Zacznę od tego rwania. W ostatnim filmiku leci tylko ostatnie pięć powtórzeń, a tak z ręką na sercu, to zadowolony jestem tylko z ostatniego. Chyba z tej radości, że ostatnie, fiknąłem kulkami jak się patrzy. W filmie gdzie jest większy kawałek treningu, przy rwaniu, przy 3 powtórzeniu, mechanicznie zrobiłem takie coś pomiędzy rwaniem i wyciśnięciem. No i ogólnie, tak jak piszesz. Jak kulki się rozbujają to masz pół sekundy na myślenie o technice . I musisz ten czas wykorzystać najlepiej jak potrafisz, albo nabijesz sobie (lub komuś) guza, rozwalisz czaszkę, zmiażdżysz palce. Może dlatego ta technika tak szybko wchodzi w krew. Na razie mam za skromny staż żeby coś więcej się mądrzyć.
Kettle traktuję jako bardzo cenną formę treningu, która daje mi możliwość solidnej pracy nad wszystkim co jest mi potrzebne. Siłą, wydolnością, sprawnością ogólną. Nie wiem skąd to się bierze, ale już po miesiącu
treningów zauważyłem, że po pierwsze strasznie wkręcają mentalnie, po drugie zaczynam się czuć jak napięta sprężyna, która tylko czeka żeby się rozprostować. Po klasycznym treningu siłowym, na drugi dzień, odczuwałem niechęć do ćwiczeń. Teraz też jestem obolały, ale nie przepuszczę żadnej okazji do wysiłku. Kumple pytają: "Gramy wieczorem w piłkę?" Kiedyś odpowiadałem: "Nie. Jutro robię nogi i muszę być wypoczęty, a poza tym bolą mnie mięśnie po poprzednim treningu" A teraz? "Gramy dzisiaj w..." - "O której?". Schodzę po schodach w robocie. Nad nimi jest krata, której tyle lat nie widziałem. Teraz schodząc z piętra, jak nikt nie widzi, muszę się na niej podciągnąć. Wszystkie ciężkie przedmioty rzucają mi wyzwania
No i efekty poprawy koordynacji ruchowej zaczynam dostrzegać powoli.
Zdecydowanie szybciej pływam i nie sprawia mi to aż takich trudności jak kiedyś. Mam lepszy zmysł równowagi. Jestem masywnym człowiekiem, a byłem jeszcze większy. W sportach drużynowych nie boję się konfrontacji z przeciwnikiem. Niemniej jednak, po redukcji, okazało się, że zagrania "masą" są cholernie nieskuteczne. Wpadaliśmy na siebie podczas meczu i - o zgrozo - odbijałem się od mniejszych od siebie i leciałem na glebę. Strasznie łatwo - łatwiej niż myślałem - było mnie przewrócić. Teraz sprawy wyglądają inaczej. Ze zderzeń to raczej ja wychodzę obronną ręką, a nawet jak stracę równowagę to prawie nigdy nie kończę na parkiecie. Nie wiem czy mogę przypisywać to wszystko kuleczkom, ale wiem, że zakotwiczenie pędu dwóch ketlli o łącznej masie 32kg przy wymachach albo wymachach z półprzysiadem wymaga cholernie mocnego "stąpania po ziemi". Nie wspomnę o rwaniu i powrocie na wyprostowanych rękach gdzie można zrobić piękne salto na ryja zanim się zrozumie, że coś idzie nie tak.
Teraz jak już mam tego giganta, to może coś z masą pokombinuję, ale prędzej ona ze mną. To znaczy nie ma siły żeby nie przyszła, o ile uda mi się zaprząc Czarną Lochę do treningów. Naturalną reakcją organizmu na taką agresję powinna być budowa tkanki mięśniowej. No i oczywiście żadnego szalonego tempa. Odpoczynki komfortowe i w pełnym luksusie. A powtórzeń więcej niż 3-5 to i tą 32 nie dam rady. Ale to przyszłość. Na razie idę smażyć placki z kaszy gryczanej na drugie śniadanie. Bo żeby się zmierzyć z takim dzikiem, trzeba jeść jak dzik
A propos. Wagowo prawie bez zmian, poza jedną okolicznością. Szlag by to trafił. Zachowałem się jak sfrustrowana gimnazistka, która nie może wbić dupy w ulubione dżinsy i podejmuje natychmiastową i nieodwołalną decyzję o diecie. Żeby odkupić swoje piątkowe "winy" wczoraj zjechałem z miską w okolice swojego minimum. Głodu nie cierpiałem, ale jadłem mało kalorii, mało białka, nic nie ćwiczyłem itp. Efekt? Zgroza. Fat w górę, mięśnie w dół. Waga praktycznie bez zmian. Czyli zrobiłem sobie klasyczne kuku, na własną prośbę. Już tak nie będę
Mam nadzieję, że mój kochany organizm nie potraktuje takiej akcji jako ostrzeżenia i nie przestawi się na gromadzenie.
MaGor
panteon
wiadroman
