"DT Xzaar. Triathlon, cel Double IronMan 2017"

luk1166

Jak tak patrzę na zdjęcia to coś mi się wydaje, ze maska trochę poleciała.

Staram sie jak moge, by tak bylo :) Kompletnie przebudowany trening silowy, restrykcja na maks 150 gram bialka dziennie, rezim na wegle. Ma byc lekko i sprawnie, a nie ciezko i klockowato, moze sie uda ;)

Relacja - pisana i dla Was i na bloga. Zwarta i inna niz poprzednie, by nie zanudzac ;)

Lato powoli dobiega końca, a z nim mój pierwszy sezon triathlonowy. Sezon, dziś już to wiem, udany, pełen przygód i doskonałej zabawy. Kończyć planowałem od dawna w Przechlewie - na imprezie, która rok temu okazała się debiutem roku i wzbudziła niemal jednogłośny podziw w środowisku. Mój start do samego końca stał pod znakiem zapytania - zależał od przedłużającego się z przyczyn służbowych i zdrowotnych pobytu w Polsce. Koniec końców w Przechlewie wystartowałem, i to dwa razy :)

Dwa tygodnie przed właściwym startem organizowany był oficjalny trening z zeszłorocznym zwycięzcą - Pawłem Troką. Niewiele myśląc udałem się na tę wycieczkę - 130 kilometrów w jedną stronę - rozumując tak - jeśli nie uda mi się wystartować w zawodach, będę miał przynajmniej jakąś namiastkę radości i możliwość poznania tego miejsca. Trening, rekonesans i cały wyjazd okazały się strzałem w dziesiątkę. Zaliczyłem dla zabawy pełen dystans 1/4 IM - zapoznając się z jeziorkiem, trasą rowerową i biegową. Co ważniejsze jednak, w kameralnym wydarzeniu poznałem świetnych ludzi, od organizatorów, poprzez prowadzących aż do koleżanek i kolegów - zawodników. Udało mi się nawet spotkać czytelnika mojego skromnego bloga - serdecznie pozdrawiam ! Nie rozwodząc się wiele nad samym treningiem - nie można nie wspomnieć o organizacji i królewskim przyjęciu jakie czekało na nas w Przechlewie. Trening obsługiwany był przez wolontariuszy, zabezpieczenie medyczne, ratowników, były punkty odżywiania i świetny, bogaty i nie limitowany poczęstunek po zabawie - napoje, owoce, ciasta, karkówka, kiełbaski i surówki - co dusza zapragnie i ile oczy i brzuch zdołają zjeść. Co więcej, Pani Organizator chciała nam nawet pakować jedzenie na wynos, na drogę :) Wracając do domu wiedziałem już skąd tak świetna opinia o tym miejscu, ludziach i całej imprezie. Jak się okazało później, jednak nie do końca przewidziałem jak pięknie będzie na zawodach właściwych.

