Jemy/nie jemy ze spamem jedziemy

trzymam kciuki za Huzara. Sama od listopada walczyłam o 15letniego Masterka. Najpierw przestał chodzić i prowadziłam go w uprzęży rehabilitacyjnej, później kłopoty z nerkami, porażenie pęcherza moczowego, niedoczynność tarczycy, aż w lutym zaczęło się zapalenie trzustki i niestety na początku marca zmarł. Bardzo mi go brakuje, bardzo tęsknię i jest mi ciężko. Trzymam za Was.

Witam w środę

tomaszS

Cześć!
Ano -7!
Jednak ma być coraz lepiej

I tego się trzymajmy

Ghorta

Fajnie że zimno, szkoda tylko, że bez sniegu.

Daj spokój

dorotkastokrotka

trzymam kciuki za Huzara. Sama od listopada walczyłam o 15letniego Masterka. Najpierw przestał chodzić i prowadziłam go w uprzęży rehabilitacyjnej, później kłopoty z nerkami, porażenie pęcherza moczowego, niedoczynność tarczycy, aż w lutym zaczęło się zapalenie trzustki i niestety na początku marca zmarł. Bardzo mi go brakuje, bardzo tęsknię i jest mi ciężko. Trzymam za Was.

Współczuję, wiem wydaje się to nie odpowiedni moment ale najlepszym rozwiązaniem jedt wzięcie sobie kolejnego towarzysza

dorotkastokrotka

trzymam kciuki za Huzara. Sama od listopada walczyłam o 15letniego Masterka. Najpierw przestał chodzić i prowadziłam go w uprzęży rehabilitacyjnej, później kłopoty z nerkami, porażenie pęcherza moczowego, niedoczynność tarczycy, aż w lutym zaczęło się zapalenie trzustki i niestety na początku marca zmarł. Bardzo mi go brakuje, bardzo tęsknię i jest mi ciężko. Trzymam za Was.

Hej!
Dziękuję i współczuję...

My dalej walczymy i chyba przegrywamy
Jednak kiedyś powiem sobie, że zrobiłem wszystko co mogłem.

Przepraszam, że zamulam takimi smutkami, ale czasami muszę się wygadać.

Miłego! Już połowa tygodnia.

Myślałam, że będę mogla sobie powiedzieć, że zrobiłam wszystko. Bo byliśmy z Masterkiem co chwilę na wizytach, a sama opieka nad nim np noszenie go, podnoszenie były naprawdę ciężkie, a robiłam chyba wszystko co mogłam. Podawaliśmy mu nawet od grudnia nandrolon w nadziei, ż4e pomoże mu to stanąć na nogi. Ale teraz i tak siedzę i myślę, co przegapiłam, że umarł. A moja psyche chyba tym bardziej siadła, że od paru miesięcy całe zycie zorganizowałam pod jego potrzeby i jego brak całkiem mnie rozwalił; bo brak i członka rodziny i całej tej zwyczajnej rutyny, ktora była

Witam.z rana

Dorota naprawdę nie ma.co szukać drugiego dna
Niestety taka kolej rzeczy ,coś się kończy coś zaczyna .....

Hej. Tak Dorota niestety jest.
Ja mam dzisiaj wolne w pracy i o 11 wyjeżdżamy z Huzarem do kliniki w Gliwicach.
I dzisiaj zapadnie decyzja czy idziemy w prawo lub w lewo.
Bo to co jest teraz, nie jest dobre przede wszystkim dla mojego Wilka, ale też dla nas.
Nienaturalnym jest, aby pies sikal pod siebie, od 3 dni się nie wypróżnił (jak ma to zrobić, jak nie potrafi na łapkach stanąć?).
Najgorsze jednak jest, że on w głowie ma wszystko ok.
Wyniki krwi - prócz cukrzycy - jak szczeniak.
Bawi się, próbuje wstawać, dokazuje innym psom pod bramką.
I tu mnie ściska.
Możliwe, że ma gdzieś jakiś ucisk i da się to zoperowac. Wtedy będę bardzo szczęśliwy.
Możliwe, że nic się nie da zrobić. Już jestem na to również gotowy.
Na pewno do domu wróci. Dam mu zjeść, pożegnamy go wszyscy i niech odejdzie w poczuciu bezpieczeństwa.
O 13 będzie wszystko jasne.

Dorota, myśle, że zrobiłaś wszystko co mogłaś. Przede wszystkim obdarzyłaś miłością i wspaniałym życiem.