Dziennik RafalRRRR

Dobrze jest Panie Rafal, madrze rozegrane i dopilnowane. Ponownie klaniam sie w podziwie

Dzięki Captain. Wpadaj wpadaj.

Tak się zastanawiałem, czytając różne tematu szanownych forumowiczów, że jednak coś wrzucać muszę do dziennika. Podoba mi się to, że to forum żyje. O pierwszego grudnia zacznę więc ponownie wrzucać dzienne poczynania i dietę. Pewnie zacznę ubogo od samych wrzutów, bez większych rozpisek. Czasowo mi to głównie przeszkadza. Zapewne wróci z czasem chęć dłuższych rozpisek.

Póki co, ledwo chodze po sobotnich nogach. Ciężary w siadach małe, ale tak zrobione nogi że obrócenie się w łóżku na drugą stronę to już mega ból. Kibel, schody, samochód wszystko kojarzy mi się z bólem

Miłego dnia

ja po piątkowych siadach jeszcze mam mocne problemy, a dziś wieczorem w planie ciężkie MC

No to wszystko wskazuje że ten rok będzie dla mnie przej**any. Z końcem maja odeszła Babcia, byłem dzisiaj u dziadka, którego przewieziono wczoraj do szpitala. Fakt, że ma 90 lat (urodziny w niedzielę), ale to zawsze dziadek. Rokowania są złe. Bardzo złe. Kwestia godzin? Dni? Źle to wygląda. Bardzo źle.

Jak tam byłem to kuźwa tylko jedną miałem myśl. Nie chcę tak wyglądać. k***a nie chcę... Sorki za pieprzenie głupot...

Jesli to dziadek od tej babci, ktora odeszla, to mimo zalu, nie ma sie co wiele dziwic. Medycyna to jedno, a sila woli i chec zycia czesto plata naukowcom figle. Dziadkowie przezyli razem tyle lat, moze poprostu dla niego zycie bez niej stracilo sens, stracil kogos dla kogo warto zyc, moze swiadomie albo podswiadomie chce byc znow z nia - wowczas podswiadomosc przestaje kurczowo trzymac sie zycia, czlowiek podupada na zdrowiu w mgnieniu oka. Jesli mialby sie meczyc w samotnosci, moze tak bedzie lepiej, ze znow beda razem - trzeba tak do tego podchodzic, trudne, ale mozna - cieszyc sie ze znow gdzies beda szczesliwi - gdzie - to juz jest kwestia takiej czy innej wiary kazdego z nas.

Bardzo boje sie, ze czeka mnie podobne przezycie, moja babcia ma 93 lata i ostatni rok mimo ze czula sie fatalnie zyla, czekajac na nasz slub.. Teraz, gdy juz po wszystkim, plakala, ze juz nie ma na co czekac, wiec pewnie sie juz nie zobaczymy. Oczywiscie i ja sie poryczalem, wiec obiecalem wnuka - teraz trzeba sie wywiazac..

Bedzie dobrze, najwazniejsze by sie dziadek wiele nie wycierpial, bo to niegodne i daremne.

To dziadek ze strony ojca. Babcia była ze strony mamy. To byli ostatni dziadkowie. Właśnie zmarł.

Wchodzimy w taki wiek w którym nasi dziadkowie kończą niestety swój żywot. Mi pozostała jeszcze jedna babcia która ma 86 lat i co do niej wpadam to gada, że nie może umrzeć. Niestety życie bez drugiej połówki z którą przeżyli całe życie zabija te osoby a do tego ta cholerna starość wiążąca się z siedzeniem w chacie. Rafał wyrazy współczucia.

Trzymaj się.

Współczuję Rafał.
Xzaar ma tutaj dużo racji, że trzeba sobie to odpowiednio w głowie poukładać. Sam doświadczyłem dość mocno w czasie praktyk w szpitalu jak bolesny jest widok cierpiących ludzi w podeszłym wieku. I podobne myśli miałem do Ciebie Rafał. To straszne, ale nieuniknione niestety.
Trzymaj się.

Jakby czekał na tą wizytę mnie i ojca. Drugi syn (wujek) juz wcześniej był. Byliśmy tam dwie godziny temu. Kontaktu z Dziadkiem nie było żadnego, choć... a nie wiem. k***a...

Chociaż jesteśmy świadomi tego co nieuniknione, jak nadchodzi śmierć i odchodzą nasi bliscy, wiekowi dziadkowie, to zawsze boli i jest poprostu smutno. Ta ciągła tęsknota za latami młodości, beztroski, które tak bardzo związane były z naszymi dziadkami, babciami (a wiadomo że teraz czasy inne, wychowywanie wnuków również - w większości), nagle kłuje w serce, bo odchodzi ktoś, kto nam się zawsze będzie kojarzył z dzieciństwem, ze szczęściem, tylko z dobrem.

Dzięki Panowie