DT Shadow aka Family Man - Tri, Ultra Running i Peskatarianizm

Gratulacje! Piękny wyczyn.

Gratulacje Shadow.
Jesteś moim idolem

Brawo Panowie !!!!!!
Czekam teraz na pełne relację
Shadow, a jak noga po wszystkim ?

Lejjla

Shadow, a jak noga po wszystkim ?

Słyszałem, że starą wyrzucił i wkręcił nową

Wariat! gratulacje

Ronin78

Słyszałem, że starą wyrzucił i wkręcił nową

To ja poproszę namiary na dostawcę. Taka wiedza zawszę się przyda

Krótka relacja z I Ultramaratonu Formoza 2016.

Po dość udanym starcie w półmaratonie trailowym w Łebie, podczas którego zakochałem się w bieganiu po górkach
w pięknych okolicznościach przyrody obiecałem sobie - nie biegam już asfaltów. Szukałem jakiegoś biegu trochę dłuższego niż 21 km, wybór padł na... 46 km po kaszubach ;)

Szczęśliwie udało mi się dogadać z Kolegami z forum - co kilka osób, to nie jedna. Byliśmy umówieni na start z Ajronem i Heinzem. Okres przygotowań miał być intensywny, a okazał się całkowitą klapą - kontuzja kostki, nie wyleczona do dnia dzisiejszego, wyłączyła mnie z biegania na cały marzec. Po pierdyliardzie wizyt, badań zmieniłem trochę technikę biegu, żeby w ogóle móc biegać i w kwietniu przeleciałem treningowo ok 120 km. Tylko. Najdłuższe wybieganie przez marzec i kwiecień - 10 km. Najdłuższy bieg w życiu - 21 km.

Dlatego właśnie miałem posępną minę, gdy dojechaliśmy na miejsce ( zgarnąłem Ajrona i Heinza po drodze - szczere rozmowy Polaków w aucie koiły przedstartowego nerwa ). W życiu nie przebiegłem więcej niż półmaraton, kostka mi się rozsypuje, a ja się porywam na 46km po górkach. Nie byłem pewien, czy zmieszczę się w limicie, nie wiedziałem, jak się zachowa organizm powyżej dwudziestki. Z wątpliwościami zacząłem truchtać obok Kolegów po wystrzale startera.

Wydaje mi się, że przyjęliśmy inną strategię od początku - Ajron zaplanował w miarę stałe tempo, my z Heinzem chcieliśmy gonić. Jak się dowiedziałem około 30 km od Heinza - planował złamać 5:30 i udało Ci się - gratulacje:) Znaczy się, miał osobistą motywację, żeby zapyierdalać. Ja też - wiedziałem, że moja osobista kostka mnie zaatakuje, nie wiedziałem tylko, na którym kilometrze. Chciałem ich zrobić jak najwięcej do tego czasu.

I tak lecieliśmy pierwsze 12,5 km do pierwszego punktu na pełnym luziku ( międzyczas ok. 1:23 ). Heinz mnie zaskoczył - nie zdążyłem polać dobrze łba wodą, a on już zasuwa dalej. I słusznie:) Od tego punktu Ajron zostawał za nami - raz czy drugi poczekaliśmy na Ciebie, Ajron, żeby Cię zobaczyć chociaż gdzieś na widnokręgu, że żyjesz, potem uznaliśmy, że realizujesz swoją strategię i pognaliśmy dalej, na drugi punkt, też na luzaka, z czasem 2:43 - 24,10 km. Tu już usiedliśmy na chwilkę, jakieś cztery - pięć minut. Czułem się dość świeży i pełen werwy, zejście z trasy nie było opcją. I tak zostawiłem numer do organizatora w samochodzie ;)

Lecimy na 3 punkt - do 30 km wszystko super, powoli czuję, że kostka zaczyna do mnie gadać. Nie byłem w konwersjacyjnym nastroju, więc biegłem dalej, trochę wolniej - ale pilnując czasu. Wiedziałem już, że zrobiłem swoje w pierwszych godzinach, dając sobie zapas - teraz tylko bronić czasu. Heinz poleciał do przodu gdzieś na 31 km, ja biegłem swoje. Mitycznej ściany nie napotkałem, za to przewyższenia, których za cholerę nie wyczyta się z profilu trasy, zaczęły dawać solidnie w kość. Na 32 km solidne górki - podbieg pod wyciąg narciarski. Jakoś zleciało, punkt 3 - 35,42 km - czas 4:14.

Miałem zapas, wiedziałem, że biegnę na zmieszczenie się w limicie, a nie na żaden super wynik, odpoczynek. Przebimbałem około 6-7 minut i pobiegłem na ostatnią pętlę. Tutaj tak naprawdę zaczął się bieg dla mnie - ostatnia dyszka z kawałekiem na około jeziora. Trasa w górę i w dół, ale częściej w górę. To zadziwiające, jak organizatorzy złamali prawa fizyki - zawsze myślałem, że jak będzie pod górę, to będzie i w dół. No niekoniecznie ;) Oszczędzę Wam szczegółów, ale z kostką musiałem już podjąć dialog i wycyrklować tempo, żeby idealnie się zmieścić w czasie. Świński trucht, kilkanaście kroków marszu, świński trucht i tak do końca. Zostało mi tyle sił na szczęście, żeby wbiec na metę, gdzie czekała na mnie Żonka, Ajron i Heinz.

Pierwszy maraton i malutkie ultra za mną :)

Dzisiaj mam się dobrze, zaskakująco dobrze. Nawet zaczynam powoli sikać ;)

Dziękuję wszystkim z Was, zarówno tym, którzy mnie motywowali, jak i tym, którzy mnie ostrzegali:) Udało mi się znaleźć równowagę pomiędzy tymi opiniami. Szczególne dzięki raz jeszcze dla chłopaków z trasy - Ajrona i Heinza - za wsparcie i rozmowy. Special thanx to Xzaar, który dzwoniąc do mnie i wysyłając smsy, dodawał mi sił.

Ps. Bieg organizacyjnie super. W limice ukończyły 52 osoby.
Ps. 1. Lejjla, kostka... jest na swoim miejscu :)

Cd.
















Zmieniony przez - shadow78 w dniu 2016-05-04 09:31:57

Ze swojej strony dodam, że Rafałowi należy się Purple Heart za ten bieg, za nastawienie i za walkę.
Ile go ten bieg kosztował i jaki rachunek jeszcze Mu wystawi to pewnie tylko dla Jego wiedzy zostanie.
Mnie się wydawało na 31 kilometrze, że jest "po chłopie" a jednak się podniósł.
Gratulacje

PS1. Numer do organizatora miałem też i ja...ale przecież nie było takiej opcji, nieprawdaż? :)

PS2: Spokojnie po trasie tego biegu można się puścić rowerem z gwarancją ciszy, spokoju i pięknych widoków w dość odludnej okolicy.

Podbieg pod wyciąg narciarski - mówi samo za siebie - fajnie! Super relacja, milo poczytać.