Udało się, jestem w Polsce, już wiem, że w Przechlewie wystartuję, zamknę sezon TRI tak jak sobie wymarzyłem. Pięknie zapowiadająca się pogoda, doskonały nocleg w miejscu rozgrywania zawodów, który udało mi się uzyskać dzięki życzliwości Michała - kolegi z forum ( Mike ) - sprawiły, że wyruszyłem w drogę już o 5 rano w sobotę, by móc kibicować koleżankom i kolegom na dystansie długim. W drodze z Kościerzyny zabrałem jeszcze Panią Jolę ( Weteranka ) - przecudną osobę której wytrwałość i witalność ( Pani Jola startuje w kategorii K60-69 ) podziwiam i zazdroszczę :) Na miejscu jesteśmy sporo przed czasem, spotykam poznaną dwa tygodnie wcześniej ekipę ze Słupska - trzech kolegów wystartuje na dystansie długim - a ja z ostatnim z nich jutro, na krótkim. Wszędzie mnóstwo znajomych twarzy, doskonałe nastroje - czwarty start, a ja mam wrażenie że znam się z połową z obecnych ;) Wreszcie, zawodnicy ruszają do boju a my kibicujemy. Czekamy na wyjściu z wody, następnie przenosimy się na trasę rowerową, rozbijając obóz w pobliżu damskiej części ekipy Garnka Mocy - Przemysław walczy na trasie - kibicujemy. Stoimy, siedzimy, a w końcu nawet leżymy na trawie i w słonku, co nie umknęło uwadze obiektywu. Z trasy rowerowej przenosimy się w końcu na biegową, by nadal wspierać dzielnych ludzi z żelaza. Z pomocą Magdaleny od Garnka ratujemy życie kolegom, pocieszamy zmęczonych, dodajemy otuchy wątpiącym ;) Jest świetnie i sprawia mi to ogromną frajdę, wiem jak ważny jest doping i ile daje - jutro ja dostanę swoją porcję życzliwości od ludzi, dziś dajemy z siebie ile się da. Nasi koledzy, koleżanki, a w końcu wszyscy docierają na metę, dzień zwodów kończy się powoli, zajmuję się swoimi sprawami - odbiorem pakietu, zakwaterowaniem, spotkaniem z Marcinem i Michałem oraz jego żona Agnieszką - razem mieszkamy w ośrodku OSIR - wreszcie pakujemy sprzęt na rano, wychodzimy na pasta party. Zjadamy makaron, popijamy piwkiem - udajemy się na kwaterę by w spokoju obejrzeć mecz naszych siatkarzy na mundialu - zasypiam przed końcem czwartego seta, dopiero rano sprawdzam i wiem że wygraliśmy 3-1.

Dzień startu - i opis inny niż zwykle. Zwyczajnie było tak normalnie, że nie będę Was po raz czwarty nudził schematem woda, rower, bieg. Od rana wszystko szło gładko - pobudka o 6, śniadanko, rower i sprzęt do strefy o 7, przyjazd mojej żony i rodziny, odprawa o 8, ostatnia toaleta, przebieranie się.. Start pary naszych para sportowców, start pierwszej fali, ostatnie przybite piątki z kibicami i kolegami - sygnał - i już jestem na trasie ostatniego triathlonu w sezonie. Spokój, przyjemność, luz w wodzie, żadnej pralki, nieco przydługa trasa, do której jeszcze dołożyłem swoje metry znów na jednej z prostych płynąc w szuwary. Przeklinam w myślach, koryguję, do końca już się pilnuję i płynie mi się przyjemnie. Dopływając do brzegu radość - czas nie będzie dobry, ale nie czuję cienia zmęczenia - wreszcie jestem w jako takiej formie pływackiej. Brzeg, podbieg do strefy, szybka zmiana, niewygodny podbieg z rowerkiem na szosę, start pod górkę - festiwal nieporadności - ale udaje mi się ruszyć bez zaliczania kontaktu z asfaltem i wstydu. Sama jazda - sielankowa, żwawa - cudowna trasa z perfekcyjnym asfaltem, sporo kibiców na trasie z kulminacją na nawrocie koło OSIR - jest i Garnek Mocy, i żona, i rodzina - kolejna pętla a całość upływa nie wiedzieć kiedy. Na całej trasie fair play, zero draftu, miłe pozdrowienia w czasie wyprzedzania i każdy dalej jedzie sam. Ponieważ startowałem z drugiej fali i jako marny pływak wyszedłem z wody na szarym końcu, miałem głównie frajdę z wyprzedzania, sam zostałem wyprzedzony, a właściwie zdublowany - przez całą czołówkę stawki ;) Rowerek upłynął spokojnie, założenia zrealizowałem, nie zakwaszając tym razem nóg jak w Gdyni - po sprawnej zmianie zakłóconej jedynie koszmarnym zbiegiem z tej piekielnej górki po asfalcie w butach SPD SL wyruszałem na trasę biegową z nadzieją na przyzwoity bieg. O trasie biegowej wiedziałem wszystko co potrzebne - znałem ją już z treningu, mocny podbieg na początku niczym mnie nie zaskoczył, a sam bieg wreszcie był taki jak sobie wymarzyłem. Bez wariowania ale cały czas pod kontrolą, zyskiwałem pozycje - na biegu nie wyprzedził mnie tym razem nikt. Udało mi się na wszystkich kilometrach utrzymać tempo w okolicy 5 minut na kilometr - czasami nieco szybciej - i miałem siły na mocny finisz na ostatnich 500 metrach. Z biegu zapamiętam świetną atmosferę, uśmiechy zawodniczek i zawodników na trasie, doskonały doping, dziki punkt odżywiania zorganizowany przez mieszkańców wioski przez którą biegliśmy, palące słonko i atak muszek w lasku ;) Bez wielkich dramatycznych historii, odrobinkę poniżej 2 godzin i 50 minut meldowałem się na mecie - zdrowy, zadowolony, nie zmaltretowany. Ostatni start wyszedł mi wreszcie idealnie - tak jak chciałem, tak dostałem. 212 miejsce na 424 osoby, przyzwoicie, ale to bez znaczenia. Na mecie czekaliśmy wspólnie na kolegów i koleżanki, którzy jeszcze walczyli z dystansem, później posiłek, pakowanie, pożegnania.. i powrót. Wyjazd do domu był najmniej przyjemnym przeżyciem, będę tęsknił za atmosferą zawodów.

