Kaleka zaczyna pakować, cel złapać równowagę: siły, wytrzymałości i ruchu.

Dzisiaj zrobiłem pierwszy "prawdziwy" trening klatki po kontuzji barku. Na szczęście nic nie rozbolało. Bardzo słaby jestem po tak długiej przerwie pomimo wykonywania od jakiegoś czas ćwiczeń zamiennych, ale co sztanga to sztanga. Dodatkowo 5 x 10 serii 20 kg na plecy na wyciągu. Czas 1 h, całkowita objętość treningowa 3060 kg, dwie maksymalne serie na klatę to waga 38 kg - 10 powtórzeń, czyli słabo. Posłuchałem Giaurnemo, bo więcej nie znaczy lepiej.

Olo dobrze że słuchasz rad Mistrza -- zna się na tym

Jawor50

Olo dobrze że słuchasz rad Mistrza -- zna się na tym

Nie wątpię, ale na moich problemach też? Czy jest neurologiem, albo ortopedą, czy rehabilitantem . Właśnie u Jana napisałem, że personalni nie chcą mnie prowadzić.

olotraper

Jawor50

Olo dobrze że słuchasz rad Mistrza -- zna się na tym

Nie wątpię, ale na moich problemach też? Czy jest neurologiem, albo ortopedą, czy rehabilitantem . Właśnie u Jana napisałem, że personalni nie chcą mnie prowadzić.

Olo personalni a do czego oni Tobie potrzebni
Dla Ciebie ciągle i bezustannie potrzebny jest bardzo ogarnięty rehabilitant

Ci dwoje akurat są także rehabilitantami. Generalnie nie będąc wyczynowym sportowcem nie uważam, aby był mi z moim doświadczeniem potrzebny trener, gdybym jako zdrowy trenował siłowe sporty nie wyczynowo. Niestety przez stan zdrowia obecnie nie jestem tak pewny siebie w tym względzie. W moim przypadku, chodzący tetraplegik znam tylko dwóch ogarniętych rehabilitantów, obydwaj za drodzy i jeden z nich trenujący Krav Magę i kettle dla siebie, też mi odmówił. Szkoda, bo w szpitalu super nam się dogadywało. Bratnia dusza, lubiący, jak ja żartować, sportowiec i merytorycznie najlepszy. Na tyle się nawet zaprzyjaźniliśmy, że co roku wysyła mi 1%, choć go nie prosiłem. Obłożony robotą. Pytałem też mojego kilkuletniego rehabilitanta byłego kickboksera, ale też stwierdził, że w moim przypadku plany treningowe nie mają sensu, trzeba intuicyjnie i na gorąco ustalać obciążenia ze względu na spastyczność, ta znana trenerka to samo powiedziała. Jak żyć, gdy chce się skutecznie ćwiczyć i usprawnić?

Olo jak żyć normalnie,na tyle ile możesz a Ty wiedząc że spastyczność jest nie do pokonania łudzisz się że osiągniesz sprawność i siłę z przed urazu
Olo tak się nie stanie dlatego rób dla siebie to co możesz i jest w zasięgu Twoich możliwości ,bez żadnych rekordów ,przesileń i kontuzji

Tonący brzytwy się chwyta, dlatego i w kontrowersyjnej kwestii pytałem najlepszego w tym temacie trenera, byłego mistrza Polski w kulturystyce, bo rozmawiałem z wieloletnim dobrym kolegą z siłki, znanym w świecie sportowym "dietetykiem" Marcinem Gandykiem, ale on w czymś innym się specjalizuje i uważa, że witaminki nie dla mnie, nic mi nie pomogą, a mogą poważnie zaszkodzić. Marcin urazami rdzenia się nie zajmuje tylko wyczynowym sportem na AWF. Nie ukrywam, że gdyby nie jego kategoryczna opinia eksperta, to ja całe życie natural sięgnąłbym po wspomaganie, tak mi zależy na odzyskaniu sprawności.

Ale bycie samodzielnym myślę, że jest w moim zasięgu możliwości, bo o bieganiu nie myślę. Wstać bez podpórek z podłogi, przenieść torbę z zakupami, wstawać z krzesła bez rąk, samemu założyć skarpetki, prowadzić auto, pielić grządki, o takich małych/wielkich sprawach myślę i sądzę, że jeszcze kilka lat i się uda. Moje życie nigdy już nigdy nie będzie normalne, to wiem. Obym nie był obciążeniem dla żony. Tak na co dzień to żyję normalnie nienormalnie, szukam pracy, odrabiam z córką lekcje, robię kawę żonie, uczę się angielskiego, depresji nie mam, trochę nuda.

Sprzed kilku dni, prawie normalne życie

Piękny pojazd i sprawny kierowca!

Urocza wstawka z restauracji - później wysłucham co mówiłeś.