Fc Barcelona

Miejsce urodzenia: Porto Alegre (Brazylia)
Data urodzenia: 21 marca 1980
Wzrost: 181 cm
Waga: 80 kg
Meczów w reprezentacji: 42
Debiut w FCB: 27 lipca 2003







Ronaldinho Gaucho to zawodnik, na którego kibice Barcelony długo czekali. Bez wątpienia ta wielka indywidualność to wciąż wschodząca gwiazda światowej piłki, a już teraz niektórzy twierdzą, że Brazylijczyk jest w stanie przerosnąć umiejętnościami swoich rodaków, którzy zrobili oszałamiającą karierę w Europie.

Ronaldinho urodził się w Porto Alegre, na piłkę był skazany od początku, jego ojciec i brat uprawiali bowiem właśnie tą dyscyplinę sportu. Nie trzeba było dłigo czekać jak piłkarski świat zaczęły obigać informacje o genialnym zawodniku robiącym furorę na brazylijskich boiskach. Wiele europejskich klubów zwróciło wówczas swe oczy w stronę zawodnika, a najlepiej na całym interesie wyszły władze... Paris Saint Germain i Ronaldinho przeprowadził się do Francji. Z paryskim klubem nie wiodło mu się jednak najlepiej, mimo iż był tam gwiazdą pierwszego formatu, nie udało mu się osiągnąc żadnego sukcesu z PSG.

Tak oto pojechał Ronnie na Mistrzostwa Świata do Korei i Japonii, gdzie reprezentacja Canarinhos nie uchodziła wcale za faworytów, a sięgnęła po złoty medal. Ronaldinho należał do najlepszych zawodników turnieju, a bramkę jaką strzelił w meczu z Anglią jeszcze długo po Mundialu pokazywały wszystkie stacje telewizyjne na świecie.

Już wtedy Brazylijczykiem poważnie zaczęły się interesować możni europejskiej piłki, ten zdecydował się jednak pozostać na Parc des Princes. Rok później nie było już jednak odwrotu. Z miejsca do ataku ruszyli działacze Manchesteru United, którzy dramatycznie poszukiwali następcy Beckhama, nowego nabytku Realu Madryt. Chętnych było wielu, ale na placu boju pozostali tylko "The Reds" i Barcelona i kiedy było już praktycznie pewne, że ronnie wyjedzie do Anglii, nastąpił nieoczekiwany zwrot akcji i trzy dni później Brazylijczk był już piłkarzem Barcy.

Z miejsca stał się bożyszczem kibiców, zawsze uśmiechnięty, emanujący pozytywną energią, cieszący się życiem. Na boisku to zawodnik magiczny, posiada bajeczną technikę, cudowne uderzenie z dystansu, lekkość i niekonwencjonalny drybling. Zakup takiej gwiazdy był potrzebny wszystkim, Joan Laporta stanął na wysokości zadania. I jak na razie Ronaldinho w pełni potwierdza, że wart był zainwestowanych w ten transfer pieniędzy, bez wątpiena to lider nowej Barcelony.

Zmieniony przez - Gepetto w dniu 2004-03-13 10:32:12

Frank Rijkaard zaprezentował dzisiaj rano listę 18 zawodników, którzy pojadą z nim na niedzielne spotkanie ligowe z Murcią. Uwagę zwraca powrót Davidsa i Luisa Enrique za Oscara Lopeza i Quaresmę. Obaj nie mogli zagrać w spotkaniu z Celticiem, ponieważ Holender nie może już w tym sezonie grac w pucharach w barwach Barcy, natomiast Asturyjczyk odbywał dyscyplinarne zawieszenie przez UEFA. Problemem jak zawsze było to, kto opuści listę kosztem dwóch w/w zawodników.

Nie można też powiedzieć, że Rijkaard bardzo nas zadziwił. Oscar Lopez i Quaresma to zawodnicy, którzy pozostaną w domu, czego większość z pewnością się spodziewała. Wychowanek klub, podobnie jak Sergio Garcia zastąpiony tydzień temu w meczu z Mallorcą przez Luisa Enrique, został powołany na mecz Barcy B. Co prawda linia defensywy straciła Mario i Van Bronckhorsta, jednak trener nie powołał młodego Katalończyka. Z kolei brak w składzie Portugalczyka to efekt braku pełnego zaufania 'Mistera' do jego osoby.

