Przemysław Górynowicz - przygotowania na sezon 2024 / 2025 / Sopot 2023 strona 1835

Nie. Ale może pomyślę po operacji, jak i tak nie będę mógł ćwiczyć siłowo. Tylko nie wiem czy znajdę taka osobę w okolicy.

prz1993

Nie. Ale może pomyślę po operacji, jak i tak nie będę mógł ćwiczyć siłowo. Tylko nie wiem czy znajdę taka osobę w okolicy.

Warto się nad tym solidnie zastanowić, bo pomimo zmniejszenia znacznie ciężarów widać, że na razie nie służy Ci ten trening. Może warto odejść na chwilę od tego treningu by naprawić rzeczy, które są zepsute tak by w przyszłości móc się cieszyć treningiem. Dodatkowo na pewno współpraca z taką osobą pozwoli Ci poszerzyć horyzonty i znaleźć rozwiązania dla siebie. Popatrz na to w ten sposób, ten skok w bok na np rok, pozwoli Ci trenować tak jak lubisz do końca życia, a robienie tego cały czas w przeciągu 2-3 lat może spowodować takie zwyrodnienia, że nie będziesz mógł w ogóle trenować.
A specjalistów na pewno znajdziesz, jesteś młody, także nie ma się co spieszyć.

Na rok?! Nie no, tyle bez silowego w życiu nie wytrzymam... No coś na pewno dalej nie gra, skoro dzieją się takie rzeczy, mimo że od kiedy Krzychu ułożył mi plan rehabilitacyjny, robię go na prawdę sumiennie po każdym treningu.

Ja miałem pół roku przerwy jak wystrzelił kręgosłup. W tym czasie leki przeciwbolowo-przeciezapalne, fizjoterapia z 5 czy 6 zabiegów i leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, 2 lata od sytuacji dopiero zacząłem robić ciągi i siady i mocniejszy trening siłowy do tej pory, tam jak u siebie pisałem w dzienniku ból się pojawia, puchnace prostowniki , mniejsza i słabsza lewa noga bo u mnie poszło na lewy nerw . Ale tak naprawdę całkiem praktycznie przestałem czuć że coś mi jest po 5 latach.

Wiadomo że każdy uraz jest inny, ale odciążenie ile się da okolic jest kluczowe do powodzenia ogólnej rehabilitacji.
A np moja matka się szykuje do 5 operacji także ja miałem farta.



Zmieniony przez - gienus12 w dniu 2019-05-22 16:10:50

prz1993

Na rok?! Nie no, tyle bez silowego w życiu nie wytrzymam... No coś na pewno dalej nie gra, skoro dzieją się takie rzeczy, mimo że od kiedy Krzychu ułożył mi plan rehabilitacyjny, robię go na prawdę sumiennie po każdym treningu.

Trening medyczny nie zawsze odbywa się bez sprzętu. A jeżeli powrót do zdrowia i eliminacja słabych części i naprawa ciała potrwa rok albo i dłużej, to co z tego? jeżeli efektem będzie życie bez bólu i stresu czy sobie czegoś nie zrobię. Nie sądzisz, że jest to czas dobrze zainwestowany? W końcu trening ma być przyjemnością i prowadzić do poprawy jakości życia, a nie jego deterioracji. Myślę, że powinieneś przestać patrzeć na ten problem w skali kilku miesięcy, a raczej kilku lat, czy całego życia. Rok w przestrzeni życia jest niedużym odcinkiem czasu, a może przynieść super rezultaty w kontekście całego życia. Pomyśl ile mniej czasu musiałbyś poświęcić na samo martwienie się czy walkę z bólem (piszę pragamatycznie, bo 8 miesięcy odczuwałem naderwany przyczep mięśnie grzebieniowego uda, a później przy każdym kroku przez ponad rok naderwany przyczep achillessa). Zastanów się nad tym, nie zaszkodzi odpocząć.

gienus12

Ja miałem pół roku przerwy jak wystrzelił kręgosłup. W tym czasie leki przeciwbolowo-przeciezapalne, fizjoterapia z 5 czy 6 zabiegów i leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, 2 lata od sytuacji dopiero zacząłem robić ciągi i siady i mocniejszy trening siłowy do tej pory, tam jak u siebie pisałem w dzienniku ból się pojawia, puchnace prostowniki , mniejsza i słabsza lewa noga bo u mnie poszło na lewy nerw . Ale tak naprawdę całkiem praktycznie przestałem czuć że coś mi jest po 5 latach.

Wiadomo że każdy uraz jest inny, ale odciążenie ile się da okolic jest kluczowe do powodzenia ogólnej rehabilitacji.
A np moja matka się szykuje do 5 operacji także ja miałem farta.


Zmieniony przez - gienus12 w dniu 2019-05-22 16:10:50

Moja żona po rekonstrukcji krzyżowego przedniego wracała do pełni zdrowia 3 lata. Jest silniejsza i sprawniejsza niż kiedykolwiek była. I co ważniejsze nie ma pogłebiających się dysfunkcji, które zapewne by miała jakby nie zerwała więzadła.


Zmieniony przez - FighterX w dniu 5/22/2019 4:19:16 PM

Zmieniony przez - FighterX w dniu 5/22/2019 4:19:58 PM

Wiem że mądrze piszesz, i tak by było najlepiej. Ale ciekawy jestem, ilu z ludzi żyjących tylko kulturystyka, zdecydowało by się na takie coś... Poza tym, ja już nawet nie marzę o powrocie do ciągów czy siadow, neurochirurg już mi to wybił z głowy o obejrzeniu tomografii.

Nie powinienes patrzec tymi kategoriami... wiem, nie moge sie porownywac, bo ja mam jedynie problemy zoladkowe z ktorymi moglbym sie jakos zagryzc i dociagnac, ale Przemek... k***a ile Ty sie juz z tym meczysz? 2 dni sprawiaja ci frajde treningi, a potem ... znow to samo. Przykro mi w cholere, ale chyba czas spojrzec prawdzie w oczy i do zabiegu robic tylko pompke, typowa, a znalezc druga pasje...

Czytam i w zasadzie zgadzam się z każdym...
A najbardziej z Przemkiem, który nie wyobraża sobie funkcjonowania bez treningu...

No łatwo mówić stojąc z boku, jak zawsze... Nie znajdę innej pasji, nic mnie nie jara nawet w połowie tak jak BB. Weź idź teraz powiedz Lukiemu "stary odpuść kulturystyke, zapisz się na zumbe, bo kolan nigdy nie wyleczysz"... Wiem, gdzie ja do Lukiego, ale kocham ten sport tak samo mocno.
Póki co nie podejmuje żadnych decyzji. Najważniejsze będzie co okaże się w piątek na konsultacji. Będę znał termin (jeśli w ogóle będzie), to łatwiej będzie mi myśleć. Póki co - dziękuję za rady, ale starczy już.