Redukcja z 236kg

Ciarki mnie przechodzą jak to czytam. Nie dość że sam potrzebujesz motywacji to jeszcze niesamowicie potrafisz zmotywować innych. Np. mnie MEGA SZACUN

Ciężki91

i siadać na plastikowych krzesłach ogrodowych. Psia mać, jeszcze trochę.

Nie chce Cie martwic, wszystko pieknie i bedzie dobrze, ale w ostatnim poplynales ;) Pekalo dziadostwo gdy wazylem 145 kilogramow, ale teraz gdy waze te 50 mniej.. tez peka ;) Nie jest to zatem najlepsze z marzen motywacyjnych ;)

Na powaznie zas, przed Toba jeszcze kilkanascie miesiecy ciezkiej drogi i nie zawsze bedzie latwo, optymistycznie, radosnie. Przyjda dni i tygodnie gorsze, pokusy ustawiac sie beda szeregami. Im dalej w las tym ciemniej, ale nigdy nie pozwol sobie na slabosc. Dasz sie zlamac raz, dasz i kolejne, dasz sobie wejsc na glowe wielkiej pokusie, za tydzien kazda mala bedzie chciala nasladowac siostrzyczke.. Chudy grubego nie zrozumie, ale ja mam taka droge za soba, wiem o czym mowie. Kiedys, zaczynajac, nie marzylem nawet, nie snilo mi sie, jakie perspektywy i mozliwosci da mi rzecz tak banalna jak powrot do normalnosci. Mowi sie, ze ile wlozysz pracy, tyle wyjmiesz, ale tu uzysk jest wielokrotnoscia nakladu ;) Powodzenia i wytrwalosci !


Zmieniony przez - xzaar77 w dniu 2016-01-18 14:02:31

n3cRo, grunt, to się nakręcić :) Zauważyłem, że utrzymywanie dobrej motywacji, to ważna sprawa, czasem jak mam kilka gorszych dni z rzędu i tracę powera, to zaczynają mi głupie myśli do głowy przychodzić. To forum jest kopalnią mocy do działania. Skupisko ludzi naładowanych energią... Aż prąd kopie :)

Xzaar77, z tym krzesłami, to fakt, pękają czasem nawet bez powodu :) Kiedyś też miałem przypadek, jeszcze za dzieciaka, jak już mogłem mieć ze 150, usiadłem na takim krześle, wytrzymało, wstałem, poszedłem gdzieś i przyszedł gość o wadze max 70kg, usiadł i poszło... :) Do dzisiaj w rodzinie się śmieją z tej sytuacji.
Kilkanaście miesięcy to dość optymistycznie :) Nie nastawiam się na takie szybkie efekty. Coś czuje, że sama redukcja to i tak będzie jedynie początek, bo później nadal będę musiał się pilnować. Grunt, to żyć już zawsze aktywnie, zająć się jakimś sportem, dbać o swoje ciało. Ktoś już wyżej fajnie wspomniał - Przeszłość metaboliczna z wagą kliniczną...
Największym błędem jaki mógłbym zrobić po osiągnięciu celu i zjechaniu maxymalnie z wagi, to spocząć na laurach. Wtedy właśnie te pokusy, tak jak opisałeś, zaczęłyby gęsiego się wkradać w moje życie, aż w końcu zanim bym się zorientował, na wadze byłoby +50kg, Wole się wdrążyć w temat i iść za ciosem, nie przerywać diety w finale, a po prostu ją zmodyfikować i później budować sylwetkę. Z jednej strony będę się realizował w postanowieniu, a z drugiej uniknę nawrotu "choroby", a może głupoty. Temat rzeka, odległe plany, ale tak to widzę. Nie chcę teraz dążyć do lepszych czasów, kiedy będę mógł sobie pozwolić na mega obżarstwo, kiedyś tak myślałem, chciałem być chudy, żeby móc jeść wszystko na co mam ochotę. Pewnie sporo odchudzających się osób tak myśli, bo później słychać o powrotach do wagi.

