REMOV
Panowie, potraktujcie GROM jako normalnego pracodawcę, w realiach gospodarki rynkowej, to raz. Czyli takiego, który chce uzyskać najlepszego pracownika. Wiedząc co nieco o profilu jednostki można w pewnym stopniu nakreślić sobie obraz tego, co może ona wymagać.
Bierzcie też poprawkę, że (jak na razie) ludzie po wyższych studiach są zwolnieni z obowiązku służby wojskowej. Zatem oddział ma zawsze do wyboru żołnierza (być może zawodowego, najczęściej z wykształceniem średnim, albo jakiejś dziwnej kombinacji z licencjatami) albo cywila z wyższym i specyficznymi umiejętnościami.
Pierwsza droga ma swoje zalety - dostaje się człowieka przyzwyczajonego do wojskowego drylu i dyscypliny, mającego za sobą przynajmniej podstawowe obycie z bronią (o co niestety w naszym kraju z taką a nie inną kulturą strzelecką jest trudno). W tym drugim przypadku jest to wyraźna wada, acz osoba po wyższych studiach z założenia szybciej się uczy. Jeśli jeszcze wcześniej brała udział w działaniach zespołowych np. PTTK (uprawnienia przewodnika), harcerstwo (instruktora), GOPR (ratownika), ba jest choćby instuktorem narciarstwa i w pewien sposób zdobywała wiedzę jak kierować ludźmi i jak być kierowanym to już zyskuje. O takim drobnym elemencie jak umiejętność pływania i to przynajmniej z jakimiś podstawowymi umijętnościami ratownika nawet nie wspominam.
Po prostu - im więcej wszechstronnych umiejętności (to jest słowo klucz)nabytych wcześniej tym lepiej. Cały czas mówię oczywiście o teoretycznej ścieżce cywilnej. Prosta sprawa - siedzi w jednostce ktoś, kto wczytuje się w CV i listy motywacyjne i dopasowuje sobie do pewnego standardu. Im więcej ciekawych cech tym szanse większe.
Pomyślcie - co z tego, że człowiek zrobi w swojej dyscyplinie czarny pas i wyciska więcej niż waży mały fiat, jeśli pierwszy raz w życiu zobaczy kompas na drugim etapie selekcji, a azymut to dla niego nazwa pewnego typu alkoholu. Te wyśmiewane harcerstwo czy grupy paramilitarne, które większy nacisk kładą na umiejętności ogólne, a nie bardzo modne obecnie wspinanie się po budynkach z atrapami broni czy "czyszczenie pomieszczeń" (i tak będzie inne) oraz "walkę realną" (i tak wygląda inaczej) nagle zyskują na wartości ;)
Cos się tyczy języków - angielski jest lingua franca współczesnego świata, po prostu trzeba go znać i już. Niekoniecznie to musi być czysty British English z akcentem BBC, bo i tak większość obcokrajowców posługuje się specyficzną wersją tego języka zwaną czasami ELF/EFL (English as Lingua Franca albo English as Foreign Language). Taka dygresja - nie zapomnę jak kiedyś starałem się pomóc Włochowi, który ryczał na całe gardło "Elp! Elp!" i za cholerę nikt nie wiedział o co mu chodzi. Okazało się, że oni "h" nie wymawiają :)
Pierwszoplanowym celem jest w znajomości języka obcego jest komunikatywność, a nie doskonałe zapamiętanie jak teoretycznie wygląda czas Future in the Past czy Plusquamperfekt dajmy na to. A do tego dodatkowy - dobrym wyborem jest rosyjski (nie wiedzieć dlaczego tak wyparty ze szkół), niemiecki, francuski etc. Ten arabski to po prostu dodatkowy plus, a o takie punkty przecież starającemu się o pracę chodzi. Jak ktoś nie ma daru do języków, to kiedyś to Suworow, bodaj w Akwarium, opisywał - uczyć się po prostu na pamięć calych fraz.
Bardziej na poważnie - jeśli ktoś będzie miał normalną pracę, rodzinę i po przemyśleniu tego wszystkiego (ba, wytłumaczeniu tego żonie!) nadal ma swoje marzenie, aby dostać się do jednostki specjalnej, napisze owo CV w tym wieku 27-29 lat, to jest to jego kolejna zaleta. Mamy ukształtowanego człowieka, z dużym prawdopodobieństwem mieszczącego się w profilu osobowościowym GROMu. Wbrew pozorom ludzie ze wszystkich jednostek specjalnych na całym świecie są bardzo do siebie pod względem charakteru podobni, takie mam wrażenie ;)
I najważniejsze - nawet jeśli się nie uda, to nadal dysponujecie umięjętnoścami, które okazują się przydatne w normalnym życiu i nadal są w cenie. Nie tracicie na tym.
