Kaleka zaczyna pakować, cel złapać równowagę: siły, wytrzymałości i ruchu.

W stójce masz problem z wyciskaniem nad głowę ale pozostałe ćwiczenia idą Ci dosyć dobrze.

Ja gdy próbuję ustawić odcinek lędźwiowy kręgosłupa w lordozie to najpierw czuję tam ból a potem ciepłe obezwładnienie schodzące w dół na nogi. Po chwili jestem już sprawny i mogę wykonywać ćwiczenie w tej pozycji (ale muszę przetrwać moment tej słabości!).

Nie to mnie napinają się wszystkie mięśnie antagonistyczne, tricepsy z bicepsami, prostowniki ze zginaczami, odwodziciele z przywodzicielami i jest to coraz mocniejsze, a mięśnie, które chcę napiąć do wykonania ćwiczenia przestają mnie słuchać, narasta niedowład. Bólu żadnego nie czuję. Brak świadomej i podświadomej kontroli mięśni spowodowany spastycznością przez uszkodzenie rdzenia. Można powiedzieć, że ta niemoc to trzeci rodzaj spastyczności, który u mnie występuje. Dwa pierwsze to skurcze podobne do padaczki oraz sztywność spastyczna. Trudno to opisać słowami. Kręgosłup i mięśnie mam zdrowe, a problemy wynikają z wadliwego połączenia z mózgiem uszkodzenie rdzenia szyjnego C3-C4.

Moje chodzenie bez podpierania się. Problem z równowagą i sztywnieniem ze zmęczenia oraz strachu przed upadkiem.

Dzisiaj trochę organizacyjnie poza domem byłem, a wieczorem na angielskim i nie poćwiczyłem zbyt wiele i co gorsza mało też chodziem, choć te moje wyjścia, jak dzisiaj to i tak dla mnie ciężkie wyprawy. Nogi bolą. Jutro kolega przychodzi i mam w planie jeszcze dowalić moim nogom martwym ciągiem, a dzisiaj jedynie tylko gimnastyka i chodzenie jeszcze. Cieszy mnie, że coraz cieplej, bo tęsknię za częstszymi wyjściami z domu.








Zmieniony przez - olotraper w dniu 2019-02-27 22:16:24

Olo, swoją osobą łamiesz wszelkie stereotypy i udowadniasz, że nie tylko wiek to tylko liczba ale i ograniczenia fizyczne nie są żadną przeszkodą do robienia tego na co ma się ochotę. Brawo

Dzięki, nie czuję się wyjątkowy, raczej ciągle mam niedosyt, bo jeżeli mowa tylko o samych niepełnosprawnych to obserwuję na Instagramie takich kozaków, że wpadam w kompleksy. Jeden podobny do mnie przeszedł sam Dolinę Śmierci.





Inni podobna niepełnosprawność tetraplegia, też szacun, jak:







A takich przeciętniaków jak ja na świecie jest sporo, kumpluję się z wieloma na instagramie. Nie wymieniam paraplegików sportowców ze zdrowymi rękami, bo to inna niepełnosprawność, ale wielu to też giganci.












A popatrz na jeszcze innych niepełnosprawnych, np. na kolegę Jawora z SFD, oczywiście inna kategoria niepełnosprawności, ale jest mu bez wątpienia bardzo ciężko i się nie poddaje, godny naśladowania.

Pora spać, jutro rano trening.

Każdy przypadek jest różny - Ty walczysz o powrót do sprawności.
Nie wiesz czy powyższe przykłady są do końca prawdziwe - ludzie się lansują w portalach społecznościowych.
Nawet na zawodach udają niepełnosprawnych aby wygrywać!
Na Mistrzostwach Europy była konkurencja kulturystów na wózkach inwalidzkich i zwycięzca po zdobyciu medalu po zakończeniu rywalizacji chodził sobie swobodnie z laseczką wśród widzów!

Olo w Dolinie Śmierci to nawet kamienie same chodzą Ale ilu z nich jest w Twoim wieku, zapewne mało jest takich osób. Do tego chodzisz na angielski, chcesz się rozwijać i masz cel bycia pełnosprawnym. Nie godzisz się z obecną sytuacją i to Cię nakręca.

Jezoo

Olo w Dolinie Śmierci to nawet kamienie same chodzą Ale ilu z nich jest w Twoim wieku, zapewne mało jest takich osób. Do tego chodzisz na angielski, chcesz się rozwijać i masz cel bycia pełnosprawnym. Nie godzisz się z obecną sytuacją i to Cię nakręca.

No ja mam 30 lat przecież, a przynajmniej tak się czuję. Fakt, że oni są dużo młodsi o około 20 lat, lepiej się regenerują i znają świetnie angielski .
Te postacie tetraplegików to prawdziwe osoby. Kontaktujemy się od kilku lat wzajemnie i dopingujemy zwykle na Instagramie, a wcześniej na YouTube, moi internetowi koledzy (za wyjątkiem tego z Doliny Śmierci, on mnie nie zna). Na Instagramie jest nas kilku, taka paczka, mniej więcej podobni, gorsi i lepsi. Jedni mają np. ręce sprawniejsze lub silniejsze (ja) inni lepiej chodzą, niektórzy wrócili pawie do pełnej sprawności nawet po 15 latach. Nie ma dwóch identycznych uszkodzeń rdzenia. Generalnie jest nas na świecie bardzo mało. Nawet spotkałem się z opinią zwykłego niechodzącego tetraplegika, że nie jestem tetraplegikiem, bo chodzę. Dokładnie to mam tetraparezę, ale nie ma określenia "tetraparetyk". Formalnie pełny tetraplegik tylko głową rusza, ja tak miałem prawie dwa miesiące, tylko bicepsy się zginały. Rozumiejąc szerzej tetraplegik, jako uszkodzenie rdzenia szyjnego to jestem tetraplegikiem. Ten co mi dogadywał był w połowie "tetraparetykiem", bo ruszał rękami przecież. Dosyć umowne nazewnictwo. Jako ciekawostka, nasza paczka chodzących tetraplegików, wszyscy przed wypadkiem bardzo intensywnie uprawialiśmy sport. Ci co mogliby ze względu na uszkodzenie rdzenia wrócić do sprawności, ale nie byli sportowcami, to zwykle się poddają i po kilku latach zanika szansa na powrót, znikają mięśnie i degenerują się nerwy obwodowe, a mózg "zapomina", jak sterować.
Kumpel nie przyjechał, będzie jutro (pracodawca go wezwał, Tłusty Czwartek, a on piekarz), to ja dzisiaj poćwiczę na macie. Teraz uciekam chodzić dalej.
Macie Instagrama? Wpiszcie namiary. Mój @olekwalczy

Trening na macie zrobiony. Prawie 40 minut z odpoczynkami to tylko chodziłem na czworakach lub na kolanach bez podpierania się rękami. Pomachałem hantlami 2x5 kg na różne sposoby, core, planki, brzuszki, pompki, wznosy, półmostki i inne. Padam wymęczony. Cały trening 1:46 h, objętość treningowa hantlami 1100 kg.

Jutro bicki, barki, plecy, wiosło, martwy. Poćwiczę to rano nawet, jak kolega znów nawali.


















Zmieniony przez - olotraper w dniu 2019-03-01 01:44:04