poczytaj SEPIROTH
Trądzik dojrzały (przewlekły) po 20 roku życia
Z reguły zmiany na skórze mają postać grudek i guzków zapalnych, z czasem ropiejących. Guzki zapalne są bolesne i występują punktowo, rzadziej skupiskowo. Powstają z wągrów zamkniętych (głębokich). Wyraźnie różnią się od czyraków wielkością oraz okresowo licznym występowaniem. Trądzik dojrzały zanika na krótki czas, po czym pojawia się ponownie; przebieg choroby jest więc niejednolity. Związany jest on ściśle ze sposobem odżywiania, z kondycją układu pokarmowego oraz stanem przemiany materii. Wpływ na niego wywierają także używane kosmetyki. Powstaje na skórze suchej, mieszanej i tłustej. Obserwuje się zawsze duże wągry oraz nadmierne rogowacenie ujść gruczołów łojowych. Towarzyszy mu często zapalenie mieszków włosowych (u mężczyzn często po goleniu) oraz wrastanie włosów (zarostu na twarzy i szyi) w skórę. Trądzik dojrzały ustępuje w ok. 30-35 roku życia.
Trądzik ostry
Jest to ciężki typ trądziku, objawiający się nie tylko typowymi zmianami skórnymi, ale również gorączką, podnieceniem nerwowym, lękiem, nerwicami wegetatywnymi, biegunką, nudnościami, bólami stawów, wysokim odczynem Biernackiego (odczyn opadania krwinek OB w normalnych warunkach wynosi po 1 godzinie 3-7 mm u mężczyzn i 4-10 mm u kobiet), leukocytozą (zwiększoną liczbą krwinek białych = leukocytów; norma to 7-8 tysięcy w 1 mm2).
Wysokie OB i leukocytoza spowodowane są stanem zapalnym skóry i stawów. Trądzik ostry jest spowodowany zakażeniem bakteryjnym ogólnym. Obok typowych bakterii trądzikowych często występuje gronkowiec złocisty.
Trądzik zawodowy
Pojawia się u osób permanentnie narażonych na oddziaływanie pewnych substancji chemicznych. Powstaje w wyniku zatkania porów skórnych. Zaleganie mas keratynowo-łojowych w gruczołach oraz drażniący (zapaleniotwórczy) i izolujący wpływ substancji zanieczyszczających skórę przyczynia się do wystąpienia grudek, krostek i guzków zapalnych. Do zmian dołączają się zakażenia paciorkowcami i gronkowcami, zwłaszcza po urazach mechanicznych. Trądzik zawodowy spotykany jest u ludzi pracujących w silnie zapylonych i zadymionych pomieszczeniach (np. pyłem węglowym, krzemionkowym, szklarskim, drzewnym, metalowym, murarskim). Cierpią na niego także pracownicy przemysłu petrochemicznego, warsztatów samochodowych i lakierni. Opary węglowodorów ropopochodnych, asfaltów i mas gumowych wywołują zmiany rumieniowo-grudkowe oraz guzki zapalne ropiejące, pozornie przypominające czyraki. U młodych ludzi (18-20-letnich) trądzik zawodowy często występuje równolegle z innymi rodzajami trądziku.
Trądzik bliznowcowy
Trądzik bliznowcowy, czyli keloidowy, łączy w sobie objawy innych trądzików, jednak jego cechą charakterystyczną jest pojawianie się od początku bliznowców (keloidów). Torbiele ropne zlewają się w skupiska, powstają przetoki ropne, które po zejściu ropy bliznowacieją nieregularnie i chaotycznie. Blizny są wypukłe (przerośnięte) lub wklęsłe. Trądzik bliznowcowy może rozwinąć się z nie leczonego trądziku ropowiczego i skupionego. Umiejscowiony jest na twarzy i szyi (karku), klatce piersiowej oraz plecach. Blizny powstają na skutek zaburzeń procesu ziarninowania i poletkowania (różnicowania) skóry, pod wpływem toksyn bakteryjnych lub wrodzonych (często genetycznie uwarunkowanych) zaburzeń syntezy kolagenu. Rozwojowi omawianego trądziku sprzyjają niedobory niektórych aminokwasów oraz zaburzenia przemian metioninowo-cholinowych.
Trądzik pokarmowy
Zmiany skórne tego typu (grudkowo-krostkowe i plamicze) są spowodowane obecnością w pożywieniu następujących składników:
Ø naturalnych substancji szkodliwych (np. związki półsterydowe saponinowe, sterydy pseudohormonalne, niektóre węglowodory w żywicach i olejkach, alkaloidy, pochodne antracenu, hormony dodawane do pasz zwierząt gospodarskich);
Ø substancji dodawanych do żywności i napojów w celu poprawienia ich właściwości (barwniki, aromaty, konserwanty), np. pochodne fenyloalaniny, ponadto aspartamy.
Ø toksyn pochodzących z zanieczyszczeń (metale ciężkie, chlorowcopochodne węglowodorów, pierwiastki promieniotwórcze, detergenty).
Do najbardziej niebezpiecznych dla skóry toksyn, obecnych w wielu produktach spożywczych należą:
# butylohydroksytoluen i butylohydroksyanizol - odkładają się w tkance tłuszczowej i w skórze; wydzielane są przez skórę wraz z łojem;
# konserwanty: kwas propionowy, kwas sorbowy, kwas benzoesowy, metanamina, kwas mrówkowy, dwutlenek siarki - wydzielane są przez skórę wraz z potem i łojem (drażniąc ją); ponadto zwiększają przepuszczalność naczyń krwionośnych w skórze;
# mykotoksyny (np. ochratoksyny, trichoteceny, aflatoksyny), czyli jady grzybów, obecne w produktach spleśniałych (źle przechowywane warzywa i owoce).
