Balboa5
Gdybym dostał propozycję od Kliczków, oczywiście bym ją przyjął. Ale to nie oznacza, że jestem już gotów do takiej walki - powiedział w wywiadzie dla "Polski The Times" Artur Szpilka, polska nadzieja bokserska w wadze ciężkiej.
Gdy pół roku temu wychodził Pan z więzienia, w którym spędził Pan 18 miesięcy za udział w bójce, spodziewał się Pan, że tak szybko nazwisko Szpilka będzie elektryzować kibiców?
- W życiu. To, co się teraz dzieje wokół mnie, to szaleństwo.
Czyli?
- Codziennie udzielam po dwa, trzy wywiady gazetom i portalom internetowym, których nazw już nawet nie pamiętam. Nim odlecę na kolejną walkę do USA, odwiedzić mnie chce kilka stacji telewizyjnych.
Sodówka nie bije do głowy?
- Szczerze mówiąc, to wkur... mnie już to pytanie. Tfu, przepraszam za bluzga, ale ciągle ktoś mnie pyta, czy mi nie odbija.
A odbija?
- Pewnie, że nie. Jestem tym, kim byłem. Odbieram telefony, nikomu nie odmawiam, nie zadzieram nosa. Ciężko pracuję każdego dnia.
Słowem - aniołek z Pana...
- Kiedyś byłem chuliganem. Ale dziś jestem grzecznym dzieciakiem. Na głupoty, nawet gdyby przyszły mi do głowy, nie mam ani czasu, ani siły. Jak wracam do domu po treningu, to nawet na baraszkowanie z moją dziewczyną nie mam czasem siły.
Więzienie Pana zmieniło?
- Zmądrzałem jeszcze przed odsiadką. Postawiłem na boks. A siedzieć poszedłem, bo miałem wyrok.
Gdyby nie boks...
- To pewnie dalej byłbym chuliganem. Ja po prostu uwielbiam się bić. Jak byłem chuliganem, mogłem się bić non stop.
Był Pan dobrym dzieciakiem, który wpadł w nieodpowiednie towarzystwo. Czy miał Pan zły charakter i inklinacje do prawdziwej bandziorki?
- Od chuliganki do bandziorki bardzo niedaleko. Łatwo przejść na drugą stronę. Gdyby nie boks, mógłbym zostać gangsterem. Całe szczęście - to już za mną. Dziś już nawet nie mam takich myśli i ciągot. Jak bym musiał skończyć z boksem, szukałbym innej drogi. Może w biznesie.
A szkołę Pan jakąś skończył?
- Jak byłem w kadrze olimpijskiej, chodziłem do liceum. Ale nie dało się pogodzić nauki ze sportem. Za dużo miałem nieobecności. Teraz chodzę do pierwszej klasy liceum zaocznego.
W więzieniu odwiedził Pana Andrzej Gołota. Ponoć doszło do spięcia. O co poszło?
- Szkoda do tego wracać. Powiedziałem panu Andrzejowi, że ja bym z ringu nigdy nie uciekł. No i żeśmy się poróżnili.
Andrzej Gołota już nie jest Pańskim największym idolem?
- Moim idolem bokserskim jest Roy Jones junior. Jako człowiek imponuje mi mój kolega z sali treningowej, mistrz Europy Grzesiek Proksa. A pana Andrzeja szanuję, ale jestem pewien, że ja osiągnę więcej.
I to nie sodówka?
- Nie. Po prostu wierzę w siebie. Czuję, że stać mnie na mistrzostwo świata.
Niedawno powiedział to ostatni bezdyskusyjny mistrz świata wagi ciężkiej Lennox Lewis.
- Cieszę się, że to powiedział. Tylko potwierdził to, co czułem.
Czuje się Pan już gotów do walki o mistrzostwo świata?
- Gdybym dostał propozycję od Kliczków, oczywiście bym ją przyjął. Ale to nie oznacza, że jestem już gotów do takiej walki. Na razie w wadze ciężkiej to ja jestem dzieciakiem, który ma niezły cios, serce i parę walk za sobą. To zdecydowanie za mało. Ale bać to bym się nie bał.
W ogóle się Pan nie boi?
- Nie. Mówią, że tylko głupi się nie boi, ale ja nie czuję strachu.
