Dyskusje o żarciu, treningu i innych czynnikach przełamujących stagnację

Wolę odstawić, problem w tym że jestem na bombie. Pójdę do kardio sportowego prywatnie na USG, a do T3 juz nie wracam. Widać że to nie dla mnie.
Sądzę że wszystko będzie okay, i to wina novothyralu. Na bombce na razie zostanę... Z tym clena and efki nie toleruję, więc kupa.
Poza tym jestem na długich estrach, z iniekcjami zaczekam do wizyty u kardio. Napiszę wam co i jak.


Zmieniony przez - Acid Drinker w dniu 2017-05-29 22:36:37

Zmieniony przez - Acid Drinker w dniu 2017-05-29 23:17:57

Probowales sallbutamolu?

Sally akurat dobrze toleruje, brałem. Ale najpierw echo serca. A powiedz mi-odstawienie T3 od tak, bez piramidki wiąże się z ryzykiem problemów kardiologicznych czy to stary mit? Bo nie zamierzam już zarzucać. Zawsze po prostu przestawałem brać i tyle.

Odstawiasz z dnia na dzien

Nie ma takiego mitu.

Gość stworzył mit o micie

Odstawiasz i tyle

Creative

Kto lecial i jakie odczucia przy laczeniu dd i trenu e pilnujac prolke? ;>

tez sie podpinam, aktualnie leci test mix i dd, ale dd z 2gi tydzien wiec sie nie wkrecila, i na dniach, moze i dzisiaj dokladam tren e

mysle ze jak pilnujesz prolke i e2 to nie ma zadnych problemow jezeli chodzi o sajdy zwiazane z tymi hormonami no bo jak.


Zmieniony przez - mrWodoo w dniu 2017-05-30 11:22:05

Ciekawostka od Tadeusza Sowińskiego.

Temat "faszerowania drobiu hormonami" budzi wiele emocji. W obiegowym przekonaniu brojlerom podaje się w czasie hodowli związki takie jak testosteron, hormon wzrostu i IGF-1, insulina, hormony tarczycy. Czy jednak popularne plotki mają poparcie w faktach?

Najpierw kilka słow na temat regulacji prawnych

Wbrew temu co sądzą co poniektórzy, stosowanie wspomagania hormonalnego w hodowli drobiu jest zabronione przez prawo, a zwierzęta są w odpowiedni sposób badane. Przepisy żywnościowe od 2006 r. zakazują dodawania do pasz dla zwierząt substancji o działaniu hormonalnym. Zabrania tego art. 64 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych. Ustawa ta zabrania uboju i wprowadzania na rynek zwierząt, u których wykryto substancje zabronione oraz wprowadzaniu do obrotu mięsa zwierząt, u których w organizmach stwierdzono obecność tego typu związków. Dodatkową regulacją w tej materii jest przepis z dnia 1 stycznia 2006 r., wtedy to właśnie skreślone zostały z rejestru dodatków paszowych na podstawie antybiotyki z z grupy stymulatorów wzrostu - reguluje to art. 11 rozporządzenia (WE) Nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (antybiotyki to jednak temat na osobny artykuł). Tak więc, jeśli hodowcy sięgają po „weterynaryjny doping”, to robią to nielegalnie i ryzykują konsewkencjami prawnymi. Co istotne Inspekcja Weterynaryjna regularnie zagląda na fermy drobiu, sprawdzając czy w produkcji nie stosuje się zabronionych substancji. Osoby zainteresowane jak to w praktyce wygląda mogą zajrzeć na stronę Głównego Inspektoratu Weterynarii, podany jest tam schemat działania i zakres weryfikacyjny oraz używane metody. I wbrew pozorom to nie jest tak, że pobiera się próbkę krwi od losowo wybranych zwierząt. Badaniom na obecność środków niedozwolonych, (a także rozmaitych pozostałości chemicznych, biologicznych farmaceutycznych) poddaje się zwierzęta, a także ich odchody, płyny ustrojowe, tkanki, a nawet narządy. Mało tego badane są również produkty z nich otrzymane (mięso, jaja) a nawet woda jaką są pojone i pasza, którą są karmione! Całą procedurę reguluje rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie sposobu postępowania z substancjami niedozwolonymi, pozostałościami chemicznymi, biologicznymi, produktami leczniczymi i skażeniami promieniotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego.