Trądzik różowaty
Trądzik różowaty to zespół chorobowy pojawiający się u osób dojrzałych płciowo i fizycznie. Choroba dotyczy przede wszystkim kobiet. Występuje na skórze łojotokowej, ale może pojawić się na cerze normalnej, mieszanej i suchej. Umiejscawia się na twarzy i szyi, rzadko na plecach i dekolcie. W zależności od lokalizacji zmian można wyróżnić postać okołoustną oraz rozproszoną. Schorzenie rozwija się stopniowo, z różną szybkością, zależną od szeregu czynników zewnętrznych i wewnętrznych:
I etap: zmiany skórne mają charakter rumieniowy; przemijające i nagłe zaczerwienie skóry twarzy (pod wpływem czynników emocjonalnych, temperatury, promieniowania słonecznego, czynników chemicznych, w tym zatruć pokarmowych);
II etap: rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry (teleangiektazje), krostki ropne, guzki zapalne, grudki;
III etap: ilość zmian krostkowo-grudkowych zwiększa się; tendencja do grupowania się zmian; gruczoły łojowe wyrodnieją,
a ich ujścia rozszerzają się; teleangiektazje z wysiękami, zmiany przerostowe (zwyrodnieniowe), np. nosa, policzków.
Dużą rolę w powstawaniu trądziku różowatego odgrywa drobny roztocz - nurzeniec, żyjący w porach skórnych gdzie żywi się łojem i keratyną. Jednocześnie jego wydaliny silnie drażnią tkankę skórną, wywołując miejscowe odczyny wysiękowo-zapalne.
Trądzik różowaty objawia się równocześnie zmianami ocznymi (zapalenie brzegów powiek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki), zaburzeniami ze strony układu pokarmowego (zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, nieżyt żołądka, nieżyt jelit, dyskinezy dróg żółciowych, choroba wrzodowa) i hormonalnego. Rozwojowi trądziku różowatego sprzyjają bakteryjne i wirusowe choroby skóry oraz błon śluzowych (jama ustna, jama nosowa, zatoki, narząd słuchu, narządy płciowe).
Trądzik polekowy
Ten typ trądziku spowodowany jest przez lekarstwa stosowane wewnętrznie lub zewnętrznie. Może wystąpić podczas istnienia innego typu trądziku, np. młodzieżowego, różowatego. Wówczas trudno go rozpoznać. Można jednak domniemywać, iż trądzik polekowy wystąpił, jeśli objawy trądziku innego typu znacznie się zaostrzyły.
Objawia się rozmaicie: jako twarde, czerwonawe, bolesne przy ucisku guzki zapalne, które wypełniają się płynem surowiczym lub treścią ropną (wtórne zakażenie) lub jako grudki, pęcherzyki i plamy. Po odstawieniu leku trądzik polekowy ustępuje bez pozostawienia śladu lub zaznacza się w postaci długo utrzymujących się plam i przebarwień.
Do leków mogących wywołać trądzik polekowy należą, m.in.: środki antykoncepcyjne, leki uspokajające (zawierające brom, barbiturany), preparaty jodu, żelaza, wapnia i magnezu (gdy są spożywane w dużych dawkach i bez pozostałych biopierwiastków), arechin, fenylobutazon, penicylina, piramidon (aminofenazon), pabialgin, gardan, amidochin, chinina, ditranol (cigantral), kwas salicylowy i jego pochodne, tiosiarczan sodu, preparaty aloesowe (stosowane zewnętrznie i przy skórze tłustej), metandienon (metanabol), nandrolon, oksymetolon, testosteron, betametazon, deksametazon, fludrokortyzon (cortineff), hydrokortyzon, metyloprednisolon, prednisolon (encortolon, mecortolon), prednizon (encorton), triamcynolon (polcortolon, monacort), dezoksykortyzon, beklometazon, flumetazon (lorinden), fluocynolon (flucinar). Witamina H zawarta w kosmetykach nasila zmiany trądzikowe.
Wymienione leki różnie oddziałują na skórę, wywołując zmiany trądzikowe. Czynią to przez wydzielanie się z łojem i potem - podrażniając gruczoły skórne, zwiększając przesączalność skórnych naczyń krwionośnych (wysięki, pęcherzyki), zatrzymując wodę i chlorek sodu w skórze, zmniejszając odporność miejscową na patogeny, zaburzając strukturę tkanek (spójność komórek w tkance), zakłócając naskórnikowanie, wzmagając rogowacenie i produkcję łoju, ścieńczając skórę i naskórek. Efektem wpływu kortykosteroidów fluorowanych są tak zwane teleangiektazje (rozszerzenia naczyń krwionośnych, ścieńczenie skóry) oraz
trądzik sterydowy - zmiany niezmiernie oporne na leczenie. Dlatego też przestrzegam Czytelników przed samowolnym i długotrwałym stosowaniem różnego rodzaju maści i kremów zawierających hormony. Tak nieodpowiedzialne postępowanie kończy się tragedią dla skóry i tym samym całego organizmu. Ogromnym błędem jest także używanie preparatów z kortykosteroidami fluorowanymi (np. lorindeny, flucinar) do leczenia jakiegokolwiek trądziku, z czym niestety wielokrotnie się spotkałem. W dodatku tego typu preparaty zalecali lekarze (!), co jest niedopuszczalne.
wilkris
Sepiroth
Bahamut
