nie musicie odrazu z takim nastawieniem ,kilku zawodnikow w polsce stosuje sie do tego z pozytywnymi efektami ,zawsze mozna wyprobowac na sobie i zoabczyc czy w praktyce rzeczywiscie to daje lepsze efekty
Aeroby w dwóch sesjach skuteczniejsze niż w jednej! (badanie)
Bardzo często zawodnicy, szczególnie amerykańscy rozkładali aeroby na dwie osobne sesję. Pomimo ze przez wiele lat twierdzono ze godzina aerobów wykonana bez przerwy spala więcej tłuszczu, niż dwie sesję półgodzinne . Z własnego doświadczenia się przekonałem ze jednak lepsze rezultaty miałem robiąc aeroby dwa razy po 30 minut, zamiast raz przez 60 min. Jednak ciężko było to uzasadnić, ponieważ większość badań było za 60 min. Ostatnio znalazłem bardzo fajne badania, które potwierdzały moje odczucie.
Badania przeprowadzone na Northeastern Illinois University, w których uczestnicy wykonywali aeroby raz (50min) lub dwa razy dziennie (po 25 min). Okazało się ze pomimo jednakowego czasu grupa wykonująca aeroby dwa razy dziennie spaliła więcej tłuszczu oraz więcej kalorii. Zawdzięczano to
I - mniejszej ilości kortyzolu. Kortyzol to hormon który wydziela się podczas treningu (hormon stresu) . Jednym z jego funkcji jest blokowanie spalanie tłuszczu, jako źródła energii.
II – drugi powodów wydaje się bardziej interesujący, a mianowicie chodzi o EPOC (od angielskiego terminu Excess Post-exercise oxygen consumption.) Jest ono rozumiane jako powrót poziomu metabolizmu do wartości przedwysyłkowej, a jak wiadomo taki proces podciąga za sobą zużycie kalorii. Amerykańscy naukowcy zmierzyli EPOC w obu grupach i okazało się ze w każdej z nich wraca ono do normy po upływie 20 minut. Grupa osób robiących aeroby dwa razy dziennie zyskała podwójny efekt, a tym samym spaliła więcej kcal! (fakt ze już po aktywności) Na każdą minutę po sesji treningowej spalono 7 kcal. Pierwsza grupa (50minut) spaliła 140 kcal, a druga (2 x 25min) 280 kcal.
Jak widać aeroby w dwóch sesjach przynoszą większe korzyści, głownie poprzez potocznie nazywanego efektu „napędzenia metabolizmu”
Źródło:
Br J Sports Med. 1990 czerwiec; 24 (2) :95-8.