Dziennik budowania formy na 40 urodziny. Kettlebell, siłownia, bieganie, rower.

spoko spoko, plan mam mocno doprecyzowany
to nie tak że jak osiągnę punkt 0 to od razu idę na masę z pełną parą
zdaję sobie sprawę co mnie czeka, właśnie po to zakupiłem tanitę, żebym nie wpadł w jakąś ślepą uliczkę

moje wyjście z redu będzie bardzo ostrożne i spokojne

zresztą Ty miałeś troszkę cięższą przeprawę z redukcją niż ja

Kuba... Jeszcze kilka niespodzianek Grubas dla Ciebie ma. Uwierz i uważaj na drania. Wolałbym nie mieć racji, ale widzę co się dzieje z ludźmi po dużych redukcjach. Ostatnio w markecie w Lublinie spotkałem jednego ze zwycięzców Niezwykłych Metamorfoz. Ledwo go poznałem. Większy był znacznie.
Ostatni sukces ekipy Gacy będę obserwował bacznie.

Jacek Borkowski (po prawej) - zaczynał gdy jeszcze chodziłem do Gacy - zrzucił z grzbietu 164 kg. Wyobrażacie to sobie?

Do innego kumpla z trzycyfrowym wynikiem napisałem jak się trzyma i milczy.
A tu moje foto z Wigilii (pół roku po wyprowadzeniu) Ja naprawdę wyglądałem o 10 lat starzej.

Nie pobiegałem wczoraj. Znalazłem piękną trasę kilometr od domu w Warszawie. Górki, park, schody... Pięknie. W połowie treningu znalazło mnie życie i musiałem zawinąć w stronę chałupy. Jednak GPS w telefonie to zły wynalazek, nawet przy opcji odrzucania połączeń w czasie treningu. Chciałem biegać 250m/250m (przyspieszenie/wolne tempo) wyszło tylko jakieś 4,5 km. Na ostrych podbiegach trochę się zdyszałem.
Fajnie, że tyle ludzi biega w dużym mieście. A spośród tych ludzi najbardziej radują mój wzrok biegaczki. A spośród tych biegaczek niektóre radują wzrok... Co ja Wam będę pisał
Generalnie wczoraj poczułem magię tłumu. I bieganie jakieś takie "społeczne" z pozdrawianiem każdego kogo mijasz. Potem zjadłem kolację i pojechałem na Starówkę z Młodym. A tam oberki, polki i tańce. Pięćset metrów dalej tłumy śpiewają "Warszawskie dzieci." (1 sierpnia - wiadomo) Ciary po plecach. Koło knajpy Zakąski Przekąski normalna fiesta, tłum tańczy w rytm piosenki o Felku Zdankiewiczu. Młody zachwycony. A w powrotnej drodze dodatkowa atrakcja: pół godziny stania na skrzyżowaniu, bo akurat przejeżdżał nocny maraton rolkarzy (lekko licząc kilka tysięcy luda). Dzisiaj odpoczywam przed weekendem.

Właśnie, w Polsce gdzie nie biegłem zawsze jest pozdrowienie. Tutaj na 10 biegaczy pozdrowi cię pół. Inna kultura? Przecież tu (Chorwacja) biegają ludzie z Chorwacji, Niemiec, Austrii, Polski, Słowenii, Węgier... Nie rozumiem

W Niemczech pozdrawia kazdy, ale jest zasada, mezczyzna pozdrawia pierwszy kobiete, a mlodszy / mlodsza - jako pierwsze pozdrawia starszego. Takie ot maja zwyczaje ;)

Czyli w Niemczech i u nas jak u ludzi Może na Bałkanach musisz być czujny, bo nigdy nie wiesz kto biegnie: Ustasz, Czetnik, muzułmanin, prawosławny, katolik, Serb, Chorwat A tam animozje silniejsze niż u nas w Bieszczadach i na Podkarpaciu.

Najpierw proza życia. Fachowo użyty odważnik o masie 12 kg pokazał mi wczoraj ile potrafi. Od pośladków po stopy krajobraz jak po wojnie. Góra jakoś się trzyma. W sumie w nią sporo inwestowałem.