Jak jednak powszechnie wiadomo, fakt że coś jest zakazane nie oznacza, że nie jest praktykowane w ogóle, nawet jeśli istnieją mechanizmy kontrolne. W praktyce nawet najbardziej restrykcyjne kontrole nie muszą przecież stanowić panaceum na istnienie omawianego problemu „faszerowania drobiu hormonami”. W tym miejscu więc warto się zastanowić czy istnieją logiczne przesłanki by w ogóle brojlerom wspomniane na poczatku hormony podawać.

Jak wiadomo hormony nadzorują przebieg reakcji anabolicznych i katabolicznych w ogrniazmach. Istnieją niezbite dowody na to, że przy odpowiedniej manipulacji hormonalnej można istotnie przyspieszyć przyrost masy ciała lub zmienić jego kompozycję – zarówno stymulując wzrost tkanki mięśniowej jak i pobudzając przyrost lub spalanie tkanki tłuszczowej. Duże znaczenie w tej materii mają:
- insulina,
- hormony płciowe (zwłaszcza testosteron),
- hormony tarczycy,
- hormon wzrostu i czynniki wzrostowe jak IGF-1.
Wszystkie wymienione hormony mogą mieć potencjalne zastosowanie w hodowli drobiu. "Potencjalne" nie znaczy jednak "faktyczne".

Pomysły by zastosować hormony w hodowli drobiu pojawiły się już bardzo dawno temu. Co istotne – przeprowadzono sporą ilość badań z ich zastosowaniem, co oczywiście odbiło się szerokim echem w świecie mediów. Problem polega na tym, że istnieje cała masa dowodów na to, że używanie wspomagania hormonalnego przy hodowli brojlerów jest bądź to nieskuteczne, bądź też problematyczne lub wręcz – zupełnie nieopłacalne.

Już w pod koniec lat 40. zaobserwowano, że tak syntetyczne jak i naturalne sterydy anaboliczno-androgenne zamiast stymulować mogą niekiedy hamować wzrost brojlerów, stymulując jednocześnie rozwój drugorzędnych cech płciowych kogutów i PODNOSZĄC U NICH POZIOM NIEPOKOJU I AGRESJI (Turner 1948r). Ponieważ wyniki wspomnianego badania były zaskakujące (brak przyrostów), zostały powtórzone przez innych badaczy niemal pół wieku później. Niestety i tym razem, ani testosteron, ani 5- dihydrotestosteron, ani też 19-nortestosteron nie spowodowały przyrostów masy ciała, A WRĘCZ DELIKATNIE JE OBNIŻAJĄC (Fennell i Scanes 1992r.). Dekadę później znowuż ponowiono próby i tak samo nie zanotowano pozytywnych skutków (Scheuermann i wsp. 2012r), brojlery stały się jedynie bardziej agresywne.

Podobnie sytuacja wygląda w przypadku hormonu wzrostu (GH). Teoretycznie podawanie tego związku kurczakom powinno powodować u nich szybszy rozwój fizyczny. Istnieją dowody że spadek produkcji tego hormonu prowadzi do karłowatości u drobiu, a wyrównanie jego poziomu przyczynia się do przywrócenia tempa wzrostowego. Tyle, że brakuje dowodów iż zwiększanie poziomu GH ponad wartości fizjologiczne cokolwiek daje w omawianej materii (Scane i wsp., 1984r; Cocburn i wsp. 1989r), co może być związane, z tym że u kurczaków istnieje mocno limitowana ilość receptorów odczytujących sygnały nadawane przez ten związek (Agarwal i wsp 1994r). Poza tym hormon wzrostu jest dość drogi a jego podawanie – skomplikowane, bo wymaga częstych aplikacji przy czym nie można środka dodać do paszy, bo ma on budowę peptydową i zostałby strawiony w przewodzie pokarmowym.

To oczywiście tylko wybrane przykłady prób zastosowania u brojerów hormonów, które powinnny dawać pozytywne efekty w przyspieszaniu przybierania na wadze. Podobne dowody braku skuteczności znależć można w przypadki innych środków takich jak hormony tarczycy czy β-mimetyki. Generalnie stsowanie tego typu substancji w praktyce hodowlanej okazało się pomysłem chybionym i po prostu z tego powodu nie jest praktykowane... W zamian jednak w hodwoli drobiu zastosowanie znalazły antybiotykowe stymulatory wzrostu, ale to temat na osobne opracowanie. W kwestii stosowania sterydów anabolicznych i GH nalezy jednoznacznie uznać, że obiegowe plotki na ten temat są wyssane z palca.