Lipne techniki Wing Tsun

Pamiętaj też że wtedy ćwiczyło sie troche inaczej niz dzisiaj. Lee podporzadkował praktycznie cały plan dnia treningowi. Wielu mistrzów mogło sie obawiać kogoś o takich mozliwościach fizycznych...

I bardzo się mylisz. Zaden z dobych mistrzów tamtych czasów się go nie bał. Bał sie że jak by przegrał to by się ośmieszył - i to mówię o przeciętnych mistrzach z przecietnymi umiejetnościami. Dla prawdziwego dobrego mistrza nie byl żadnym przeciwnikiem i że tak powiem "obciachem" bylo by stanięcie z nim do walki - bo musialby przyznac ze Bruce coś potrafi i jest godnym przeciwnikiem - a tak nie było.

Dodam tylko jescze jedno - sam zaczolem trenowac najpierw karate a później kung Fu zainspirowany filmami Bruce'a i myslalem że tak wygląda prawdziwy mistrz oraz że tak się walczy. po latach treniungu wiem że film to nie zycie i to co tam pokazuja ma niewiele wspólnego z realną walką. Bruce był aktorem i zrobil wiele dla propagowania SW i tu jego wklad w propagowanie jest wielki i niezaprzeczalny. ale to nie swiadczy że byl wielkim mistrzem - bo nie był. Zalozył niby JKD - tylko co w nim obecnie jest z tego czego uczył? - praktycznie nic. D. Isato wpakował kali i filipinskie sztuki do JKD, inni dodali karate, style koreanskie, jj itd. Gdyby traz Bruce wstal z grobu nie poznał by w żadnej szkole JKD że to jego styl - na plus dla JKD.

Zmieniony przez - Yang32 w dniu 2008-11-05 21:53:15

Życie to nie film...Ale tak piszesz jakby fakt zarabiania na życie jako aktor dyskredytował jego umiejętności... a przeciez światek sztuk walki w tamtych czasach był pod wielkim wrazeniem Bruce'a. Parker, Lewis, Norris - do dzisiaj wspomnienia o Lee pełne są szacunku dla jego umiejętności. Jeśli żaden z mistrzów nie bał sie Bruce'a to albo nie mieli wyobraźni, albo - jako prawdziwi mistrzowie - nie bali sie przegranej. Umiejetności i zdolności w walce biorą się z treningu - a po prostu nigdy nie słyszałem żeby kiedykolwiek, ktokolwiek, trenował tak ciężko, i to 365 dni w roku. Sorka, ale dzisiejsi napędzani koksem olimpijscy lekkoatleci mają dużo, duuuuużo lżejsze treningi.

Zmieniony przez - tygrum w dniu 2008-11-05 22:13:34

I dalej nie wiesz o czym piszesz. W tamtych czasach byli pionierzy karate i wszystkich innych dalekowschodnich sztuk walki. to byly poczatki SW na zachodzie - zachodni karatecy i inni gowno umieli - bo sie dopiero uczyli. w tamtych czasach dzisiejszy sredni zawodnik MT, MMA bylby bogiem i stawiano by mu światynie. jeszcze gorzej bylo z Kung fu - czlowiek po 2 tygodniowym kursie mogłby uczyć - praktycznie ząden doby chińczyk nie uczyl białego. do dzisiaj sa w chinach starzy mistrzowie co nie chca slyszeć o uczeniu białego. Wiem że dla mlodzieży trudno sobie wyobrazić ze kiedyś nie bylo komurek i telewizja była czarno biala i w niej 1 program - ale tak bylo.

To ja Cię już nie rozumiem. Piszesz że poziom był niski i dzisiejszy zawodnik MMA byłby bogiem : żeby udowodnić że człowiek którego poziom treningu jest niewiarygodny nawet dla dzisiejszych zawodowców i który właśnie zburzył ówczesne postrzeganie i nauczanie SW - był tylko aktorem o miernych umiejetnosciach....

PS A kto powiedział że należę do młodzieży?

Sorka, ale dzisiejsi napędzani koksem olimpijscy lekkoatleci mają dużo, duuuuużo lżejsze treningi...

człowiek którego poziom treningu jest niewiarygodny

no i ten super mega wytrenowany facet, trenujący jak nikt przed nim i po nim kojfnął w wieku lat 33. Ale mu te treningi na zdrowie wyszły

Sorka, ale dzisiejsi napędzani koksem olimpijscy lekkoatleci mają dużo, duuuuużo lżejsze treningi.

dawno się tak nie uśmiałem

Pewno że mają lżejsze. W dzisiejszej metodyce treningowej istnieje coś takiego jak pojęcie regeneracji. Uśmiechających się odsyłam do rozpisek treningowych Lee. Ten facet na punkcie treningu był zwyczajnie pieprznięty co pozwoliło mu uzyskać niewiarygodny poziom i - jak sadzę - było przyczyną jego śmierci. Moim zdaniem to faktycznie jest sekret mega tajemniczej śmierci Lee - po prostu zaharował sie na śmierć ( fighter pracoholik ) . Aha, chłopaki, co do megawytrenowania Bruce'a nikt mi nie musi wierzyć na słowo. O tym panu jest naprawdę duuuuużo informacji.... Zainteresowanym polecam na początek ksiażkę której tytuł tu już wymieniałem. A tu, na forum, jest gdzieś taki fajny filmik z nim. Wystarczy użyć wyszukiwarki...

Zmieniony przez - tygrum w dniu 2008-11-06 14:06:40

Zmieniony przez - tygrum w dniu 2008-11-06 14:17:19

Zmieniony przez - tygrum w dniu 2008-11-06 14:17:39

Zaharowanie się nie jest powodem do dumy. Liczą się efekty-a regeneracja pozwala osiagnac lepsze niz szalenczy trening. Z tego powodu style sportowe w walce 1 na 1 bez broni okazuja sie skuteczniejsze-ich nowoczesna, "niehonorowa" z tradycyjnego punktu widzenia metodyka-okazuje sie po prostu skuteczniejsza.

Cavior, a czy ja się z tym sprzeczam? Wiem jednak ze żeby osiągnąć wybitny poziom w jakimś sporcie trzeba ostro zasuwać. I to fakt, że współczesność mocno ściagnęła tradycyjne sztuki walki na ziemię. Stąd m.in. mój podziw dla Lee. Potrząsnał tym światkiem, przełamał bariery rasowe, pokazał ze można zbić na tym KASĘ (co szybciutko skłoniło różnych mistrzów do otwarcia swoich szkół dla białych ), Ale też szukał cały czas nowych dróg w tradycyjnych, a gdy mu nie pasowały - także gdzie indziej. Ćwiczył przeciez też techniki bokserskie (i włączał je do JKD), dużo ćwiczeń na worku... Jasne choreografia walk była jak najefektowniejsza pod filmy, ale gdyby mu tylko na tym zależało to nie pracowałby tak bardzo nad formą.... Lee nie był mistrzem-nauczycielem, był na to zbyt butny i arogancki. Był mistrzem-anarchistą który zawsze szukał nowych dróg. Kto wie co zrobiłby gdyby nie umarł? JKD to było właściwie bardziej założenie niż sztuka, właściwie był to taki zalażek MMA...Kurka, nie myślałem ze luźna uwaga przerodzi się w taka dyskusję