Szacuny
12
Napisanych postów
4054
Na forum
21 lat
Przeczytanych tematów
10579
Nie wiem. Nie czytałem "Koziorożca". Może znaki zodiaku pomyliły Ci się?
"Raka" fragmentami przypomina wiersz "I say" tyle że wulgarną prozą. Poezja Lenory Kandel nabiera przy niej delikatnych barw i seubtelnych odcieni.
Szacuny
12
Napisanych postów
4054
Na forum
21 lat
Przeczytanych tematów
10579
Zwrotnik Raka jest debiutem autora, osiadłego z początkiem lat trzydziestych w Paryżu; tam też w 1934 roku książka została opublikowana nakładem ekskluzywnego angielskiego wydawcy. Utwór entuzjastycznie powitały takie znakomitości, jak Ezra Pound i T.S. Eliot, rozgłos jednak przyniósł mu dopiero wprowadzony w 1937 roku zakaz wwożenia do USA "gorszącej" książki. Atmosfera skandalu przygłuszyła bardzo wysublimowaną w istocie wartość artystyczną tej powieści. Jak i całego cyklu, który tworzy wraz z Czarną wiosną i Zwrotnikiem Koziorożca. Piętnaście epizodów z życia amerykańskiego ekspatrydy ukazuje przymierającego głodem, imającego się różnych zajęć intelektualistę, żarliwie oddającego się miłosnemu zapamiętaniu, opisanemu z całą otwartością, językiem odrzucającym wszelkie eufemizmy. Powieść swą Miller określał jako zniewagę wyrządzoną siedmiu fundamentalnym wartościom i symbolom kultury: Sztuce, Bogu, Człowieczeństwu, Przeznaczeniu, Czasowi, Miłości i Pięknu. Miała też być "środkiem na przeczyszczenie" obolałej od urazów, poniżeń i cierpirń psychiki autora. Stała się czymś więcej: artystyczną katharsis i aktem "totalnego stawania się" osobowości, a także wspaniałym, romantycznym z samej istoty hymnem na cześć miłości i sztuki. W Banque de France, mówi pisarz, nie ma nic, na co można by miłość wymienić, uwagi zaś Millera o twórczości Matisse'a są jedną z najpiękniejszych analiz literackich współczesnego malarstwa.
Szacuny
12
Napisanych postów
4054
Na forum
21 lat
Przeczytanych tematów
10579
Wydana w 1936 roku, również w Paryżu, podobnie jak "Zwrotnik Raka" (1934) i "Zwrotnik Koziorożca" (1939), "Czarna wiosna" należy do tego samego cyklu powieściowego Millera chronologicznie plasując się pomiędzy obiema tymi książkami. W omówieniach i charakterystykach krytycznoliterackich poświęca się jej mniej miejsca niż legendarnym "Zwrotnikom"; być może dzieje się tak za sprawą luźniejszej kompozycji tego dzieła, złożonego z dwóch szkiców kreślących obraz brooklyńskiej młodości autora. Istotniejszy jest tu jednak otwarcie autobiograficzny charakter artystyczny tego utworu. "Zwrotniki" utrzymane są w tonacji prozy krypto-autobiograficznej, dalekiej od "życiorysowej" dokładności i naturalistycznego weryzmu. W "Czarnej wiośnie" ta dokładność i wierność są zasadą nadrzędną narracji; jej artyzm jest funkcją bezwzględnej szczerości i obrachunku z własnymi doświadczeniami z tego okresu życia. "Czarna wiosna" jest więc swoistym, nieomal faktograficznym podkładem pod Zwrotniki, zwłaszcza pod "Zwrotnik Koziorożca", który w przetransponowanej już w fikcję powieściową formie ukazuje nowojorską młodość autora.
Trzecia część cyklu otwartego ''Zwrotnikiem Raka'' i obejmującego także ''Czarną wiosnę''. Książka odegrała decydującą bodaj rolę w uchyleniu cenzuralnego zakazu wwożenia do USA książek Millera: dowodziła w sposób niezaprzeczalny wysokiej wartości artystycznej całego cyklu. Dzieło osnute jest na kanwie nowojorskiej egzystencji początkującego pisarza, udręczonego niezrozumieniem i kompletną obojętnością, rozpaczliwie poszukującego ratunku w miłosnym upojeniu, które zresztą ukazane jest z notoryczną determinacją w całej powieści, w najróżniejszych odmianach, z niczym nie krępowaną otwartością opisową, językiem najdosłowniej niecenzuralnym, bo absolutnie wolnym od wszelkich ograniczeń i zakazów.
Czyli jestem w tyle bo dwóch następnych cżęści nie czytałem. Ale PLAMA!!!
Grasik
p-aR-ker
