Anonim
Wykryli u niego Turinabol. Używany był choćby u sportowców z NRD, więc chyba skuteczny biorąc pod uwagę osiągi NRD w latach 60 i 70.
Substancja aktywna: Chlordehydromethyltestosteron
Okres aktywnego półtrwania: 16h
Klasyfikacja: Sterdy anaboliczno - androgenny (doustny)
Dawkowanie: Mężczyźni 20 - 50mg / dzień, kobiety 5 - 15mg / tydzień
Trądzik: Rzadko
Retencja wody: Rzadko
Podwyższone ciśnienie krwi: Rzadko, zależne od dawki
Hepatotoksyczność: Tak, grupa 17AA
Aromatyzacja: Nie
Konwersja do DHT: Nie
Blokowanie HPTA: Zależne od dawki
Index A/A: 5-16/53-100
Turanabol jest środkiem który został stworzony ściśle na potrzeby dopingu przez wschodnio-niemieckich naukowców z myślą o zawodach międzynarodowych i Olimpiadach w połowie lat 60-tych. Słynne sukcesy niemieckich lekkoatletów minionego ustroju w dużej mierze są zasługą tego środka. Jako że środek nie był oficjalnie promowany przez przemysł farmaceutyczny nigdy nie zdobył ogólnoświatowej popularności jak np. deca-durabolin, dianabol czy winstrol. Swoja największą świetność turanabol przeżywał w latach 1968-72 kiedy to był najbardziej rozpropagowanym środkiem dopingującym w byłym NRD. Był stosowany głównie przez trójboistów, dwuboistów, lekkoatletów i pływaków. Zawodnicy stosujący turanabol w każdej z wymienionych dyscyplin sportowych, zawsze osiągali lepsze wyniki od zawodników startujących fair play...
Aby najkrócej przedstawić charakterystykę tego środka należy wspomnieć na początku iż jest to pochodna dianabolu/metanabolu a ściślej dianabol z alteracją 4-chloro. Owszem jest jego pochodną, ale nieco inną i warto o tym pamiętać. Np. Equipoise(boldenon) mimo że jest estryfikowaną formą dianabolu/metanabolu to tak naprawdę ma z nim mało wspólnego, poza chemicznym pokrewieństwem. Pierwszym podobieństwem pomiędzy turanabolem a dianabolem/metanabolem jest posiadana przez nie grupa 17 alfa-alkilowa chroniąca substancje czynną przed pierwszym etapem jej rozkładu w wątrobie, spowodowanym przez administację oralną, tzw. "first pass". Wiąże się to oczywiście z hepatotoksycznością turanabolu. Przyglądając się obu substancjom pod kątem bilansu androgenno-anablicznemu można dostrzec pierwszą zasadniczą różnicę. Turanabol jest niezwykle nisko androgennym sterydem, przy wysokich wartościach anabolicznych. To predysponuje użycie turanabolu przy pracy nad definicją, nadaniu twardości i separacji muskulatury. Środek ten aromatysuje w stopniu minimalnym nawet przy większych dawkach co czyni go zupełnie innym w działaniu niż dianabol/metanabol i nie ma tu mowy o napompowanym wyglądzie. Opisując rezultaty stosowania turanabolu można go porównać do innego środka o oralnej formie administracji jakim jest anavar. Powolna rozbudowa mięśni idzie w parze ze sporą zwyżką siły fizycznej. Turanabol nie jest środkiem do budowania tzw. "szybkiej masy".