Oto pełna lista zawodników na mecz Realem Murcią:

Bramkarze: Valdés, Rustu
Obrońcy: Reiziger, Gabri, Puyol, Oleguer, Márquez
Pomocnicy: Xavi, Cocu, Davids, Motta, Gerard, Iniesta
Napastnicy: Luis Garci'a, Ronaldinho, Saviola, Luis Enrique, Overmars

Dzisiaj o godzinie 19:00 na La Condominie rozpocznie się mecz pomiędzy ostatnią w tabeli Murcią i czwartą FC Barceloną. Wynik tego spotkania raczej nie będzie niespodzianką i faworyt, jakim niewątpliwie jest Barςa nie powinien mieć większych problemów z pokonaniem rywala.

Barcelona w lidze jest ostatnio niepokonana i trudno liczyć, że dzisiaj dobra passa zostanie przerwana. Rywal na pewno nie jest wymagający i chyba pogodził się już z myślą, że niezwykle ciężko będzie utrzymać się w Primera Division. W całym tym sezonie Murcia wygrała tyko dwa razy, a jedenaście razy remisowała. Daje to łącznie 17 punktów i ostatnie miejsce w tabeli.

Pomimo teoretycznie łatwego meczu, Barςa wyjdzie w najmocniejszym składzie. Ustawienie pozostaje oczywiście to samo, a względem ostatniego meczu za kontuzjowanego van Bronckhorsta wybiegnie dzisiaj Gabri. Do gry wciąż nie może powrócić Patrick Kluivert, którego rehabilitacja ciągnie się w nieskończoność, choć jak zapowiadają klubowi lekarze, Holender będzie gotów na mecz rewanżowy z Celtikiem Glasgow. Wcześniej wspomniany van Bronckhorst urazu nabawił się w ostatnim meczu, a jego pobyt poza murawą określono na 3-4 tygodnie.

Dość ciekawy jest fakt, że oprócz Mario, który przy każdym meczu jest odsuwany od drużyny przez trenera, teraz do listy tej dołączyli Oscar Lopez i Quaresma. Są to tylko zmiany na ten jeden mecz, ale dziwne jest, że holenderski szkoleniowiec nie chce dać właśnie w takim meczu szansy obu tym piłkarzom.

Na ławce rezerwowych w Barςie zagoszczą Rustu, dla którego stało się już to tradycją, Rijkaard nie zdecydował się zaufać jeszcze Márquezowi, który nie dawno wyleczył się z kontuzji (dlatego też Puyolowi na środku obrony towarzyszył będzie Oleguer). Obok nich zasiądą także Motta, ‘bohater’ meczu z Celtikiem oraz Gerard, Iniesta, Overmars i Luis Enrique, którzy na swoją szansę liczyć będą w drugiej połowie meczu.

Jeśli chodzi o drużynę Realu Murcii, to zagra ona bardzo defensywnie. Trudno inaczej nazwać ustawienie 5-4-1, mimo to trzeba nastawić się na groźną grę z kontry podopiecznych Toshacka. Jako wysunięty napastnik zagra Esnaider, który jednak w tym sezonie jest główną siłą ognia Murcii. Niewątpliwie jest nią Luis Garcia. Tak to już chyba jest, że zawodnicy, którzy tak się nazywają posiadają niemały talent. Garcia (ten z Murcii) w tym sezonie zdobył już 8 bramek dla swojej drużyny i na niego trzeba będzie uważać najbardziej. O jedną bramkę mniej ma David Karanka, ale on mecz rozpocznie z ławki rezerwowych.

