Kolarski Damian - Po Puchar Ultra 2022

Jasne, ale z takimi ludźmi nie poćwicze taktyki wyścigowej, ucieczek, oszczędzania sił i finiszy.

Stąd będę tak "przebierał" z wyścigami.

FighterX

Przynajmniej wiesz do czego równać, a zawsze lepiej robić to do góry.

Zwykle też wychodzę z takiego założenia, ale z drugiej strony zwykły człowiek mający poza treningami jeszcze inne obowiązki i nie mający przeszłości sportowej raczej nie osiągnie takiego poziomu, żeby mieć szansę na równą walkę z zawodowcami. Ciężko nadrobić lata treningów i doświadczenia. Napewno warto się ścigać z najlepszymi, co pozwoli m.in. ocenić progres, ale mniejsze zawody też są potrzebne. Nie mówię tu o imprezach zupełnie rekreacyjnych, gdzie już na starcie wiadomo, że będzie łatwo, ale o takich gdzie inni mają zbliżony do nas poziom, co pozwala na równą walkę.

A poza tym to nie warto porównywać się z innymi, tylko starać się uzyskać maks naszych możliwości i skupić się na sobie.

Pewnie, zawodowcy z reguły to zawsze osobna liga. Niestety często zwykli zjadacze chleba nie mają szans z nimi, ale są wyjątki.

No dokładnie.
Aczkolwiek u mnie to raczej chęć osiągania poziomu jak najwyższego.

To priorytet życiowy, bo też w tym kierunku rozwijam się zawodowo tworząc dietetyczno-trenerski projekt kolarski.
A co może być najlepszym dowodem moich umiejętności niż moja forma?

Widzieliście chyba post na FB o mojej przemianie wyglądu kiedyś/ po Tatra Road Race?
Nigdy nie miałem takiego odzewu, ale to zadziałało, zgłosiło się 3 klientów

Druga sprawa- tak masz rację.
Przy równym zaangażowaniu nigdy nie osiągnę poziomu "byłego zawodnika".
Nie mam predyspozycji genetycznych, mogę tylko liczyć na cud, że któryś będzie miał defekt albo złapie kolarską bombę.

Ale z tym żeby nie porównywać się do innych to się nie zgodzę.
Kolarstwo na tym polega żeby się właśnie porównywać.
W tym sporcie jest więcej strategii i planowania niż jazdy.
Na wyścigach często próby ucieczek nie są aby ją zrobić, ale żeby sprawdzić nogę rywali, jak sie czują, czy odpowiedzą.

Stąd w niedzielę średnio co 4-5min był skok przez pierwsze 80min. Każdy próbował, sprawdzał, testował.
Aż w końcu chłopaki wyszarpali ten odjazd, a mnie ugotowali.

Fajnie byłoby kiedyś wystartować w takim wyścigu żeby samemu tak powalczyć, poskakać, urwać grupę, planować finisz, a nie tylko się modlić o przetrwanie
A na takich wyścigach gdzie przyjeżdża była elita, no nie oszukujmy się, nie poćwiczę tego..


Zmieniony przez - Dampaz w dniu 2020-10-06 10:45:29

Dampaz

A co może być najlepszym dowodem moich umiejętności niż moja forma?

Forma Twoich podopiecznych będzie mówiła więcej niż Twoja forma, jeżeli przedstawiasz siebie jako trenera dietetyka.

To swoją drogą, ale od czegoś trzeba zacząć. Coś pokazać. Choć na ten moment już mamy kilka sukcesów i około 30 podopiecznych

Póki co daleko nam do Waytochamp czy innych "marek", które mają w swojej kadrze byłych zawodników.

Zresztą, których objechałem na TRR

Pamiętaj, że ludzie Twoje sukcesy będą częsciowo przypisywać temu, że to Twój "zawód". Wiedząc lub nie czy jeszcze robisz coś poza dietetyką i treningiem.

Zgadza się, ale amator stojąc przed wyborem woli wybrać kogoś kto jest zawodnikiem i osiąga sukcesy niż "pana z brzuszkiem"

Ludzie mają różną motywację. Może Pan z brzuszkiem ponarzeka razem z klientem

No nie wiem, dla typowego grubaska uważam, że przemiana gdzie ktoś zrzucił 60kg jest dużo bardziej wiarygodna, niż osoby, która wiecznie była chuda. Czy dla dietetyka z dużym nadbagażem.

Efekty mówią same za siebie.


Zmieniony przez - Dampaz w dniu 2020-10-06 13:24:23