Na koniec. Przechlewo - tak, muszę tam wracać. Dla mnie na równi z Sierakowem, klimatycznie, pięknie, sympatycznie. Świetni ludzie, cudowni wolontariusze, doskonała atmosfera i organizacja. Nie wspominam o drobiazgach które bym zmienił, bo aż wstyd, takie to drobne detale. Jestem zadowolony z występu, z wyniku - w końcu udało mi się minimalnie wygrać z Marcinem :) Kolejna grupa nowo poznanych świetnych ludzi - Michał i jego żona Agnieszka, Pani Jola i wiele, wiele innych, cudownie zakręconych osób. Podsumowania sezonu tu nie będzie, temu poświęcę osobny wpis. Wszystkim Wam serdecznie dziękuję za wspólną zabawę, rywalizację, atmosferę i serdeczność których doświadczyłem w Przechlewie !

Sielanka normalnie Nic tylko jechać na wypoczynek Gratulacje za cały sezon. A dzikie punkty odżywiania wzruszają jeszcze bardziej niż piątki Dwa razy doświadczyłem, a na następnej połówce w moich stronach postaram się uruchomić lokalesów (biegnie się przez mój dawny obwód szkolny i znam wszystkich z 38-42 latków w okolicy )

Jak zwykle... świetna lektura . Wycelowałeś w połowę stawki.

Poziom Tri rośnie z roku na rok. Z ciekawości sprawdzam wyniki z poprzednich lat i na każdych zawodach, które obserwowałem jest dramatyczna poprawa wyników "rok do roku". Co ciekawe, te imprezy są coraz bardziej liczne. Odsetek leszczy (takich jak ja ) jest jednak coraz mniejszy. Wyniki uzyskiwane przez znakomitą część startujących budzą szacunek i wymagają konkretnego treningu. To cieszy i dopinguje .

Ja mam chwilowo wahania nastrojów... trochę mnie ta olimpijka dojechała.



Zmieniony przez - Marcel_197 w dniu 2014-09-08 18:57:54

Kolejna super relacja. Jeszcze raz gratulacje. Kiedy szczegóły odnośnie planów biegowych? Chyba że przeoczyłem :)

Marceli, spokojnie, za kilka dni bedziesz tesknil za startem. Ja juz tesknie a to znak, ze nie dalem z siebie wszystkiego, ale tak mialo byc. Bede katowal zima rower i wroce za rok szybszy - ale tak jak mowisz, wszyscy ida do przodu i dopiero sezon pokaze, ile to dalo ;)