Powiem Ci, że mi się jeszcze nie zdarzyło, żeby jakieś dziecko mnie wytknęło (może w sumie to i dobrze, bo chyba już całkiem bym podupadła), ale tu chodzi chyba też o to, żeby takim rzeczom zapobiegać, chociaż w sumie to też jakiś rodzaj motywacji, może przykry, ale zawsze to... najbardziej bolą chyba te spojrzenia rówieśników. Nie muszą nic mówić, a po wyrazie twarzy widać co siedzi im w głowach. :)
W relacjach damsko-męskich mam akurat na odwrót.
Z facetami nigdy jakiś większych problemów nie było, raz był a raz nie, ale żeby z kimś się zaprzyjaźnić... oj, dużo musiała się takowa osoba męczyć. Pewnie też ze względu na moje mniemanie o sobie, wszystkich odbierałam jak potencjalnych wrogów podczas gdy nie o to przecież chodziło.
Jak by nie było, dziewczynę masz, miłość masz, teraz trzeba walczyć, żeby ona mogła mieć Ciebie w Tobie i w Waszych dzieciach.
Ja wierzę w Ciebie uparcie, Ty wierzysz w siebie i Ona na pewno też wierzy!
Dlatego do dzieła i nigdy się nie poddawajmy. :)

A to, że sam potrzebujesz motywacji a ludzie, (np. ja) czerpią ją z Twojej ciężkiej pracy, to chyba też motywacja dla Ciebie, co? :D Lubię takie akcje :)

Ciężki - stracić wagę łatwo. Odzyskać jeszcze łatwiej. Znam przynajmniej 3 osoby, które "budowaniem sylwetki" zrujnowały efekty redukcji. Na razie jesteś w stanie wojny z organizmem. Wydzierasz mu zapasy. Nie będzie zachwycony. Twój system hormonalny jest jak wzburzone morze. Na "sylwetkę" to będziesz musiał poczekać, aż się wszystko uspokoi. A będzie sobie falował dość znacznie jeszcze jakiś czas. Takie mam doświadczenia. Znam osoby, które zjechały z wagi 200+ i dają radę. "Dieta" pierwotnie znaczyła: "zdrowy styl życia". Dopiero kolorowe pisemka dla gospodyń domowych sprowadziły pojęcie diety do określonego wzorca odżywiania. Zdrowy styl życia - w przeciwieństwie do diety - nie ma końca. Siła nawyku to jeden ze sprzymierzeńców.

Pewnie, że tak ;) Z tym, ze głupio się czuje na razie w momencie, jak ktoś mówi mi, że czerpie ze mnie inspiracje. To miłe, nawet bardzo, ale na razie w swoich oczach jeszcze mało osiągnąłem, powiedziałbym wręcz przeciwnie, popełniłem masę błędów i nie czuje się przykładem dla innych. Jednak jeśli chodzi o samą ideę pobudzenia innych, to właśnie takie było też zamierzenie. Już na samym początku chciałem udowodnić sobie, ale także innym, że można. Szkoda zmarnować taki potencjał, w końcu ciężko znaleźć osobę która waży sporo ponad 200 kg i do tego otwarcie o tym opowiada. To mój problem, ale na jego przykładzie mogę uświadomić innych, a wiadomo, że internet dzisiaj to potęga przekazu. Trafnie zauważyłaś, pełna symbioza. Ja czerpię motywację z samego działania w temacie diety i przyświeca mi szlachetna inicjatywa, a dla innych sama historia mojej diety może za jakiś czas być niezłym kopem do podjęcia walki. Kiedy zaczynałem publikować w sieci materiały, nie tyle bałem się hejtu, co momentu, w którym przyjdzie taka chwila, że ja już będę chciał odpuścić, ale będzie mi wstyd przed ludźmi. To chyba najdłużej mnie blokowało, no ale przemogłem się i przebieg dalszych wydarzeń przerósł moje oczekiwania.

Dobra, koniec ładnego pitolenia, bo wszystko wygląda fajnie, ale zamiast iść na trening, to ja stukam w klawiaturę :) Miłego dnia!

Magor, dopiero zauważyłemm Twoją wiadomość. No masz rację, właśnie tego też się obawiam, jak będzie wyglądało później przejście z redukcji. Tak jak mówisz, bez czasu się nie obędzie. Młody jeszcze jestem, nie spieszy się :)

Ciężki jeśli teraz odpuścisz to przyjadę osobiście do Ciebie i zasadze Ci takiego kopa jak Kiepski Paździchowi. Dajesz dajesz mnie niesamowicie motywujesz i wierze w Ciebie z całego serca :)

Jako ciekawostka - u Gacy będzie można śledzić odchudzanie kobitki ważącej ~ 300kg: http://pytanienasniadanie.tvp.pl/23771422/odchudzanie-na-sniadanie-z-konradem-gaca-waze-300-kg