszystko uwzględniać.

Moje treningi w wieku 20, 30, 40 lat jednak znacznie się od siebie różnią - i jest to moim zdaniem naturalna ewolucja a nie słabość czy lenistwo. Myślę że większość ludzi ma podobnie.

Paatik przeczytałam 3 książki ostatnio to chyba jestem ekspertem skupiłam się głównie na temacie biegów przełajowych (czyli teren) bo asfalt to nie moja bajka. I wszyscy autorzy podkreślają, że do biegów w terenie treningi też powinny być w terenie, a nie asfalt czy bieżnia. Tyle że teren to może być też trawiaste boisko, może być płaski albo z górkami (zależy jaki trening robimy). Nawet treningi szybkosciowe powinno się robić w terenie.
Co do podbiegów, jeden z autorów proponuje wrzucić do treningu krótkie 10sek ale strome podbiegi. Zaczyna się od jednego na koniec spokojnego treningu i stopniowo zwiększa ilość. To wg autora jest sposób na zapobieganie kontuzjom i przekłada się też na szybsze bieganie.

Dobra ekspertko - zacznę coś rzeźbić w temacie podbiegów:)
Ale las jesienią popołudniami będzie trudny do ogarnięcia. Zostaną tylko weekendy do południa... Jakiś oświetlony asfalt muszę koło domu jednak zorganizować.

Kabo - jak dla mnie shin splints to najgorszy typ "kontuzji" biegowej - boli bardziej niż biodro i za żadne skarby nie dawało się wyrolować!!!

Fajny, aktywny weekend

Czytanie nie jest moją mocną stroną, więc pozostanę przy powyższym

21.09.2020 activeREGE
Postanowiłam sie posłuchać szefa szefów i się nie przeforsowywać:)
Generalnie miałam zakwasy wszędzie i moje ciało prosiło o jogę/rozciąganie. A że do ewentualnego boju byłam gotowa dopiero grubo po 18.00 to do lasu nie poszłam - jakiś wpływ na to miało wspomnienie poprzedniego strachu jak w ciemności ze środka lasu 1 km drałowałam do domu...
Było rollowanie (2 miejsca w czwórkach takie, ze wolałabym rodzić niż rollować), rozciąganie-jogowanie, fikanie (szpagaty, stanie na głowie, stanie na przedramionach, próby do stania). Młody był ze mną i raczył mnie cennymi radami, chociaż sam nie potrafi:) Ale przecież "bo ja tego stania nie trenuję" - w domyśle, ze jakby tylko chciał to by mi pokazał ! Ale i tak go kocham i lubię jak jesteśmy razem na siłce:) Chociaż muzę taką zapodał, ze zabić się szło i uszy bolały. Inna sprawa, ze radio odbiera tam tylko radio plus i trójkę - a trójki juz się nie da słuchać....

Przy takich obolałych mięśniach - bardzo dobra decyzja. Moim zdaniem żadnego radia się teraz nie da słuchać - wszędzie ta sama sieczka muzyczna, wszędzie ta sama propaganda.