Z racji niskiego stopnia aromatyzacji i łagodniejszego działania, ciężko jest doświadczyć typowych estrogenowych skutków ubocznych takich jak retencja, trądzik, ginekomastia itp; nawet przy wyższych dawkach turanabolu. Z racji toksyczności dla wątroby czas stosowania turanabolu powinien być ściśle limitowany. Przypadki ewidentnych skutków ubocznych będących następstwem przyjmowania turanabolu są bardzo rzadkie. U kobiet głównym efektem nieporządanym jest tzw. wirylizacja czyli rozwój drugorzędnych cech męskich odnotowany po długotrwałym przekraczaniu dawki 15mg dziennie. Odnotowano też przypadek powstania zmian nowotworowych przewodu pokarmowego u zawodnika stosującego turanabol przez kilka lat z rzędu. Ciekawą przypadłością turanabolu jest fakt redukcji fibrynogenu podczas cyklu co powoduje wydłużenie czasu potrzebnego do krzepnięcia krwi. Optymalną-średnią dawką jest 6 tygodni w przedziale 20-40mg dziennie. Generalnie pamiętając o łagodniejszym działaniu owego środka w porównaniu do dianabolu/metanabolu nie brał bym pod uwagę dawki mniejszej niż 40mg dziennie jeśli miał bym go stosować osobiście. Okres aktywnego półtrwania substancji oscylujący na poziomie 16-16.5h sugeruje jednorazową dawkę dobową przyjmowaną w godzinach rannych lub w przypadku wyższych dawek rozłożenie na dwie w odstępie kilkugodzinnym co będzie miało za zadanie rozłożenie toksyczności substancji a nie jej koncentrację
Podobnie jak winstrol, turanabol ma ciekawą właściwość wiązania się z SHBG (Sex hormone - binding globulin). Proteiny te zmniejszają poziom aktywności wolnych hormonów . Turanabol poprzez zdolność wiązania się z SHGB może nasilać działanie anaboliczne innych sterydów wraz z nim stosowanych tworząc tzw. synergię działania. Może tez przyczynić się do zwyżki wolnego testosteronu w organizmie.
W dzisiejszych czasach żadna firma farmaceutyczna nie wytwarza tego środka z racji braku konstruktywnych kierunków użycia go w medycynie. Pozostaje on jednak w produkcji przez kilka znanych wytwórni "underowych".
Opracował: Electrohunter
Substancja aktywna: Chlordehydromethyltestosteron
Okres aktywnego półtrwania: 16h
Klasyfikacja: Sterdy anaboliczno - androgenny (doustny)
Dawkowanie: Mężczyźni 20 - 50mg / dzień, kobiety 5 - 15mg / tydzień
Trądzik: Rzadko
Retencja wody: Rzadko
Podwyższone ciśnienie krwi: Rzadko, zależne od dawki
Hepatotoksyczność: Tak, grupa 17AA
Aromatyzacja: Nie
Konwersja do DHT: Nie
Blokowanie HPTA: Zależne od dawki
Index A/A: 5-16/53-100
Turanabol jest środkiem który został stworzony ściśle na potrzeby dopingu przez wschodnio-niemieckich naukowców z myślą o zawodach międzynarodowych i Olimpiadach w połowie lat 60-tych. Słynne sukcesy niemieckich lekkoatletów minionego ustroju w dużej mierze są zasługą tego środka. Jako że środek nie był oficjalnie promowany przez przemysł farmaceutyczny nigdy nie zdobył ogólnoświatowej popularności jak np. deca-durabolin, dianabol czy winstrol. Swoja największą świetność turanabol przeżywał w latach 1968-72 kiedy to był najbardziej rozpropagowanym środkiem dopingującym w byłym NRD. Był stosowany głównie przez trójboistów, dwuboistów, lekkoatletów i pływaków. Zawodnicy stosujący turanabol w każdej z wymienionych dyscyplin sportowych, zawsze osiągali lepsze wyniki od zawodników startujących fair play...
