Układ neuromięśniowy
Układ oddechowy i układ krwionośny na papierze stanowią dwa niezależne układy. Funkcjonalnie jednak układ oddechowy jest częścią układu krwionośnego- tlen rozprowadzany jest po organizmie wyłącznie za pomocą układu krwionośnego i bez niego układ oddechowy traci rację bytu. Oczywista oczywistość? Zgoda. To samo jest w przypadku układu neuromięśniowego, który funkcjonalnie stanowi jedną całość i nie da się stymulować układu nerwowego bez układu mięśniowego, a mięśniowego bez układu nerwowego. Nie oznacza to jednak, że nie da się bardziej stymulować jednego układu, niż drugiego. Od czego to zależy? Od częstotliwości stymulacji, intensywności (= % ciężaru maksymalnego odpowiedzialnego za rekrutację różnych typów włókien mięśniowych) i objętości. ( = ilości powtórzeń i serii. Zależność między seriami i powtórzeniami jest odwrotnie proporcjonalna: im mniej powtórzeń, tym więcej serii, im więcej powtórzeń, tym mniej serii).
Zanim przejdę do omawiania poszczególnych czynników, wyjaśnię kilka terminów, gdyż artykuł skierowany jest dla dosłownie każdego. Siła zależy od sprawności układu nerwowego, a nie mięśniowego. Nie rzadko widuje się, że 70 kg osoba wyciska dużo więcej od osoby ważącej 90 kg. Oczywiście mięśnie są tutaj bardzo ważne, bo nieprzypadkowo rekordy świata są większe w wyższych kategoriach wagowych, ale ważniejszy jest układ nerwowy. Dlatego też każdy początkujący doświadcza przyrostu siły nieproporcjonalnego do przyrostu masy mięśniowej i może ją zwiększać na chlebie i coli. Tak jak układ stricte mięśniowy może reagować w młodym wieku hiperlazją albo
hipertrofią (rozrostem mięśni), tak układ nerwowy adaptuje się do wysiłku na swój sposób: lepsza mielinizacja, większe zasoby acetylocholiny w pęcherzykach presynaptycznych, większa ilość jednostek motorycznych (czyli zwiększenie ilości neuronów przypadających na dany mięsień) itp itd- to nie jest artykuł z biochemii czy fizjologii, dlatego nie wchodzimy w szczegóły. Tak jak istnieją dwa zawsze powiązane ze sobą rodzaje hipertrofii (rozrostu włókien mięśniowych) – to jest miofibralna i sarkoplazamatyczna, tak istnieją dwa rodzaje przekaźnictwa- aferentne i eferente, czyli odpowiedzialne za przekazywanie "sygnału" z mięśnia do mózgu i na odwrót. To jest właśnie fizjologiczna podstawa czucia mięśniowego, które zostanie poruszone później.
Gdy już powiedzieliśmy, że podstawą siły jest wydolność układu nerwowego (o tak zwanej przebitce siłowej będzie mowa przy okazji zakresu powtórzeń),
warto powiedzieć, że istnieją 2 sposoby pozyskiwania siły: z wzrostem masy mięśniowej (z hipertrofią, jak na przykład kulturysta) i bez powiększania masy ciała poprzez niemal wyłączne ćwiczenie układu nerwowego. (jak dwuboista). W tym momencie nawet czytelnik bez podstaw biochemii powinien być w stanie prześledzić całość artykułu.
https://www.sfd.pl/[art]_O_treningu_siłowym_prawie_wszystko_by_Panda_&_Antoś_-t875977.html 
Antos098
kamil04_11
wylliam