Ami wezwal mnie do tablicy. Jak wiecie, planowalem zamknac sezon maratonem. Problem polega na tym ze maraton mial byc w koncu pazdziernika - nijak nie sklada sie na to nalezne mi roztrenownie i ponowne przygotowanie do startu - a poza tym.. z calym ogromnym szacunkiem do maratonskiego dystansu, wysilku koniecznego do jego ukonczenia - to troszke za malo bylo na moja wisienke na torcie. Nie bylbym w stanie przygotowac sie na bicie zyciowki jesienia - a biec by biec - nie lezy w mojej naturze. Koniec koncow - 20 wrzesnia wystartuje w imprezie o nazwie forestrun - www.forestrun.pl - biegu na 44 km po crossowej lesnej trasie. Na glownym dystansie bedzie nas tylko 128 osob, bede biegl sam, bez kibicow, w srodku lasu - tak jak kocham, z plecakiem z woda i jedzeniem, z telefonem na czarna godzine i bez muzyki. Tylko ja, las, trasa i limit 7 godzin. Do biegu przystapie z marszu, w rytmie startowym ale bez dlugich wybiegan - to jest moja chwila prawdy. Uwazam nieskromnie ze jestem w stanie przebiec ciagiem dystans maratonski zawsze, jesli mam 2 tygodnie na odpowiedni wypoczynek - i teraz moja zuchwala teoria zostanie zweryfikowana - w ciezkich terenowych warunkach. Juz sie ciesze na ten start i piekielnie sie boje jednoczesnie, bo to jednak bedzie prawdziwa samotnosc dlugodystansowca. Nie mam oczekiwan co do wyniku, ale wyznaczylem sobie limit 5 godzin i 30 minut - po zapoznaniu sie z profilem i rodzajem trasy. Chce dystans przetruchtac tak, by moc powiedziec ze przebieglem, a nie przeszedlem, wierny swojemu podstawowemu zalozeniu - biegam, a nie marszobiegam - bez podtekstow czy jakichkolwiek zlosliwosci w stosunku do maszerujacych ! To moja, indywidualna zasada startowa, moj jednoosobowy kodeks - moja fanaberia. Jakkolwiek to zabrzmi, licze na to ze bedzie ciezko, ze beda kryzysy i bedzie bolalo - bym mogl sprawdzic co tak naprawde jestem wart ja sam - gdy nie bedzie kibicow, cudownej otoczki zawodow, bitow w uszach, wolontariuszy i wszystkiego co napedza mnie na normalnych zawodach. Licze tez na odpowiedz - czy dlugie terenowe biegi sa dla mnie - a jesli tak - za rok pobiegne jakies ultra, daje slowo.

Oj czuję, ze zakończysz kiedyś na supermocnym wyzwaniu.

Pozyjemy, zobaczymy.. mezczyzne poznaje sie po tym jak konczy, a nie zaczyna, jak mawial marszalek P. ;)

Ps. trenowalem dzis lekko - bo swietnie czulem sie mimo startu wczorajszego. Na molo, wieczorem, w pieknym zachodzacym sloneczku - 150 podciagniec, 250 T2B, 300 pompek. Nogi oszczedzilem ;)

Licze tez na odpowiedz - czy dlugie terenowe biegi sa dla mnie - a jesli tak - za rok pobiegne jakies ultra, daje slowo.

Lecę z Tobą

Poniewaz ta idea jest mi blizsza niz Ice Bucket Challenge - w ktorym wzialem udzial, niniejszym rzucam wyzwanie ;)

https://www.facebook.com/Xzaar77

Zmieniony przez - xzaar77 w dniu 2014-09-08 20:59:46

Dzisiaj trafiłem na bieganiu na taki artykuł i dyskusję:
http://bieganie.pl/forum/viewtopic.php?f=1&t=43095
Okazuje się że dla niektórych ultra to jakaś lipa komercyjna.

Wczytując się w środowisko biegaczy coraz bardziej razi mnie w nim niechęć dla słabszych. Gość biegający 38 minut 10 km neguje obecność na linii startu faceta z czasem 48 minut, ten z kolei niechętnie widzi "grubasów turlających się po trasie ponad godzinę" . A maraton powyżej 4,30 to według niektórych "wycieczka krajoznawcza".


Zastanawiam się co im kvrva przeszkadzam stojąc za nimi na linii startu i przybiegając 10 czy 15 minut po nich.
W różnych miejscach trenowałem różne sporty. Nieraz z chłopakami, których dalsze losy nie są godne naśladowania żadną miarą. Nie spotkałem się z taką potrzeba segregacji z takim poczuciem wyższości wobec ludzi, których winą (?) jest że później rozpoczęli treningi.

Nie spotkałem się wśród gości ze sportów siłowych zdania-chłopie po co trenujesz jak ty tylko 90 wyciskasz.