Szczegóły jutro. A dzieje się trochę.

właśnie na nspor leci reportarz z rzeźnika - zacząłem nagrywać jakby co

Odnośnie pozdrowień: gdy mieszkałem w Gliwicach (czy jakimś innym mieście) to pozdrowień przy mijaniu się z ludźmi nie słyszałem. Pierwszy raz z takim zwyczajem spotkałem się w Niemczech w Bawarii - pozdrawiali mnie ludzie na których spojrzałem (patrzyłem) idąc przy mijaniu. Będąc teraz w okolicach Raciborza pozdrawiany jestem przez dzieci i młodzież a także dorosłych (dorosłe) gdy maszeruję drogą.

Podziwiam zacięcie treningowe prowadzącego temat! A na biegaczki czy spacerujące też patrzę - najczęściej biegają osoby szczupłe!
Utrzymanie wagi po redukcji może być trudne dla osób, które myślą, że po dojściu do odpowiedniej wagi mogą jeść tak jak dawniej! Trzeba się przyzwyczaić, że później należy jednak ograniczać się w jedzeniu -tym bardziej, że z zakończeniem redukcji najczęściej ograniczamy treningi lub nawet w ogóle z nich rezygnujemy!

Panie i Panowie,
krótka relacja z mojego weekendu.

Otóż zrobiłem sobie urlop. Część kasy, którą miałem odłożoną na wypoczynek, przeznaczyłem na profesjonalne szkolenie z kettlebells. I nie żałuję decyzji. Spędzę wakacje w kraju, w Pieninach albo nawet na ukochanym Roztoczu, ale za to wiem gdzie jestem i co potrafię.

Moje profesjonalne szkolenie odbyło się w Gdańsku i nazywało się Kursem Instruktorskim Kettlebell. Tak. Mam w kieszeni książeczkę instruktora Polskiego Stowarzyszenia Kettlebell i Fitness, z której za jakiś czas być może zrobię użytek (kupiłem synowi kettla 4 kg - śliczny )

Dwa dni zajęć, po kilka godzin z odważnikiem. Schowałem honor do kieszeni (co okazało się mądrym posunięciem) i 3/4 szkolenia odbyłem z odważnikiem 12 kg. Wystarczyło w zupełności. Nareszcie zrozumiałem główną ideę klasycznego rosyjskiego treningu z odważnikami. Ba! Pojąłem różnice w podejściu do odważników w RKC i "klasycznym" rosyjskim treningu, będącym zawsze przygotowaniem do Gyrevoj Sporta. Okazało się, że pod wpływem książek Caculina znajdowałem się niemal po środku. Część moich treningów ciążyła ku RKC, a część ku "fitnesowemu" ujęciu przygotowania do GS. Mam nadzieję, że będę umiał teraz bardziej świadomie panować nad tym co robię. No i dostałem poważną lekcję żonglerki, która - okazuje się - jest jednym z ważnych etapów szkolenia kettlebells.

Myślałem, że wiem sporo o swingu. Dzisiaj ogarnia mnie pusty śmiech na wspomnienie swojej wiedzy Wydawało mi się, że umiem robić nadrzuty, podrzuty i rwania. Tarzam się ze śmiechu Nie lubiłem tureckiego wstawania, bo nie potrafiłem podejść do niego w sposób odpowiednio analityczny. Moi instruktorzy mieli rację: to jest jedno z najważniejszych i najpiękniejszych ćwiczeń. Dużo tego... Z chęcią spędziłbym tam 22 dni zamiast 2.

Drugiego dnia przyszedłem do klubu nieco wcześniej i dostałem zaproszenie do trenowania podrzutu w towarzystwie prawdziwego zawodnika GS. Na ramionach miałem tylko 2 x 12kg, a i tak musiałem po 25 minutach spasować żeby mieć siły na szkolenie i egzamin. Egzaminem było wykonanie całego treningu "300" Steva Maxwella.

Oczywiście najbardziej dała mi w dupę podróż. Dla naszych kochanych kolejarzy opóźnienie rzędu 100 minut to żaden wyczyn. Muszę trochę ochłonąć i siadam do auta. Napiszę więcej jak już to poukładam w głowie

Oczywiście okazało się, że nie strwoniłem czasu od stycznia. Znałem podstawy, a teraz dostałem do ręki szczegóły. I mogę iść swoją drogą. Bo kettle to wolność wyboru

Nie wiem czy dzisiaj zdobędę się na jakąś aktywność fizyczną