DT Julietta

Moja siostra ma 39 lat, ja mam 33 - z perspektywy młodszego dziecka muszę przyznać, że ja jednak byłam objęta większą uwagą. Nie dogadywałam się z siostrą kompletnie, dopiero gdy ja miałam ok. 26 lat zaczęło się to zmieniać i teraz mamy bardzo dobry kontakt.
Znajomi po wielu próbach invitro zdecydowali się na adopcję - skończyli kurs z Lutym, a już w Kwietniu dzwoniono do nich z ośrodka - adoptowali dwie dziewczynki - siostry 3 i 6 lat, podobno początki były koszmarem; nastąpił szok i zderzenie z rzeczywistością - to są jednak dzieci po jakiś przejściach, często z patologicznych rodzin, aczkolwiek po 2 latach razem mówią, że nie zmienili by nic i kochają je ponad życie
Sama z mężem też już rozmawiałam o adopcji, nie wiadomo czy będzie nam dane poczęcie dziecka naturalnie.
To w ogóle są trudne tematy i wywołują wiele emocji.

W kwestii adopcji się nie wypowiadam, to jest trudny temat. Ja się do tego nie nadaje, niezależnie od tego jak dziwnie to zabrzmi - nie lubię dzieci. Moje własne jest wyjątkiem

Natomiast co do różnicy wieku to nie wiem od czego zależy, może od postępowania rodziców. Znam rodzeństwa z różnicą 1,5-2 lata, które się wiecznie biły a teraz ze sobą nie rozmawiają. Z perspektywy najstarszej siostry nie odczułam żeby mi rodzice poświęcali mniej uwagi, jedyne co mnie denerwowało to to, że musiałam ustępować bo młodsze i dzielić się wszystkimi zabawkami
Ja póki co z Młodym dużo rozmawiam i dużo tłumaczę. Na razie jest bardzo zainteresowany tematem i chętny do pomocy, zobaczymy jak długo

Ja przed porodem jeszcze myślałam o dwóch, ale po tym porodzie dziękuję bardzo. Nie wyobrażam sobie przeżywać czegoś takiego jeszcze raz. Poza tym mój mąż jest ode mnie 7 lat starszy i miałby już ponad 40. Ja tam chce coś jeszcze z życia mieć, w sensie jakieś podróże itp. Ja mam 30, a brat ma 26 i niestety ale nie jesteśmy zżyci. To jest taki typ co ma wyj**ane na wszystko i mimo że coś tam próbuje nawiązywać kontakt to on często nie jest zainteresowany. Za to mój mąż jest jedynakiem i nigdy nie narzekał na to, a wręcz przeciwnie.

Cod ja przez 3 lata nie chciałam słyszeć o kolejnej ciąży i nadal mam traume w kwestii porodu. Zastanawiam się cały czas nad cesarką bo mnie przeraża możliwość powtórki z tego co było.
Co do wieku ojca - mam dwa przypadki w rodzinie gdzie różnica między mężem i żoną jest duża i kolejne dziecko pojawiło się jak tata miał bliżej do 50 niż do 40. U facetów to chyba jakoś inaczej jest

A z rodzeństwem to pewnie tez od charakteru zależy. Ja mam lepsze relacje z najmłodszą siostrą, ale mamy pewne wspólne zainteresowania i tematy, średnia siostra jest całkowicie inna Co ciekawe, jak wspomniałam ja nie odczułam żeby rodzice poświęcali mi mniej czasu, ale już średnia siostra ciągle wypomina, że nikt się nią nie interesował i zawsze najmłodsza była najważniejsza. Między nimi jest 2 lata różnicy i nigdy się nie dogadywały, do tej pory mają kiepskie relacje.

Viki

Co do wieku ojca - mam dwa przypadki w rodzinie gdzie różnica między mężem i żoną jest duża i kolejne dziecko pojawiło się jak tata miał bliżej do 50 niż do 40. U facetów to chyba jakoś inaczej jest

i tak i nie jak facet ma 45 i rodzi mu się dziecko i dorasta, dziecko ma 15, a on 60 i to czasami wygląda jak by szedł dziadek z wnuczką niż ojciec. Często też dzieci się wstydzą tego.


