" Idź więc, są światy inne niż ten"/ elaine- pasja, walka,poświęcenie

O żesz.... to ja jeszcze nie mam źle

To ja wtrącę swoje 3 grosze:) Zgadzam się w 100% że psycholog czasem pomaga! Lukrecjo ja miałam mega kompulsy po wcześniejszym głodzeniu (45-46kg przy 169) i ćwiczeniu po 3 godziny dziennie. Sama jakoś z tego "wyszłam" ale i tak poszłam na 1 wizytę do psychologa! I nie żałuję!! On mi nie powiedział w sumie co mam robić ani nic takiego!! On tylko tak prowadził rozmowę, że sama doszłam do wniosku z czym jest problem. I tu wiadomo, że po 1 wizycie mnie nie uleczył ale teraz jak się coś dzieje to myślę o tym co mi powiedział i trochę luzuję. Opowiedział mi bajkę o różowym słoniu hehe bardzo o mnie to było...mi pomogło chociaż tak jak Wrong nie mogę powiedzieć, że już nigdy nie będzie kompulsów!! Elaine - trzymam kciuki za Ciebie:) Ja byłam w takim dołku, że zamykałam się w pokoju i płakałam...tylko że po jakimś czasie nie mogłam nawet w pracy tego płaczu opanować. Ojciec, który ideałem nie jest ( i nie wierzył nigdy w takie pierdoły jak depresja czy coś) sam mnie do psychologa zawiózł...i w sumie to jedna z niewielu rzeczy za które mu jestem wdzięczna

dzięki Terco za wizytę i za te słowa:*

Właśnie wróciłam z wycieczki- bycie pilotem jest cool


Ale głowa mi pęka- od nadmiaru informacji które musiałam przyswajać w tak krótkim czasie i które dzisiaj musiałam ładnie " oddać" wycieczkowiczom hehe:)

Jednak uśmiech na twarzy uczestników wycieczki wszystko wynagradza:) Zmęczona jestem nieziemsko :D

Zmieniony przez - elaine w dniu 2010-06-04 19:47:43

Ja nie mówię, że nie pomaga. Tabletki tez pomagają... do momentu, aż przyjdzie kolejny problem, z którym będziemy musieli sobie poradzić.

To o czym ja mówię to spojrzenie na to bardziej od strony systemowej... aby zrozumieć o czym piszę trzeba wyjść poza swoje doświadczenia i spróbować spojrzeć szerzej na ten temat.

A ja też mogłabym pisać o swoich doświadczeniach z psychologami, psychiatrami i tabletkami. Myślę, że miałabym do powiedzenia sporo
Ale nie poruszam tu tego celowo.

A więc wracając do sedna, wg mnie system chce zrobić z nas ułomnych ludzi, cały przemysł farmaceutyczno-medyczny to nic innego jak zarabianie na tym, że jesteśmy nieporadni...
Boli Cię głowa? Weź tabletkę. Masz żylaki? Weź tabletkę. Nie radzisz sobie z emocjami? Idź do psychologa.
Gdzie tu profilaktyka? Gdzie uczenie ludzi, że sami jesteśmy kowalem własnego losu? Że pewne wybory kosztują utratą zdrowia, że musimy bronić się przed bzdurami typu zdrowe jedzenie, które na półkach może leżeć 2 lata, że konserwanty są nieszkodliwe itp...

Skąd ta inwazja nowotworów złośliwych w obecnych czasach?
Czy oliwa z oliwek, którą kupujemy w supermarkecie (z pierwszego tłoczenia na zimno) jest w pełni wartościowo skoro termin przydatności do spożycia to 2 lata? Dlaczego taki długi termin, albo inaczej dzięki czemu?

Uczeni jesteśmy aby nie zadawać tych pytań bo służba zdrowia o nas zadba... Stajemy się pacjentami.

Się rozpisałam.

No dobra Tobie pomoc psychologa nie była potrzebna ale mówienie komuś, że jest " z tego kręgu i skoro sam sobie nie poradził to czegoś zabrakło" jest trochę nie na miejscu jeśli tej osoby nie znasz. Nie obraź się ale mówisz, że mamy być samoświadome ok , że to nie system ma za nas myśleć ok. czyli my same mamy wiedzieć co jest dla nas dobre tak?
No to może ja uważam, że właśnie psycholog jest dla mnie dobry???Że potrzebuję iść do obcej osoby (i jeszcze zapłacić za to) żeby mi powiedziała, że mam przestać tak gonić. Sama to wcześniej wiedziałam tylko mi akurat musiał to ktoś inny powiedzieć, żeby to do mnie dotarło..Więc ja wydałam 100zł i obcy facet mi powiedział, że mogę sobie dać trochę luzu i nie muszę być zawsze najlepsza. Moja własna ocena tego była dokładnie taka sama. Tyle, że potrzebowałam żeby ktoś mi dał prawo do niedoskonałości skoro nie dali mi go w domu i ja sama też sobie go nie potrafiłam dać. Dla mnie to była po prostu rozmowa z inteligentną i zupełnie mi obcą (a więc obiektywną) osobą. Tobie się udało bez tego, sama sobie dałaś radę ok. ale nie każdy jest taki sam i nie każdy ma takie same przeżycia. Człowiek czasem potrzebuje drugiego człowieka chociaż masz rację - w 100% ufać trzeba sobie i pamiętać, że psycholog to też tylko człowiek i może się mylić...Elaine sorka za ten niepotrzebny wykład!! Fajnie, że już jest lepiej:) Dasz sobie radę a jak nie to masz tu na forum sporo osób, które też pomogą Ci spojrzeć na siebie z dystansu..Zazdroszczę Ci takiego treningu po którym masz siniaki czasem jak ktoś da kopniaka to człowiek później twardo po ziemi stąpa

