Nie dać się czasowi

Paatik

Tomasz - dzięki. Wczoraj już byłam blisko, już witałam się z gąską...
Aż Wam opiszę bo numer niezły. Powrót do domu - ok. 17.30. Spakowana na siłkę. Wyjście z Ojką na popołudniowy spacer (nadzieja na jakieś kroczki) - w planach było pół godzinki bo zimno jak cholera. Powrót grubo po ponad godzinie z tak zdrętwiałymi palcami u rąk (a miałam polarowe rękawiczki), że wyciąganie chusteczki do nosa z kieszeni kurtki bolało. A czemu tak długo łaziłyśmy? Bo nieopatrznie wyszłam za osiedle i zaraz po moim wyjściu padła elektronika - nie działały czipy do bramek- ale jeszcze nie wiedziałam ze do wszystkich. Obeszłam 2 razy całe osiedle, żadna furtka nie działała, akurat nikt z kluczem nie wychodził/wchodził. Z małym psem ważącym 18kg przez płot raczej nie przeskoczę....
No i prawie popłakałam się z radości jak facet z kluczem z jakimś bullterierem wychodził akurat przez furtkę kiedy byłam w pobliżu. Osiedle super - prawie w samym lesie - więc ciemno i zimno i lekko straszno już mi było...
No zdrowsza się nie czułam jak wróciłam do domu - od razu kaszel i katar do kwadratu. I miałam już dość atrakcji. I padłam na kanapę - ale pierwszy wieczór od tygodnia BEZ CZEKOLADY.
Za to z goframi białkowymi - ale do bani mi wyszły - poprzylepiały się i rozwarstwiły. Ktoś ma sprawdzony przepis?