Kaleka zaczyna pakować, cel złapać równowagę: siły, wytrzymałości i ruchu.

Dzisiaj wykorzystałem pogodę i moją siłkę, zaraz po pracy, bez odpoczynku i teraz trochę zajechany się czuję.

Widzę, że jakiś szczep indiański odprawiający swój wojenny taniec również uwieczniłeś na filmiku! (sympatyczne ujęcia)
Taśmy zabezpieczające przy przysiadzie to widziałem jedynie na Fit-plocie sfd - pełna profeska!

Dzięki. Córa i koleżanki. Sam wymyśliłem ta paski, kilka mi ich zostało po kimonach z dawnych czasów. Wymyślam różne rozwiązania pod swoje potrzeby. Na moje ciężary wystarczą, są bardzo mocne. Niestety nie jestem pewien swoich nóg, potrafią się czasami naraz ugiąć bez powodu np. przy myciu zębów, wstawaniu lub w trakcie spaceru. Better safe than sorry.

Kolejna tragedia. To już mój czwarty, a trzeci bardzo dobry znajomy na wózku popełnił samobójstwo. Ten był wyjątkowy, bo zapalony sportowiec, zawsze uśmiechnięty, uczynny, aktywny. W życiu bym nie przypuszczał, że na niego to trafi. W ciągu moich 54 lat życia dwóch zdrowych kolegów się zabiło, jeden z nich pił, a drugi ze strachu z powodu przestępczej działalności. W ciągu 7,5 lat mojej niepełnosprawności cztery osoby na wózku, które znałem osobiście. Byli z pozoru całkiem normalni, jeden tylko popijał trochę za dużo. Większość moich znajomych to zdrowe osoby, a niepełnosprawni to niewielka grupa. Czyli statystyki samobójstw dla osób niepełnosprawnych muszą być bardzo wysokie w stosunku do zdrowych osób, a o tym się nigdzie nie mówi. Nie jest lekko być kaleką. Smutne życie osób niepełnosprawnych. Jeżeli macie takie osoby w sąsiedztwie to zagadajcie do nich, uśmiechnijcie się, czynnie wesprzyjcie, gdy widzicie taką u nich potrzebę. Nie jesteśmy dziwolągami, czy trędowatymi.

Prawdę piszesz.
Człowiek potrzebuje drugiego człowieka. Czasami wystarczy nawet tylko jeden który nadaje sens naszemu życiu.
Nadużywanie alkoholu zazwyczaj nie pomaga w realnej ocenie sytuacji i najczęściej wtedy dochodzi do podjęcia decyzji o samobójstwie.

Niestety z upływem czasu wszyscy kiedyś będziemy kalekami niezdolnymi do samodzielnego życia z powodu zaniku sił.

Prawdę piszecie panowie.

To wyglądało (Twoje rozciąganie) jak namiastka allachów na brzuch.

ojan

To wyglądało (Twoje rozciąganie) jak namiastka allachów na brzuch.

Też tak pomyślałem w trakcie wykonywania, lekki opór dla brzucha był, ale chodziło o asekurację. Na allachy za słabo, ale rzeczywiście robię podobnie allachy stojąc zamiast klęczeć trzymając na suwnicy ręce z uchwytem wyciągu przy skroniach.

Próbowałem zrobić w czasie majówki stołeczek, modny ostatnio na forum. Kiedyś na treningach całkiem dobry byłem w tej zabawie, tak szczerze bez przechwałek najlepszy w mojej sekcji. Teraz pierwsze podejście mi nie wyszło, za śliska podłoga i złe obuwie. Z drugiego podejścia jestem zadowolony, ponad minuta, może mogłem jeszcze lekko niżej zejść, ale popracuję jeszcze nad tym. Na początek jest OK. P.S. kiedyś dobry też byłem w zabawy w pajacyki, 3-4 minuty non stop to nie był problem, niestety teraz nawet jednego podskoku nie zrobię.