A co?
- Taką pozytywną adrenalinę. Chęć pokonania rywala. Czasem aż za mocną.
Jak podczas ostatniej walki z Owenem Beckiem?
- Właśnie. Wyszedłem na ring i chciałem mu urwać głowę, a w boksie nie o to chodzi.
Po pierwszej walce od wyjścia z więzienia powiedział Pan, że nie chce bić kelnerów. I tego będzie wymagał od promotora. Jest Pan zadowolony z rywali?
- Tak. Owen Beck to przecież zawodnik, który walczył o mistrzostwo świata z Wałujewem.
Już Pan wie, z kim będzie się bił 4 listopada w USA?
- Nie. Ponoć nikt nie chce ze mną walczyć za normalne pieniądze. Wszyscy chcą wielkiej kasy. Na szczęście to nie moje zmartwienie. Ja robię swoje, trenuję ciężko i za parę dni lecę do USA.
Lubi Pan walczyć w Ameryce?
- Tak. Mam tam swoich kibiców. Jak w Polsce. Cieszę się, że bilety na tę galę rozeszły się w parę dni.
Do Spodka na galę z Pańskim udziałem przyszło osiem tysięcy widzów. Większość z nich na Pana. Rajcuje to Pana?
- Pewnie. To dla kibiców walczę. Cieszę się, że jest o mnie głośno.
Nad czym musi Pan najmocniej pracować?
- Na razie to nad wszystkim. Mam cios i talent. Muszę się nauczyć bronić, schodzić linii ciosu i takie tam. Mój trener Fiodor Łapin ciągle mi mówi, że na razie o boksie to ja nie wiem nic.
Nie chciałby się Pan przeprowadzić do USA?
- Nie. Lubię walczyć w Ameryce. Fajnie jest pojechać na dwa tygodnie na Florydę, ale mieszkać chcę w Polsce. Jestem chłopak stąd. Patriota. Lubię po treningu pójść na zakupy do Żabki.
Z Arturem Szpilką, bokserem wagi ciężkiej, rozmawiał Robert Małolepszy
boxingnews.pl
Zmieniony przez - Balboa5 w dniu 2011-10-31 12:25:24
Gdy pół roku temu wychodził Pan z więzienia, w którym spędził Pan 18 miesięcy za udział w bójce, spodziewał się Pan, że tak szybko nazwisko Szpilka będzie elektryzować kibiców?
- W życiu. To, co się teraz dzieje wokół mnie, to szaleństwo.
Czyli?
- Codziennie udzielam po dwa, trzy wywiady gazetom i portalom internetowym, których nazw już nawet nie pamiętam. Nim odlecę na kolejną walkę do USA, odwiedzić mnie chce kilka stacji telewizyjnych.
Sodówka nie bije do głowy?
- Szczerze mówiąc, to wkur... mnie już to pytanie. Tfu, przepraszam za bluzga, ale ciągle ktoś mnie pyta, czy mi nie odbija.
A odbija?
- Pewnie, że nie. Jestem tym, kim byłem. Odbieram telefony, nikomu nie odmawiam, nie zadzieram nosa. Ciężko pracuję każdego dnia.
Słowem - aniołek z Pana...
- Kiedyś byłem chuliganem. Ale dziś jestem grzecznym dzieciakiem. Na głupoty, nawet gdyby przyszły mi do głowy, nie mam ani czasu, ani siły. Jak wracam do domu po treningu, to nawet na baraszkowanie z moją dziewczyną nie mam czasem siły.
Więzienie Pana zmieniło?
- Zmądrzałem jeszcze przed odsiadką. Postawiłem na boks. A siedzieć poszedłem, bo miałem wyrok.
Gdyby nie boks...
- To pewnie dalej byłbym chuliganem. Ja po prostu uwielbiam się bić. Jak byłem chuliganem, mogłem się bić non stop.
Był Pan dobrym dzieciakiem, który wpadł w nieodpowiednie towarzystwo. Czy miał Pan zły charakter i inklinacje do prawdziwej bandziorki?
- Od chuliganki do bandziorki bardzo niedaleko. Łatwo przejść na drugą stronę. Gdyby nie boks, mógłbym zostać gangsterem. Całe szczęście - to już za mną. Dziś już nawet nie mam takich myśli i ciągot. Jak bym musiał skończyć z boksem, szukałbym innej drogi. Może w biznesie.
