DT / shrimp2 / rok2 / podsumowanie s. 157

Chyba sie do kogoś wproszę na te serca
Jakoś nie mogę pojąć tej kulinarnej fascynacji
Może nie potrafię dobrze ich przygotować, a może świadość tego co jem wygrywa

shrimp2 rozkręcasz się z ciężarami

Gulietta jak mam sztangę wyżej, jak teraz, to jest lepiej, ale dalej się garbię. Obiecałam sobie po każdym treningu robić to wiosło na proste plecki i zapomniałam. Muszę je wpisać na kartkę z treningiem, widać pamięć już nie ta

Serduszka są naprawdę bardzo smaczne. Robiłam w duszonej cebuli i pieczarkach, podlewając trochę wodą, żeby powstał naturalny sos. Do tego łyżka śmietany czy musztardy i jest elegancki sosik, a całość w towarzystwie ryżu robi bardzo zgrabne danie za skromne pieniądze. Kwestia nielubienia się z podrobami to podejrzewam w wielu przypadkach albo zakorzenione uprzedzenie, bo się źle kojarzy, a w domu się nie jadło, albo właśnie trafiło się na źle przyrządzone, w związku z czym w głowie zostało mało ciekawe wspomnienie. Ja na szczęście wątróbkę i żołądki lubię, bo od małego jadałam. Wzdrygałam się przed sercami, bo nie znałam i ze względu na wygląd (gdyby można było kupić oczyszczone, dawno bym się przemogła ). Podobnie mam z flakami, kto wie może kiedyś spróbuję u kogoś i się przekonam

A propos przyzwyczajeń, to podroby to mały pikuś. Historyczną dramę odegrałam gdy zostałam jako dwu - albo trzylatka u wujostwa na weekend i oni mnie chcieli otruć borówkami. Znaczy byłam o tym przekonana, bo wcześniej jakoś nie jadłam. Tak się broniłam, smarkałam, ryczałam i próbowałam im uciec, że do dzisiaj to pamiętam. I biedną ciotkę, która używała wszelkich sposobów, żeby gówniarza przekonać że takie boróweczki ze śmietaną i cukrem to prawdziwe mecyje oraz wujka, który z kolei uderzał w ton odwrotny: jak nie chce niech nie je, zgłodnieje to przyjdzie, zostaw ją, nie lataj... Kurcze, to chyba jedno z wcześniejszych moich wspomnień z dzieciństwa i do tego taki hardcore

Zazdroszczę Ci tych serc, mnie niestety teściowa skutecznie zniechęciła (i do serc i do siebie).
A boróweczki, sporo masz tych przeżyć, ale żeby traumę z borówkami.
Plecki Ci się same wyprostują, zauważ, że ludki chodzące na siłkę, siłujące się z żelastwem mają fantastyczną sylwetkę. Skupianie się na prawidłowej postawie na siłowni - utrzymywanie jej - wchodzi w końcu w krew

boróweczki ze śmietaną i cukrem

przeczytałam borowiczki
trochę się zdziwiłam, że borowiki ze śmietaną i cukrem i wcale się nie zdziwiłam, że nie chciałaś zjeść

O, borówki A ja mam traumatyczne przeżycie z jagodami. Otrzymałam zupę jagodową i w mojej porcji była tylko jedna, malutka jagódka w całości. Zamiast nabrać ją na łyżkę i przełknąć ze smakiem, jakoś tak nacisnęłam tą sierotę łyżką. Jakże dobrze, że to uczyniłam, bo pod wpływem nacisku łyżki z pięknej jagódki wylazł równie piękny robal. Do dzisiaj nie zjadłam niczego jagodowego.

Gratuluję progresu

mła zgadzam się z ludem bardzo fajnie dajesz na treningach Pzdr

A ja to trochę zazdroszczę ludzom z jakimiś żarciowymi wstrętami, ja uwielbiam wszystko i nic mnie nie obrzydza, a właściwie to podroby uwielbiam bardziej niż co innego (zwłaszcza cielęce podroby sobie upodobałam)
Owieczko piwinnaś zagrać w Lotto

Ja niestety względem serc mam traumę z zimowiska. Podali te serducha nieoczyszczone, z gumowatą aortą i z przemarzniętymi ziemniakami. A watróbka mi śmierdziucha. Z daleka poznaję jak ktoś smaży. Ale zawsze można dorzucić do pasztetu.

Fela a ja się ciesze ze mnie nie obrzydzają, bo czyszczenie serc byloby dla mnie pokutą, wystarczy ze brukselkę i fasolkę i inne czyszczę jedno po drugim mozolnie. a czy żyła czy co innego, to białko i to białko make life easier jak to corka naszego premiera promuje sorry za przedlużanie spamu

Ja na szczęście/niestety wszystkożerna



Niestety bo znów mi się chcica przed@ włączyła. Łapa mi wylądowała w słoiku z olejem kokosowym, a potem druga w słoiku z adwokatem. Myślałam, że wszystkie rozdałam, a tu się jakiś zdrajca uchował.
Drażni mnie to, że stanęło i stoi i czuję, że się wkręcam w błędne koło. Jak nie spada, to mnie demotywuje i trudniej mi pilnować miski, co mnie znów hamuje i trudniej mi pilnować...