DT Brann- Headlong

Paatik

Brann - żeby nie zaśmiecać dziennika Ghorty - dlatego napisałam, ze mimo ze by się może i keto przydała, to szans na wprowadzenie nie widzę. Młodemu jeszcze dojrzewanie się na głowę rzuciło - więc kongo po całości. Na szczescie szkoła sie skończyła...
A żona kiedy diagnozę dostała - jako dorosła kobieta? Jeśli moge sie zapytać...

Żona się diagnozowała prywatnie jako dorosła Kobieta i trochę to kosztowało. Chyba w Poznaniu- ale się dopytam. Nie wiem po co coś diagnozować co widać gołym okiem:)

Paatik

Brann - żeby nie zaśmiecać dziennika Ghorty - dlatego napisałam, ze mimo ze by się może i keto przydała, to szans na wprowadzenie nie widzę. Młodemu jeszcze dojrzewanie się na głowę rzuciło - więc kongo po całości. Na szczescie szkoła sie skończyła...
A żona kiedy diagnozę dostała - jako dorosła kobieta? Jeśli moge sie zapytać...

. A młody w jakim wieku otrzymał diagnozę ? Szkoła masowa publiczna? Jak sobie radził? Jak relacje z innymi dziećmi ?

Sorry za pytania, ale nasza córka zaczyna szkole wiec się wypytujemy na lewo i prawo:)

Tak sobie naiwnie myslę, ze jak ZA poczuje ze trzeba się trochę dostosować to inteligencji starczy i jakoś się funkcjonować nauczy. I jak wie co mu jest - to łatwiej - tak sobie gdybam. Mój jest na etapie szukania gdzie sa tacy jak on, bo nie chce uwierzyć że jest w mniejszości w tym świecie... I poki co nie zamierza się dostosowywać.

Diagnozę mamy od 3 klasy podstawówki, przeżylismy i publiczną i prywatne... I lepsze momenty były i gorsze. Generalnie zafiksowany na swoim świecie. Kolegów zero:( Moja i jego ocena szkół i nauczycieli jest inna. Lubi sprawiedliwy "zamordyzm", a ja lubię jak trafia na troskliwe "drugie mamy"... Teraz się uparł zdawać do innego liceum byleby z bratem nie być w szkole - a to fajna szkoła była (gimnazjum i liceum)...

To mieliście dość późną diagnozę. Choć podejrzewam że kilkanaście lat temu o taka diagnoze było znacznie trudniej. Najbardziej martwi nas ten brak socjalizacji z rówieśnikami. Już na etapie przedszkolnym jest kiepsko. Nasza idzie do prywatnej. Będzie miała nauczyciela wspomagającego i realizowane to co jest opiniach i orzeczeniach. Te rozwinięte poczucie sprawiedliwości o „ demaskatorstwo” jest i u dorosłych ASów :)

Młody w 3 gimnazjum "wydał" całą klasę przed sprawdzianem - ze sciągneli z neta gotowca... Nauczyciel wspomagajacy stygmatyzuje - moze w klasach 1-3 nie tak bardzo, ale potem to dramat.
Podczas wczesniejszych badań nabierał wszytskich psychologów na super inteligenta... Tak naprawde zdiagnozowałam go ja i dopiero zaczęłam zwracać uwagę na typowe ZA zachowania badajacym. Psychiatra zaskoczyła po roku, bo jeszcze ADHD było i trochę maskowało...
Ciężko jest, ale jak prawie dorosły chłop zaczyna mnie przytulać, zebym się nie wkurzała - to się rozczulam i zapominam ze ciężko. Trochę późno z tym zaskoczył:)
A i cięzko zawsze realizować to co w orzeczeniach - jak za bardzo bedziecie podskakiwac, ze czegoś szkoła nie robi to Wam szkoła powie, ze swietnie pracuje córka z 1 na 1 z nauczycielem - i zabiorą z klasy - najpierw na jakis przedmiot, potem na kolejne - i uspołecznianie leży.
No i są jeszcze "wspaniali" rodzice dzieci neurotypowych, którzy w prywatnych szkołach są gorsi, niż ci z publicznych... Chyba najbardziej dali nam popalić.