Lu trochę zbyt drastycznie patrzysz na rolę psychologa. Są ludzie, którzy po kopie w dupę z pozdrowieniem "radź sobie sam", będą twardo szli do przodu i podnosili się po każdej porażce, szukając nowych rozwiązań.
Czasem są sytuacje, które kogoś przerastają i to trzeba zrozumieć - nie każdy rodzi się silny we wszystkim i to, co jest dla jednego błahostką, dla drugiego może być nie do przeskoczenia.
To jest temat rzeka, jesteśmy różni, problemów jest tyle, ile ludzi. Jestem na psychologii i nigdy nie mieliśmy powiedziane, że mamy podkładać jakiekolwiek rozwiązanie, tylko pokazać inne drogi. Jedni potrafią zrobić to sami, inni potrzebują pomocy.

No mi dokładnie o to chodzi, wcale nie chciałam żeby ktoś za mnie rozwiązał moje problemy. Sama sobie uświadomiłam, że ten kto nie popełnia błędów niczego się nie nauczy. Psycholog tak ze mną rozmawiał, że sama sobie odpowiadałam na swoje pytania (trochę jakbym gadała z lustrem) mi to pomogło.

no i nie da sie ukryć ze człowiek jest zwierzęciem stadnym, kiedyś duża rodzina i cala grupa wspierała jednostek, teraz coraz częściej każdy sam sie boryka z problemami a tego sie nie da. Psycholog jest zastępstwem stada w taki wypadku.

-No dobra Tobie pomoc psychologa nie była potrzebna ale mówienie komuś,
-Tobie się udało bez tego, sama sobie dałaś radę ok.

Widać nie czytałaś mnie uważnie, cóż...

-Nie obraź się

Ja się nie obrażam, bo mam dystans do tego co tu się wypisuje, więc wal.

-czyli my same mamy wiedzieć co jest dla nas dobre tak?

O tak, dokładnie...

-No to może ja uważam, że właśnie psycholog jest dla mnie dobry???Że potrzebuję iść do obcej osoby (i jeszcze zapłacić za to) żeby mi powiedziała, że mam przestać tak gonić.

Ja Ci nie bronię, ja tylko wyrażam swój pogląd na takie postępowanie i piszę jakie są jego przyczyny wg mnie.

-Lu trochę zbyt drastycznie patrzysz na rolę psychologa.
Są ludzie, którzy po kopie w dupę z pozdrowieniem "radź sobie sam", będą twardo szli do przodu i podnosili się po każdej porażce, szukając nowych rozwiązań.
Czasem są sytuacje, które kogoś przerastają i to trzeba zrozumieć - nie każdy rodzi się silny we wszystkim i to, co jest dla jednego błahostką, dla drugiego może być nie do przeskoczenia.

No tak, w naszych czasach wszyscy rodzimy się z genem ułomności.
Tak ma to wyglądać.
Nie zanotowałam żeby anoreksja i bulimia czy inne zaburzenia odżywiania istniały na taką skalę 200 lat temu. A więc wina leży nie po stronie "słabego człowieka", a tkwi w otaczającym nas świecie.
Największy wpływ na to jak sobie będziemy radzić w przyszłości mają nie nasze geny, a to, co nam się będzie wkładać do głowy za młodu.
Mając tego świadomość jesteśmy w stanie choć trochę uchronić siebie samych i nasze dzieci przed pewną nieporadnością.

-To jest temat rzeka, jesteśmy różni, problemów jest tyle, ile ludzi. Jestem na psychologii i nigdy nie mieliśmy powiedziane, że mamy podkładać jakiekolwiek rozwiązanie, tylko pokazać inne drogi. Jedni potrafią zrobić to sami, inni potrzebują pomocy.

Oczywiście, że psychologowie są obecnie potrzebni tak jak i lekarz od tego, tamtego czy owantego bo taką potrzebę stworzył sobie sam człowiek.
Jest popyt jest i podaż.
Tylko, że psychologia została wyodrębniona sztucznie dosyć późno. Nie ufam takim tworom. Kiedyś medycyna hipokratejska obejmowała wszystkie aspekty zdrowia człowieka. Teraz od każdej partii ciała mamy odrębnych specjalistów. Lecząc jedno bardzo często niszczymy drugie.
Wg mnie lekarz powinien patrzeć na człowieka całościowo i przede wszystkim być piewcą najważniejszych twierdzeń Hipokratesa np dot. profilaktyki.
Jeśli zaś chodzi o psychologa... Już prędzej chadzałabym do psychiatry.

I zdaje sobie sprawę, że to co mówię popularne nie jest ale szczerze powiedziawszy jest mi to obojętne.

Zmieniony przez - LukRecJa w dniu 2010-06-05 22:17:02

istniała wiele znanych osob z historii miało bulimie/anoreksje zaczynając od królowych kończąc na artystach. czesto kryta za religijnymi praktykami
Wsrod polskich najbardziej znana jest Krolowa Jadwiga