Nie dać się czasowi

Wrzucam, zeby mi nie uciekło

17.02.2020 DT
Dół z przysiadami. Dobrze, ze się zmobilizowałam, bo generalnie piekłam muffiny i raczej miałam ochotę zostać z nimi w domu...
Ciężary ograniczone do minimum z nadzieją, ze coś przysiądę "technicznie". Plus dodane powtórzenia na małym ciężarze, żeby przełamać manierę, którą mam ostatnio - po 5 powtórzeniach już mi "ciężko". Mam tak we wszystkich głównych bojach i muszę trochę z głową powalczyć.
Załamał mnie brzuch - dmuchana piłka mnie dzisiaj pokonała.
A w przysiadach ciągle się bujam, chociaż jakby rzadziej...

Z tą większą ilością powtórzeń to są różne patenty. Tom Platz np. kiedyś w jakimś wywiadzie mówił że on robił ileś tam i później mówił sobie w głowie jeszcze dwa i znów dwa i znów jeden i tak aż do odcinki.

Ja mam inny patent. Moje treningi zazwyczaj się składają z wielokrotności "trójek" jeśli idzie o ilość powtórzeń. Szczególnie w przypadku głównych wielostawowych ćwiczeń. Ja robię 3 powtórzenia - na chwilę się zatrzymuję, poprawiam ustawienie, spinam co puściło i robię kolejne trzy. Jak się zmęczę to przerwę między kolejną trójką wykorzystuję na 2-3 oddechy. Jak zaczyna być już mega ciężko to przechodzę na "dwójki". Jak zbliżam się do swoich możliwości - to przechodzę na "jedynki". Pod koniec między kolejnymi "zestawami" robię już nawet 5 oddechów a nie 2-3. Sprawdzało się w serii na 50 powtórzeń przysiadu z 100 kg na plecach, sprawdzało się w mc gdzie dobijałem powyżej 20 powtórzeń na przyzwoitym ciężarze. Sprawdzało się i w wyciskaniu na sztandze. Te "trójki" wprowadzają taką etapowość i nie przeraża tak człowieka że planuje zrobić np 30 powtórzeń czegoś. Jest to też moment na zebranie myśli, wywołanie w sobie motywacji, agresji (ta jest potrzebna jak zaczyna odcinać - adrenalina ratuje wtedy skórę). Jest to też czas na poznanie swoich reakcji (reakcji organizmu) na lawinowo narastające zmęczenie w dłuższych seriach - to jest lekcja która się przydaje przy kolejnych próbach. Człowiek się mniej boi takich ekstremalnych momentów jak wtedy kiedy zaczynają strasznie palić mięśnie, jak wchodzi się w solidny deficyt tlenu, jak zaczynają się z braku tego tlenu pojawiać plamy przed oczami (to akurat dla mnie był taki znak że już muszę mocno uważać bo zaraz się będę kończył i mogę fiknąć kozła z ciężarem). Takie przerwy to też miejsce na motywację przez kogoś kto asystuje w ćwiczeniu - niektórym osobom to pomaga.

Wiem że są osoby które do takiej pierwszej większej odcinki tłuką powtórzenia wtedy przechodzą na taki patent jak mój, ale ja uważam że to złe rozwiązanie. Nasz mózg lubi porządek i te trójki czy dwójki a nawet jedynki wprowadzają taki fajny rytm w serii. Polecam spróbować. Trzeba kilku treningów żeby się odpowiednio dostosować. Ale jak człowiek nabędzie takiego wewnętrznego rytmu - to jest o wiele łatwiej łamać granice i swojego ciała i swojej psychiki. U mnie się świetnie sprawdzało i dalej sprawdza - ale w mniejszym stopniu już idę do tych swoich granic bo wolałbym już nic nie urywać, nadrywać itp.


Zmieniony przez - nightingal w dniu 2020-02-17 21:55:53

Night - wielkie dzięki. Kurcze za mało "sportową" mam głowę - tak widzę w porównaniu do Twojego podejścia. Mi ciągle coś szepcze - cięzkie, odłóż, nie ryzykuj etc. Nie ma opcji, żebym sama z siebie powiedziała - jeszcze dwa etc. Muszę miec wpisane w plan- wtedy ewentualnie jest szansa, ze coś na więcej niz 5 zrobię... Poznanie systemu 5x5 zrobiło mi krzywdę:) Przedtem robiłam 3x12p:)

Ale spróbuj zrobić tak jak ja - od strzała zrobisz 9 powtórzeń. To są tylko trzy trójki. Kwestia odblokowania głowy.

Fajne rozwiązanie ale w okolicach trzeciej trójki bym już tracił pewność ile trójek zrobiłem

ruski czołg

Fajne rozwiązanie ale w okolicach trzeciej trójki bym już tracił pewność ile trójek zrobiłem

Zawsze Garmin może liczyć

18.02.2020 AEROBY
Spinning intro + trochę zabaw: próba poprawienia zwisu (nie poprawiłam), próba spalenia 35kcal na czas na wioślarzu (full blondynka w starciu z nową maszyną), fikanie i mostkowanie (tu mam jeszcze dużo do roboty - nogi, prostować nogi!).

Czasami potrzebna jest pokora....dużo pokory:(
Czyli najpierw nie prostowanie nóg, ale przesuwanie rąk do środka i pogłębianie mostka. Prostowanie nóg będzie później.

I tak robi wrażenie - ja nie próbowałem robić mostka pewnie od 20 lat (albo i dłużej).