Zmieniony przez - Nene87 w dniu 2020-09-02 09:28:14

Oj nie przesadzajcie - teraz późne rodzicielstwo to wręcz norma. Starsi rodzicie to dziś nic nadzwyczajnego. ja jestem najstarszy z rodzeństwa.

Między mną a bratem jest ponad 14 lat różnicy. Jesteśmy z zupełnie innego świata - nie ma super kontaktu, mamy zupełnie inne podejście do życia i wielu spraw.


Zmieniony przez - nightingal w dniu 2020-09-02 09:31:30

Nene bardziej mi chodziło o kwestie biologiczne To o czym wspominasz to niestety dylematy późnego rodzicielstwa i to zarówno w przypadku matki jak i ojca. Biologi i wieku nie oszukasz, ale czasem rodzice po 40 są w lepszej kondycji i zdrowsi niż ci bliżej 30.

w bologii to facet chyba może później niż te 50 nawet

To wszystko kwestia charakteru chyba raczej a nie wieku. :P Przynajmniej w moim otoczeniu tak bym to podsumowała.

Zarówno jeśli chodzi o rodzeństwo to widzę bardzo różne doświadczenia. Nie wiem na ile to rzeczywiście robi różnicę ale jednak łudzę się że rodzice mają na te relacje przynajmniej w dzieciństwie jakiś wpływ.

Z tatusiami tak samo. Mam kumpla który mam wrażenie, że dopiero ok 40 dojrzał do bycia tatą :P A dzieci już były na świecie :P

Adopcja to na pewno trudny temat. Mam przyjaciółkę z adoptowaną córeczką i mają relację jakby była ich. Ale malutka miała roczek jak ją adoptowała.

W sumie cały dzień myślami byłam przy waszych komentarzach

Najbliżej mi chyba do Viki, tzn bardzo średnio lubię dzieci (z wyjątkiem swojego ) i też po ciężkiej ciąży i porodzie mówiłam ''k****, nigdy więcej, nie ma takiej opcji...''
Ale teraz minęło już prawie 10 lat od tych przeżyć i z perspektywy czasu wiem, że było warto, mam zdrowe dziecko, super męża i tylko to się liczy

Nie będę kozaczyła, napiszę wprost- boję się wielu rzeczy od leżenia w ciąży, komplikacji zdrowotnych, poronienia, ewentualnego zabiegu, gdyby coś było z ciążą nie tak, aż po ograniczenie czasu, który będę mogła spędzać z synkiem na przygodach i utratę megabliskich relacji (wychowujemy go partnersko) Ale dziś np jak byłam na luchu na kawie widziałam w kawiarence 2maluteńkie nóżki wystające w fotelika samochodowego i nie mogłam się skupic na niczym innym- samą mnie to przeraża, w sensie myśli, uczucia i emocji, cholera...
Chciałabym to przeżyć jeszcze raz

Jeśli chodzi o moją Sis to jest między nami niecałe 2 lata różnicy, kompletnie się nie dogadujemy, choć odkąd ona ma dziecko to się staramy odwiedzać nawzajem 2 razy w roku...
Nie twierdzę, że nie ma w tym mojej winy, ale od małego czułam się mocno zepchnięta na bok, a że byłam raczej NieZnośna to wszystkim łatwo było faworyzować moją siostrę
Nie wiedziałam, jakie błędy popełniła moja mama, ale od małego byłam pewna, że nie pozwolę na to, by moje dziecko czuło się podobnie! Mój Syn jest pewnym siebie Szczęściarzem, bo ma całą miłość & przykaźń mamy i taty, choć mówi, że jest się w stanie tym podzielić z maluchem A ostatnio stwierdził, że ''dzieciak to będzie miał fajnie, bo 3 osoby będą go kochać i przytulać non-stop''





Zmieniony przez - Julietta w dniu 9/2/2020 10:05:55 PM