Kawa czy herbata część I

O ile w labiryncie skał trzeba było uważać, o tyle na pełnym morzu można było dać upust ułańskiej fantazji

Szwedzi na lepszych łodziach wymiękali przy jakichś 70 km/h i zostawali w tyle

A przecież to naród morski, przystani i marin tu bez liku a liczba cumowanych w nich łódek jest zawrotna. Małe przystanie są na każdej niemal wysepce na której jest choć kilka letnich domków.

Ale przecież zupełnie co innego sprowadziło nas w te odległe krainy - setki szczupaków wygrzewających się w płytkich zatokach i czekających tylko aby je złowić

Robiliśmy co w naszej mocy by życzeniom szczupaczym stało się zadość

Naszym łupem padały naprawdę duże sztuki, które jednak zawsze wracały do wody zaraz po uwiecznieniu na fotografii.

Wypada więc podziękować szczupakom za dostarczenie nam niesamowitych przeżyć no i do zobaczenia za rok hrhr (choć kto wie ... szykuje się kolejna wyprawa we wrześniu ...)

Po dniu pełnym pracy na wodzie można się było rozkoszować widokiem z naszego tarasu, kontemplować widok odpoczywających przy pomoście łódek na coraz spokojniejszych wodach zatoki i oczekiwać pojawienia się zorzy na północnym horyzoncie

Oczywiście nie wolno było zapominać o diecie która w takich warunkach musiała być dosyć wysokokaloryczna

Nasz podziw nieodmiennie wzbudzały żonkile, bratki i inne kwiatki rosnące niemal na gołej skale