A szkołę Pan jakąś skończył?
- Jak byłem w kadrze olimpijskiej, chodziłem do liceum. Ale nie dało się pogodzić nauki ze sportem. Za dużo miałem nieobecności. Teraz chodzę do pierwszej klasy liceum zaocznego.
W więzieniu odwiedził Pana Andrzej Gołota. Ponoć doszło do spięcia. O co poszło?
- Szkoda do tego wracać. Powiedziałem panu Andrzejowi, że ja bym z ringu nigdy nie uciekł. No i żeśmy się poróżnili.
Andrzej Gołota już nie jest Pańskim największym idolem?
- Moim idolem bokserskim jest Roy Jones junior. Jako człowiek imponuje mi mój kolega z sali treningowej, mistrz Europy Grzesiek Proksa. A pana Andrzeja szanuję, ale jestem pewien, że ja osiągnę więcej.
I to nie sodówka?
- Nie. Po prostu wierzę w siebie. Czuję, że stać mnie na mistrzostwo świata.
Niedawno powiedział to ostatni bezdyskusyjny mistrz świata wagi ciężkiej Lennox Lewis.
- Cieszę się, że to powiedział. Tylko potwierdził to, co czułem.
Czuje się Pan już gotów do walki o mistrzostwo świata?
- Gdybym dostał propozycję od Kliczków, oczywiście bym ją przyjął. Ale to nie oznacza, że jestem już gotów do takiej walki. Na razie w wadze ciężkiej to ja jestem dzieciakiem, który ma niezły cios, serce i parę walk za sobą. To zdecydowanie za mało. Ale bać to bym się nie bał.
W ogóle się Pan nie boi?
- Nie. Mówią, że tylko głupi się nie boi, ale ja nie czuję strachu.
A co?
- Taką pozytywną adrenalinę. Chęć pokonania rywala. Czasem aż za mocną.
Jak podczas ostatniej walki z Owenem Beckiem?
- Właśnie. Wyszedłem na ring i chciałem mu urwać głowę, a w boksie nie o to chodzi.
Po pierwszej walce od wyjścia z więzienia powiedział Pan, że nie chce bić kelnerów. I tego będzie wymagał od promotora. Jest Pan zadowolony z rywali?
- Tak. Owen Beck to przecież zawodnik, który walczył o mistrzostwo świata z Wałujewem.
Już Pan wie, z kim będzie się bił 4 listopada w USA?
- Nie. Ponoć nikt nie chce ze mną walczyć za normalne pieniądze. Wszyscy chcą wielkiej kasy. Na szczęście to nie moje zmartwienie. Ja robię swoje, trenuję ciężko i za parę dni lecę do USA.
Lubi Pan walczyć w Ameryce?
- Tak. Mam tam swoich kibiców. Jak w Polsce. Cieszę się, że bilety na tę galę rozeszły się w parę dni.
Do Spodka na galę z Pańskim udziałem przyszło osiem tysięcy widzów. Większość z nich na Pana. Rajcuje to Pana?
- Pewnie. To dla kibiców walczę. Cieszę się, że jest o mnie głośno.
Nad czym musi Pan najmocniej pracować?
- Na razie to nad wszystkim. Mam cios i talent. Muszę się nauczyć bronić, schodzić linii ciosu i takie tam. Mój trener Fiodor Łapin ciągle mi mówi, że na razie o boksie to ja nie wiem nic.
Nie chciałby się Pan przeprowadzić do USA?
- Nie. Lubię walczyć w Ameryce. Fajnie jest pojechać na dwa tygodnie na Florydę, ale mieszkać chcę w Polsce. Jestem chłopak stąd. Patriota. Lubię po treningu pójść na zakupy do Żabki.
Z Arturem Szpilką, bokserem wagi ciężkiej, rozmawiał Robert Małolepszy
boxingnews.pl
Zmieniony przez - Balboa5 w dniu 2011-10-31 12:25:24
SFD Fight Club & Uderzane
WISŁA KRAKÓW
Don_Alex
JOVOVlCH
Kadlubek
Eltoro_KrK
Dremor
doggaz
sakokoks