Trener John Tohack nie będzie mógł skorzystać z usług aż 4 swoich obrońców. Kontuzjowani są: Francisco Maciela, Gabriel Loeschbor i Juanma, natomiast pauzować ten mecz musi wychowanek Barςy, Cuadrado. Aby tego samego w następnym meczu Murcii nie musiał robić Luis Garcia, Hiszpan uważać musi na żółte kartki, których teraz ma 4.

Miejsce urodzenia: Gijón (Hiszpania)
Data urodzenia 8 Maja 1970
Wzrost: 180 cm
Waga: 73 kg
Meczów w reprezentacji 62
Debiut w Barcelonie: 29 lipca 1996







Luis Enrique trafił do Barcelony w 1996 roku po 5pięciu latach gry dla Realu Madryt. Z wiadomych względów stało się to kolejnym pretekstem do pogłębiania katalońsko - madryckiej nienawiści, jak się jednak później okazało Lucho podjął słuszną decyzję. Swoje pierwsze piłkarskiego kroki Luis Enriquę stawiał w Xeitos, kolejnymi przystankami w jego karierze były Osasuna, a następnie Sporting Gijon. W Primera Division zadebitował mając zaledwie 19, w sezonie 1989/1990. Z miejsca stał się podstawowym zawodnikiem, by już w kolejnym sezonie strzelić 15 bramek.

Taki talent nie uszedł uwadze wysłannikom Realu Madryt, którzy rywalizowali wówczas o pozyskanie utalentowanego gracza z... Barceloną. I dopięli swego. Luis Enrique w tej chwili to wręcz symbol Barcelony, urodzony lider. Bardzo wszechstronny piłkarz, który potrafi grać w ataku i pomocy, na każdej stronie boiska. W swej bogatej karierze, Lucho święcił wiele triumfów, z Realem Madryt w sezonie 92/93 zdobył puchar Hiszpanii i superpuchar Hiszpanii, a w sezonie 94/95 wywalczył tytuł mistrzostwski.

Pierwszy sezon na Cam Nou naznaczony był dla Luisa, w sezonie 96/97 wywalczył Puchar Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii, i Puchar Zdobywców Pucharów. W następnym sezonie zdobył z Barceloną Puchar Hiszpani, Superpuchar Europy, i mistrzostwo Hiszpanii. W sezonie 98/99 także mistrzostwo Hiszpanii, i od tej pory Luisowi Enrique nie udało się do dziś osiągnąć żadnego sukcesu z Barceloną.

Reçber Rüstü
Miejsce urodzenia: Antalya (Turcja)
Data urodzenia: 10 maja 1973
Wzrost: 186 cm
Waga: 82 kg
Meczy w reprezentacji: 83
Debiut w Barcelonie 27 lipca 2003







Rüstü przyszedł na świat 10 maja 1973 roku. Wychowanek Antalyaspor. Już w wieku 20 lat dostał niepowtarzalną szansę, szansę na przejście do Fenerbahce Stambuł. Rüstü oczywiście wykorzystał nadarzającą się okazję i przeszedł do jednego z potentatów tureckiej piłki. Zdobył z nim dwa razy mistrzostwo kraju w sezonie 1995/96 i 2000/01. Na ostatnich Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii Rüstü pomógł zdobyć reprezentacji Turcji trzecie miejsce. A on sam został wybrany drugim bramkarzem mundialu, tuż za Oliverem Kahnem. Już wtedy wiele europejskich klubów miało na niego chęci. Jednak Turek obiecał kibicom, iż pozostanie w ojczyźnie. I został. Ale już po zakończeniu sezonu 2002/03 Rüstü zdecydował się zmienić barwy i przeszedł do "wielkiej Barcy". Miał być pierwszym bramakrzem Barcelony, jednak trener Rijkaard nie widzi go w pierwszej 11, a za niego wystawia młodego zaledwie 21-letniego Victora Valdesa

Michael Reiziger
Miejsce urodzenia: Amstelveev (Holamdia)
Data urodzenia: 3 Maja 1973
Wzrost: 178 cm
Waga: 74 kg
Meczów w prezentacji: 61
Debiut w FCB: 25 lipca 1997







