Ciąża nie ciąży, kiedy Lady zaciąży ;-)

Cholera, nigdy nie czułam żadnych chęci jeśli o macierzyństwo, ale jak was tu czytam, to jakimś cudem pragnienia posiadania potomstwa jeszcze się u mnie zmniejsza

Powinnam dodać, że dziecko rodzi się z niedojrzałym układem nerwowym, w pierwszym roku życia jego mózg powiększa objętość trzykrotnie (jeśli dobrze pamiętam). Okres pierwszych dwóch lat to czas, kiedy tworzą się i utrwalają, nazwijmy to, "szlaki" i "połączenia" nerwowe, które odpowiedzialne są za zdolności sensoryczne, motoryczne, lingwistyczne, emocjonalne. Jak to mówią Amerykanie "use it or lose it" i przykro to mówić, ale wprowadzając jakieś nienaturalne bodźce, ogranicza się te inne, naturalne, konieczne do rozwoju. TV wiadomo. Ale taka karuzela plastykowa nad łóżeczkiem. Dziecko leży i się tępo na nią gapi, a w tym czasie mama rozmawia z tatą, śmieje się do sąsiadki... To, że dziecko nie chichocze i nie skacze z radości nie znaczy, że się nie uczy.

No mój maluch to już zapisany jest od września do żłobka, ale tylko na 4 godziny dziennie, bo na pół etatu pracuję. Ni o kiepska sprawa generalnie, bo widzę, że w grubie "Babies" do której będzie chodził, a dzieci są tam aż zaczną same chodzić, potem są w nowej grupie, no i tak na jedna opiekunkę przypada troje dzieci i tak patrze to jedna z nich to sie tam bawi z tymi dziećmi, ale ta druga to sobie dwoje z nich porozsadzała do takich pseudo chodzików, czy to krzesełek a trzecie jeszcze za bardzo siedzieć nie umiało to leżało a ona przy nich... Muszę jeszcze pogadać z dyrektorką tego żłobka, bo i wyczytałam w informatorze, że tam podaja niby jakieś healthy snack więc też musze wybadać co u nich jest healthy, bo ja to będzie jakas dosładzana papka, to podziekuję i sama będę mu robić jedzenie. Generalnie ciężki wybór, bo albo dajesz do żłobka, albo oddajesz niani, które defakto w wiekszości na obecnym rynku mają jakieś 20 pare lat a takiej osobie to nie ufam kompletnie.

Nie znam się, ale moja mamusia jest nieemocjonalną osobą (nauczanie matematyki w szkole ją uodporniło) i mnie chowała na "zimno". Jako, że w ogóle nie chciałam jeść i 3/4 doby spałam to miała to w głębokim poważaniu i póki się nie dopomniałam to mi jeść nie dawała i koniec. Jak zaczęłam się kręcić po podłodze i chałupie to chodziłam cała poobijana, bo wychodziła z założenia, że wystarczy kontrolować sytuację - bo jak przytrzasnę paluch szafką raz, drugi i trzeci to w końcu sama się zorientuję o co chodzi Babcia moja oskarżała matkę o bycie złym rodzicem, za mało opiekuńczym - cóż, wyszłam trochę skrzywiona ale nie ma na co narzekać

Ale najgłupsza chyba nie jesteś?

No śmiem stwierdzić, że mój brat którego chowała owa babcia jest ode mnie głupszy
W sumie najlepsze co z tego pozornie olewczego podejścai wyniosłam to to, że nigdy nie wyłam bo nie znałam zastosowania płaczu jako metody na wymuszenie do póki nie zaczęłam zadawać się z płcią przeciwną Matka na moje wycie była nieczuła. Pozwalała mi łazić brudnej, szarpać się z innymi dzieciakami, przewracać i obijać bo jak stwierdziła "po to natura daje dzieciaką elastyczny szkielet żeby się przewracały i nie łamały, nie po to żeby za nimi latać i trzymać". Z resztą zawsze stawiała na moją samodzielność: w wieku 6 lat z przedszkola zasuwałam 2km z buta do domu z innymi dziećmi wiejską ścieżką (oczywiście jak było ciepło), sama robiłam sobie jakąś kanapkę, herbatę czy inne pyerdoły. Mnie dopiero ojciec w wieku nastoletnim rozpuścił i zepsuł matczyną robotę
Moja bratowa wielka krytykantka, uważa moją matkę za najgorszą jaka się może trafić, a jej dziecko lat 8 nawet nie potrafi sobie samo soku do szklanki nalać, a dziura w rajstopach to dla niej tragedia na miarę Holocaustu - wyje w niebogłosy a wszyscy na około klęczą i walą głową w podłogę. A co to dopiero będzie, jak to urośnie i zobaczy że w życiu gorsze rzeczy się zdarzają?

Skoro o samodzielności mowa to ja jestem przerażona brakiem samodzielności u dzieciaków teraz - odwożone do i ze szkoły, obiadek na stole, kanapki na zawołanie, pranie, prasowanie wszystko. W USA awantura na cały kraj bo jakaś babka wypuściła swoje dziecko żeby się samo metrem przejechało, olaboga!

Szczerze? Stany to akurat tak popyerdolony kraj i społeczeństwo, że nie wiem czy była bym skłonna swoje potomstwo puszczać samopas w dużym mieście Z drugiej strony shit happens, wszędzie - nie przewidzisz.

eee, to tu co to było, aa .. mój syn w obronie swojego kolego kopna tego atakujaego w... buta serio w buta i matka tamtego zrobiła wykład na temat "bicia" mi i synowi, bo tamten z rykiem pognał do matki.. a wtedy u nas był majster i on na to opowiedziła o swoim dzieciństwie ze jak by poszedł z takim czyms ze skarga do ojca to by dodatkowo oberwł za to ze jest fatułapa i nie potrafi załatwiac swoich problemów sam

Moim skromnym zdaniem, w takie sprzeczki, przepychanki czy nawet bójki drobne (szczególnie u dzieci i młodszej młodzieży) tylko głupi rodzice się wcinają. Na własnym przykładzie - pobiłam się z koleżanką, rodzice obu stron olali sprawę - minęło parę dni i żeśmy się same dogadały. To samo z kłótniami. Dzieci są na tyle elastyczne, że w 95% przypadków same się dogadają - a jak rodzice zaczynają się w to wpieprzać i bruździć, dzieci nakręcać - to się robi niesmak i szanse na rozwiązanie konfliktu maleją drastycznie.