Uff... ale się rozpisałem :)
Bierzcie też poprawkę, że (jak na razie) ludzie po wyższych studiach są zwolnieni z obowiązku służby wojskowej. Zatem oddział ma zawsze do wyboru żołnierza (być może zawodowego, najczęściej z wykształceniem średnim, albo jakiejś dziwnej kombinacji z licencjatami) albo cywila z wyższym i specyficznymi umiejętnościami.
Pierwsza droga ma swoje zalety - dostaje się człowieka przyzwyczajonego do wojskowego drylu i dyscypliny, mającego za sobą przynajmniej podstawowe obycie z bronią (o co niestety w naszym kraju z taką a nie inną kulturą strzelecką jest trudno). W tym drugim przypadku jest to wyraźna wada, acz osoba po wyższych studiach z założenia szybciej się uczy. Jeśli jeszcze wcześniej brała udział w działaniach zespołowych np. PTTK (uprawnienia przewodnika), harcerstwo (instruktora), GOPR (ratownika), ba jest choćby instuktorem narciarstwa i w pewien sposób zdobywała wiedzę jak kierować ludźmi i jak być kierowanym to już zyskuje. O takim drobnym elemencie jak umiejętność pływania i to przynajmniej z jakimiś podstawowymi umijętnościami ratownika nawet nie wspominam.
Po prostu - im więcej wszechstronnych umiejętności (to jest słowo klucz)nabytych wcześniej tym lepiej. Cały czas mówię oczywiście o teoretycznej ścieżce cywilnej. Prosta sprawa - siedzi w jednostce ktoś, kto wczytuje się w CV i listy motywacyjne i dopasowuje sobie do pewnego standardu. Im więcej ciekawych cech tym szanse większe.
Pomyślcie - co z tego, że człowiek zrobi w swojej dyscyplinie czarny pas i wyciska więcej niż waży mały fiat, jeśli pierwszy raz w życiu zobaczy kompas na drugim etapie selekcji, a azymut to dla niego nazwa pewnego typu alkoholu. Te wyśmiewane harcerstwo czy grupy paramilitarne, które większy nacisk kładą na umiejętności ogólne, a nie bardzo modne obecnie wspinanie się po budynkach z atrapami broni czy "czyszczenie pomieszczeń" (i tak będzie inne) oraz "walkę realną" (i tak wygląda inaczej) nagle zyskują na wartości ;)
Cos się tyczy języków - angielski jest lingua franca współczesnego świata, po prostu trzeba go znać i już. Niekoniecznie to musi być czysty British English z akcentem BBC, bo i tak większość obcokrajowców posługuje się specyficzną wersją tego języka zwaną czasami ELF/EFL (English as Lingua Franca albo English as Foreign Language). Taka dygresja - nie zapomnę jak kiedyś starałem się pomóc Włochowi, który ryczał na całe gardło "Elp! Elp!" i za cholerę nikt nie wiedział o co mu chodzi. Okazało się, że oni "h" nie wymawiają :)
Pierwszoplanowym celem jest w znajomości języka obcego jest komunikatywność, a nie doskonałe zapamiętanie jak teoretycznie wygląda czas Future in the Past czy Plusquamperfekt dajmy na to. A do tego dodatkowy - dobrym wyborem jest rosyjski (nie wiedzieć dlaczego tak wyparty ze szkół), niemiecki, francuski etc. Ten arabski to po prostu dodatkowy plus, a o takie punkty przecież starającemu się o pracę chodzi. Jak ktoś nie ma daru do języków, to kiedyś to Suworow, bodaj w Akwarium, opisywał - uczyć się po prostu na pamięć calych fraz.
Bardziej na poważnie - jeśli ktoś będzie miał normalną pracę, rodzinę i po przemyśleniu tego wszystkiego (ba, wytłumaczeniu tego żonie!) nadal ma swoje marzenie, aby dostać się do jednostki specjalnej, napisze owo CV w tym wieku 27-29 lat, to jest to jego kolejna zaleta. Mamy ukształtowanego człowieka, z dużym prawdopodobieństwem mieszczącego się w profilu osobowościowym GROMu. Wbrew pozorom ludzie ze wszystkich jednostek specjalnych na całym świecie są bardzo do siebie pod względem charakteru podobni, takie mam wrażenie ;)
I najważniejsze - nawet jeśli się nie uda, to nadal dysponujecie umięjętnoścami, które okazują się przydatne w normalnym życiu i nadal są w cenie. Nie tracicie na tym.
Uff... ale się rozpisałem :)
War is a game played with a smile: if you can`t smile, grin.
If you can`t grin, keep out of the way until you can. [Winston Churchill]
Kicius
Wjk
Bregalad
****SFD FIGHT CLUB**** 
ta Bronia)
Vex
DEFENCE
Gadi_
SZTURMAN
Van