Michael Reiziger stał się zawodnikiem Barcelony 4 lipca 1997 roku. Na Camp Nou sprowadził go ówczesny trener Katalończyków, Louis van Gaal. Wcześniej holenderski obrońca nie święcił sukcesów w Milanie, był jednak jednym z filarów Ajaxu, gdy ten w 1995 roku sięgnął po Puchar Mistrzów. Reiziger rozpoczął swoją profesjonalna karierę w wieku 17 lat, gdy Leo Beenhakker dał mu szansę na debiut w pierwszej drużynie Ajaxu. Po trzech sezonach spędzonych w Amsterdamie, Michael został wypożyczony do Volendam (w sezonie 92-93) i do Groningen (rok później). Gdy stanowisko trenera Ajaxu objął Louis van Gaal, Reiziger wrócił do tego klubu.

Jego drugi epizod w Ajaxie rozpoczął się w sezonie 94-95 i jak się później okazało, był to jego najlepszy piłkarski rok w karierze. W sezonie 97-98 Fabio Capello pozyskał Michaela do drużyny Milanu, jednak Reiziger nie potrafił się dostosować do włoskiego stylu gry. Wtedy Louis van Gaal postanowił sprowadzić swojego rodaka do Barcelony . I to był bardzo dobry wybór. Holenderski obrońca dwukrotnie zdobył z Barceloną mistrzostwo Hiszpanii, w sezonie 97-98 i 98-99; raz puchar Hiszpanii i Super Puchar Europy, obydwa w sezonie 97-98. Reizigera trenerzy cenią głownie za jego wszechstronność. Zawodnik ten może grać zarówno w pomocy jak i obronie. Van Gaal zrobił z niego prawego obrońcę, który włącza się do akcji ofensywnych drużyny. Niewątpliwie jest to jeden z filarów defensywy Barcelony., który znakomicie rozumie się z Carlesem Puyolem jak i zresztą drużyny.

Xavier Hernandez Creus - Xavi
Miejsce urodzenia:Terrassa (Spain)
Data urodzenia:25 Stycznia 1980
Wzrost: 170 cm
Waga: 69 kg
Meczów w reprezentacji: 15
Debiut w FCB: 19 sierpnia 1998







Xavi trafił do szkółki Barcelony, gdy miał zaledwie 11 lat i bardzo szybko awansował, z młodzieżówek do Barcelony B, gdzie trafił w sezonie 97-98. Stał się wtedy czołowym graczem teamu Jordiegi Gonzalvosa, ówczesnego trenera Barcelony B, kiedy rezerwowa drużyna Barcy awansowała do Segunda Division. Marzenia Xaviego spełniły się latem 1998 roku, kiedy dostał szanse występu w super pucharze Hiszpanii przeciwko Mallorce. Lepszego debiutu młody piłkarz nie mógł sobie wymarzyć - strzelił bramkę. Następnie w sezonie 98/99 Barcelona zdobywa mistrzostwo Hiszpanii, a jednym ze współtwórców tego sukcesu jest właśnie Xavi. Sezon 99/00 także był udany dla zawodnika, który zastąpił kontuzjowanego rozgrywającego Barcelony, Pepa Guardiolę.

Gdy legendarny kapitan Barcy (Josep) opuścił klub, jego pozycję zajął właśnie Xavi. Młody piłkarz nie zawiódł, mimo braku doświadczenia z powodzeniem rozdawał piłki w drugiej linii, pokazując jak wielki drzemie w nim potencjał. Xavi jest przykładem bardzo dobrej pracy, jaką wykonują trenerzy młodzieży w Barcelonie. José Antonio Camacho nie zapomniał o nim, gdy wybierał skład na mistrzostwa świata w Korei i Japoni. Największe sukcesy zawodnika to zdobycie z Barceloną mistrzostwa Hiszpani w sezonie 98/99. Razem z reprezentacją Hiszpanii do lat 20 zdobył mistrzostwo świata, a następnie srebny medal na olimpiadzie w Sydney.