Aby najkrócej przedstawić charakterystykę tego środka należy wspomnieć na początku iż jest to pochodna dianabolu/metanabolu a ściślej dianabol z alteracją 4-chloro. Owszem jest jego pochodną, ale nieco inną i warto o tym pamiętać. Np. Equipoise(boldenon) mimo że jest estryfikowaną formą dianabolu/metanabolu to tak naprawdę ma z nim mało wspólnego, poza chemicznym pokrewieństwem. Pierwszym podobieństwem pomiędzy turanabolem a dianabolem/metanabolem jest posiadana przez nie grupa 17 alfa-alkilowa chroniąca substancje czynną przed pierwszym etapem jej rozkładu w wątrobie, spowodowanym przez administację oralną, tzw. "first pass". Wiąże się to oczywiście z hepatotoksycznością turanabolu. Przyglądając się obu substancjom pod kątem bilansu androgenno-anablicznemu można dostrzec pierwszą zasadniczą różnicę. Turanabol jest niezwykle nisko androgennym sterydem, przy wysokich wartościach anabolicznych. To predysponuje użycie turanabolu przy pracy nad definicją, nadaniu twardości i separacji muskulatury. Środek ten aromatysuje w stopniu minimalnym nawet przy większych dawkach co czyni go zupełnie innym w działaniu niż dianabol/metanabol i nie ma tu mowy o napompowanym wyglądzie. Opisując rezultaty stosowania turanabolu można go porównać do innego środka o oralnej formie administracji jakim jest anavar. Powolna rozbudowa mięśni idzie w parze ze sporą zwyżką siły fizycznej. Turanabol nie jest środkiem do budowania tzw. "szybkiej masy".
Z racji niskiego stopnia aromatyzacji i łagodniejszego działania, ciężko jest doświadczyć typowych estrogenowych skutków ubocznych takich jak retencja, trądzik, ginekomastia itp; nawet przy wyższych dawkach turanabolu. Z racji toksyczności dla wątroby czas stosowania turanabolu powinien być ściśle limitowany. Przypadki ewidentnych skutków ubocznych będących następstwem przyjmowania turanabolu są bardzo rzadkie. U kobiet głównym efektem nieporządanym jest tzw. wirylizacja czyli rozwój drugorzędnych cech męskich odnotowany po długotrwałym przekraczaniu dawki 15mg dziennie. Odnotowano też przypadek powstania zmian nowotworowych przewodu pokarmowego u zawodnika stosującego turanabol przez kilka lat z rzędu. Ciekawą przypadłością turanabolu jest fakt redukcji fibrynogenu podczas cyklu co powoduje wydłużenie czasu potrzebnego do krzepnięcia krwi. Optymalną-średnią dawką jest 6 tygodni w przedziale 20-40mg dziennie. Generalnie pamiętając o łagodniejszym działaniu owego środka w porównaniu do dianabolu/metanabolu nie brał bym pod uwagę dawki mniejszej niż 40mg dziennie jeśli miał bym go stosować osobiście. Okres aktywnego półtrwania substancji oscylujący na poziomie 16-16.5h sugeruje jednorazową dawkę dobową przyjmowaną w godzinach rannych lub w przypadku wyższych dawek rozłożenie na dwie w odstępie kilkugodzinnym co będzie miało za zadanie rozłożenie toksyczności substancji a nie jej koncentrację
Podobnie jak winstrol, turanabol ma ciekawą właściwość wiązania się z SHBG (Sex hormone - binding globulin). Proteiny te zmniejszają poziom aktywności wolnych hormonów . Turanabol poprzez zdolność wiązania się z SHGB może nasilać działanie anaboliczne innych sterydów wraz z nim stosowanych tworząc tzw. synergię działania. Może tez przyczynić się do zwyżki wolnego testosteronu w organizmie.
W dzisiejszych czasach żadna firma farmaceutyczna nie wytwarza tego środka z racji braku konstruktywnych kierunków użycia go w medycynie. Pozostaje on jednak w produkcji przez kilka znanych wytwórni "underowych".
Opracował: Electrohunter
1
Mezis_C5
Dremor
B-REAL
xper
Yoshi87
nie wierzę w to co czytam. Jon znowu 
