Ponoć jem za mało-dlatego nie chudnę. Proszę o pomoc w ułożeniu jadłospisu.

I teraz już nie wiem czy iść waszą drogą, czy po prostu zwiększyć jeszcze kcal i dać sobie siana na razie? Jak zobaczyłam efekty katedoll24 to aż mi się trochę cieplej na sercu zrobiło, bo zobaczyłam nadziekę dla siebie...ale dziś juz mi problem bo rano pedzialam do szkoły,śniadanie zrobione, ale co potem zjesc bo tu jazdy(prawko robię)...jabłko nie bo to nie posiłek, jogurtu do picia nie kupie bo cukier. Mama krzyczy, że jakbyś jadła normalnie to bys problemu nie miala...wczoraj chciałam zjeść ryż na mleku z truskawkami, ale stwierdziłam , że to jest bezwartościowe i nie będę potrafiła policzyć tego żeby wliczyć w bilans ;/

no trzeba być dorosłym i umieć sobie radzić z problemami. Zawsze w życiu są jakieś przeciwności i zapewne nikt tu nie ma lekko. Ludzie pracują, mają dzieci, dom na głowie i umieją sobie przygotować jedzenie. Dostałaś już tutaj mnóstwo rad, teraz tylko wprowadzić je w życie bez tworzenia sobie sztucznych problemów, Twój wybór.

Poczytałam Twój wątek i ...od takiego czasu nie doszłaś do żadnego wartościowego wniosku.
Serio...dostałaś tyle wskazówek od początku dziennika od dziewczyn, tyle rad i pomocnych słów. A przychodzisz nadal z wątpliwościami i niewiedzą.
Masz tak zaburzony obraz widzenia siebie, postrzegania jedzenia i kalorii jako wroga, że nic tylko proponuję udać się do specjalisty, bo...od roku ludzie trąbą Ci, że coś robisz źle, a u Ciebie to jak krew w piach. Nadal siedzisz na jakiś śmiesznych 1300kcal oczekując Bóg wiek jakiego efektu.

weź się w garść,
Poniekąd Twoja mama ma rację.
Bo jedząc jak jesz teraz robisz sobie większą krzywdę, niż gdybyś jadła "normalnie"

nie rozumiem czemu nie chcesz wiecej jesc , nie miesci sie do brzucha czy nie chcesz jesc bo masz w glwoei zakodowane ze przytyjesz

Ja sądzę, że tutaj nie sam fakt jedzenia, ale krzywe widzenie siebie, jadłowstręt, strach przed przytyciem bierze górę, da się to wyczuć. I sądzę, że ciężko będzie Ci "wyleczyć się" bez pomocy specjalisty. Bo problem to nie tylko jedzenie, to gdzieś tam coś zakorzenione głębiej w głowie ...z tym musisz się uporać.

Katedoll24 raz, że mi się nie mieści, a drugi raz, że boje się tyć i koniec...jak czuje, ze spodnie są ciaśniejsze to panika...;((

Bardzo ciezka sprawa , ja na szczescie sie opamietalam w pore , spodnie robia sie ciasniejsze ale po do dodaje tych kcal zeby potem na redukcji obciac , ale na poczatek trzerba za swoja glupote zaplacic , musisz zrozumeic ze odchudzanie to nie droga na skroty , pewna osoba to fajnie ujela ze odchudzanie to jak wychodze z 4 pierta , szybkie odchudzanie to skok z okna , efektem jestes na ziemni jestes , ale bezpieczeniej jest zejsc po schodach . Powiem ci jedno jak bedziesz jadla tyle co jest to bedziesz jeszcze grubsza , bo organizm wszystko co zjesz bedzie magazynowal

Ja nigdy nie chciałam szybko chudnąć...chodzi o to żeby w ogóle chudnąć...nawet 1kg albo centymetr na miesiac ale niech cos ruszy w dół.Te wszytskie głodówki to już despracja byla...

Desperacje to Ty masz Dyktatura w głosie...Ty chcesz - już - teraz. Nie potrafisz (albo się zbijasz,bo to już poważnie nie wygląda) zerknąć na inne dziewczyny, które się nie głodzą i wyglądają na prawdę fajnie ?
Tutaj nie wystarczy tłumaczenie, pisanie, proszenie, pokazywanie czarnego i białego. Bo jak wspomniałam wyżej przydałby Ci się, ktoś z innej rangi (i nie mówię tego złośliwie) bo przez zaburzenia sama przechodziłam/dzę.
Im wcześniej załapiesz, że drogi na skróty (zdrowej, z usmiechem, chęcią do zycia nie ma tym lepiej dla Ciebie)
Ciężko będzie wydostać się z pułapki - jedznie - tycie - kalorie - waga- centymetry- GRUBA JA. Nic bardziej mylnego, że taka pułapka nie ma tutaj miejsca.