Marc Overmars
Miejsce urodzenia: Emst (Holland)
Data urodzenia: 29 marca 1973
Wzrost: 175 cm
Waga: 72 kg
Meczów w reprezentacji: 75
Debiut w FCB: 20 lipca 2000







Marc Overmars przeszedł do Barcelony w sezonie 00/01, z opinią bardzo dobrego lewego pomocnika. Swoje pierwsze piłkarskiego kroki stawiał w Go Ahead Eagles, następnie przeszedł do Willem II, a w 1992 roku do Ajaxu Amsterdam. Marc grał przez 5 sezonów w Ajaxie. Wyrobił sobie w europie opinie jednego z najlepszych pomocników. Po 5 sezonach spędzonych w Amsterdamie Overmars postanowił zmienić otoczenie i wyjechał do Arsenalu. Po 3 latach gry w klubie z Londynu, Marc znów zmienił otoczenie, tym razem przeszedł do klubu z stolicy Katalonii FC Barcelony, co miało sezonie 00/01.

Obecnie fala kontuzji, jaką przeszedł Overmars spowodowała, iż piłkarz stracił pewne miejsce w pierwszej 11 Barcy. Marc Overmars miał być lekkoatletą - tak chciała jego matka. Jednak tak się nie stało, mimo że Holender wciąz imponuje szybkością i zwrotnością. Jak dotąd z Barceloną nie zdobył żadnego tytułu, za to z Ajaxem i Arsenalem wręcz przeciwnie. Z drużyną z Amsterdamu w sezonie 92/93 Puchar Holandii, a rok później mistrzostwo Holandii. Sezon 94/95 był jeszcze bardzo obfity w trofea: super-puchar europy, mistrzostwo Holandii, liga mistrzów, mistrzów puchar kontynentalny. W następnym sezonie udało już się tylko zdobyć mistrzostwo Holandii. Marc Overmars był wtedy jednym z kluczowych piłkarzy "dream teamu" Ajaxu. W Arsenalu holenderski pomocnik był także kluczowym zawodnikiem. Sezon 97/98 okazał się bardzo udany dla "Kanonierów", którzy zdobyli aż trzy trofea: tarczę dobroczynności, puchar Anglii i mistrzostwo Anglii. Miejmy nadzieję, że Marc Overmars niedługo wróci do formy jaką prezentował przed plagą kontuzji.

Patrick Jonas Andersson
Miejsce urodzenia: Borgeby (Szwecja)
Data urodzenia : 18 sierpnia 1971
Wzrost: 185 cm
Waga: 86 kg
Meczy w reprezentacji: 96
Debiut w Barcelonie 28 lipca 2001







Patrick Andersson został zawodnikiem Barcelony przed sezonem 2001/2002 i miał być znaczącym wzmocnieniem defensywy klubu z Katalonii. Swoją karierę zaczynał w Bjärreds (1979-88 ), kolejne przystanki w jego piłkarskiej karierze to Malmo (1988-92), Blackburn Rovers (1992-93), Borussia Moenchengladbach (1993-99) i Bayern Monachium (1999-2001), aż końcu trafił na Camp Nou. Ostatni sezon w Bayernie był dla szwedzkiego obrońcy bardzo udany, zdobył wtedy z niemieckim klubem Puchar Mistrzów, mistrzostwo Niemiec, krajowy puchar, został także wybrany najlepszym środkowym obrońcą świata. Wcześniej wywalczył puchar Niemiec, puchar Ligi oraz Mistrzostwo Niemiec sezonie 99/00. A z Borussią Moenchengladbach triumfował w rozgrywkach o krajowy puchar w sezonie 94/95.

Cały miniony sezon Patrick może uznać za stracony, większość czasu spędził na leczeniu kontuzji. Nie wziął udziału w Mistrzostwach Świata 2002, teraz jednak Andersson ma jeden cel - odzyskać dawną formę i kondycję, znów grać w pierwszym składzie Barcy. Zawodnik jest (był?) znakomitym środkowym obrońcą, jego doświadczenie i charakter, połączony z znakomitą grą w powietrzu sprawiają, iż szwedzki obrońca był swego czasu jednym z najlepszych na swojej pozycji.