Ciężki91
Magor, nie no, nie jestem aż tak totalnym ignorantem w diecie, jem wszystko, ale ważę jedzenie, mniej więcej ogarniam to co jem, a cała ta sytuacja z tym dzikim zachodem ma trochę dłuższą genezę. Pisałem o tym na początku wątku, że kluczem do mojego przełamania i podjęcia walki była właśnie swoboda działania. Moje postanowienia niszczyły zawsze ostre restrykcje, mówiąc krótko, rzucanie się na rozpiski, głęboką wodę, wytrzymywałem miesiąc, dwa, i dupa. Przez ostatnie pół roku trochę przesiedziałem w tym brodziku diety, trochę się wymoczyłem i myślę, że mógłbym już "popływać", tak że coraz bardziej interesuje mnie gotowy plan działania, a z tego, co czytałem i zasięgałem języka, cały czas depcze mi po piętach ketoza. Nie chodzi mi wcale o o szybkie efekty, które ponoć występują przy wejściu w ten tryb, jest szereg informacji, które dały mi sporo do myślenia. Czuje, że mój organizm męczy się tymi węglami, nie radzi sobie z nimi, jestem prawie pewien, że w grę wchodzi też insulinooporność... Od wielu lat chodzę taki przyje...ny, mógłbym spać całymi dniami, gdybym na siłę nie wstawał z łóżka i brak mi tego efektu mega energii, jaki miewałem za dzieciaka. Wiesz, nawet ten moment, że budzisz się rano i masz oczy jak złotówy, nie możesz już dłużej spać, brakuje mi tego, a ostatnio budziłem się tak z 10 lat temu. Przy moim trybie życia, nie specjalnie się jakoś katowałem, nie pracuje w kopalni i śpię dobrze, te 8 godzin, zasypiam pieronem, więc nie powinienem być taki przymulony. Jak już się bujne, to potem rozkręcam się za dnia, niby jest ok, ale to i tak nie to, bo zawsze czuje, że baterie mógłbym mieć naładowaną o wiele bardziej. Przez całą tą akcje z dietą pisze do mnie wielu ludzi, opowiadają mi o swoich sukcesach i spostrzeżeniach. Często pojawia się właśnie temat ketozy i wcześniejsze życie podobne do mojego. Ludzie wyszli z tych problemów i na dietach niskowęglowodanowych czuli się dopiero dobrze, jak sam to określiłeś, wyjście z matrixa. Na chwilę obecną bardziej zależy mi na tym, niż na szybkim spadku. Waga zleci, wcześniej czy później, nie mam zamiaru się poddać, więc obecnie uważam to za kwestię czasu. To dla mnie strasznie cieżka decyzja, bo uwielbiam jeść, szczególnie węgle, a przy takiej diecie będę musiał z nich praktycznie zrezygnować, ale chcę spróbować. Jeśli kosztem tego poświęcenia mam się lepiej czuć, to mam gdzieś węglowodany, być może to one są moim największym problemem. Z tego co piszecie, to nie jest takie hop siup i można sobie zaszkodzić... Hmm, chyba poszukam jakiegoś dietetyka, który pomoże mi w to wejść i będzie kontrolował sprawę, myślę, że nadszedł czas, aby zacząć w końcu robić to dobrze, a nie na pół gwizdka.
Moje vlogi na Youtube - https://www.youtube.com/user/buhaj91/videos
ruski czołg
MaGor
Dremor
bartoszM