Zmieniony przez - Paatik w dniu 2018-06-28 21:25:01

Córka ma w bonusie inne niepełnosprawności dlatego ma na orzeczeniu niepełnosprawność sprzężoną. Trafiliśmy na cudowne przedzkole gdzie realizowano wszystko. Przedszkole dostało dotacje na córkę (ok.4 tys) z której było opłacane : TUS, sensoryka, terapia ręki, masaże, hipoterapia, basen reh, a także ....czesne za przedzkole. Szukaliśmy szkoly publicznej która realizowałaby to co jest w orzeczeniach. Wszysztkie dyrektorki powiedziały wprost- że nie ma szans- mimo ze ustawa je do tego obliguje i mamy szukać innej. Pomoc dla autystów jest tylko na papierze. Kuratorium nas olało. Wybraliśmy prywatną placówkę z klasa integracyjna. W klasie będzie drugi AS którego już zna i bardzo lubi. Z bólem serca nie posłaliśmy jej do szkoły muzycznej bo uwielbia muzykę, ale to możemy ogarnąć po za szkołą. U córy nie było problemów z diagnozą; do dziś ma silne echolalie i zachowania streotypowe. Aspergera dzis diagnozuje się łatwiej i częściej bo wzrosła świadomość lekarzy i pedagogów. Dobrze że sama wywalczyłaś to czego inni nie widzieli lub ignorowali

Jak macie orzeczenie to szkoła tez dostanie ok 4 tys/m-c. U nas Młody miał z tego zajęcia dodatkowe z babką z chemii i z franc. Zajęcia wybierałam razem z Dyrektorką pod kątem nie przedmiotu ale właśnie prowadzącego. Tak aby zwiększyć liczbę "fajnych"= akceptujących go ludzi. Chociaż w pierwszej klasie gimn, już po tygodniu była taka afera, ze psycholog która z nim pracuje przyszła do szkoły prowadzić szkolenie dla nauczycieli - czym jest ZA. Śmieszne, ze generalnie nauczyciele faceci nie mieli problemu, a najwięcej problemów rodzi taki typ bardzo sensytywnej pani nauczycielki...
Młoda coś bierze?

Echolali typowych nie ma, ma natomiast taki typ mówienia, ze jak coś mu przerwie myśl, to musi wrócić do poczatku wypowiedzi (która już raz czy dwa czy trzy...) powiedział (czyli sam swoje słowa powtarza) i ewentualnie przejść dalej (albo się zawiesić). Trochę jak płyta z rysą, czasami przejdzie dalej, czasami nie...
No i mnóstwo zaburzeń koncentracji plus bardzo sztywna głowa. Ma brudne okulary, nie ma pod ręką chusteczki - papierem toaletowym nie wytrze za żadne skarby tego świata. Będzie afera na całe osiedle. Chodzi zawsze w koszuli zapiętej na ostatni guzik - może się dusić, ale guzika nie odepnie. Spodnie ściśnięte paskiem, aż flaczki zdają sie wychodzić itd. Ale to chyba pod IS podchodzi.. Takze z towarzyszących też trochę mamy, tylko inaczej. Ponoć dziewczynki i chłopcy z ZA są inni - w sensie inaczej się manifestuje zaburzenie...

Za dzieckiem pójdą pieniądze do szkoły ale szkoła nie chce nic dać dla dziecka. W szkole do której zapisaliśmy Córę wytargowaliśmy sensoryke w ośrodku zewnętrznym. Córka okresowo brała Rispolept przepisany przez psychiatrę. Miała brać w trzy miesięcznych „cyklach” z przerwami. Ale już nie dajemy. Zbyt wygasza dziecko. Jest po nim apatyczna, nieobecna -jakby za szybą. Wolimy jak jest sobą- mimo że daje czasami w kość :)