Hardened
Zamyśliłem się dziś nad osiągniętą wagą, bowiem powód jest ku temu istotny. 82 kg to waga, którą wiele lat temu określiłem jako swój CEL, jako docelową (i w moich kalkulacjach, dla mnie absolutnie nieosiągalną). Jako klasyczny hardgainer zrobiłem w tym roku już 8 kg mięśni i powód do świętowania jest to nie lada. Po latach zastojów i takich, w których wagę udawało się pchać do przodu o 1-2 kilogramy, nagle taki progres. Wynik jest chyba porównywalny z tymi na sterydowym wspomaganiu, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że mam na siłowni nastoletni staż, co siłą rzeczy spowalnia przyrosty. Nie bez wpływu na wynik jest również pozasiłowniana kontuzja, jaka wyeliminowała mnie na całe 3 miesiące z ćwiczeń i po wykurowaniu której wróciłem do ćwiczeń ze zdwojoną determinacją. Jednych takie przeszkody podłamują, mnie niesamowicie zmobilizowała i efekt przerósł najśmielsze oczekiwania.
W zasadzie już w tym momencie testu mógłbym go uznać za sukces, walnąć foty, zdjąć pomiary i delektować się uzyskanym postępem (niemal 4kg w ciągu 5 tygodni). Jednak oczywistym jest, że na tym nie poprzestanę, nie tylko z uwagi na fakt, iż takie są wymogi testu. Spróbuję upolować jeszcze z kilogram masy, a następnie wygrzebać swe mięśnie spod warstwy tłuszczyku. Podczas „jakościowej” części testu zejdzie też z pewnością z organizmu woda przytrzymywana kreatyną i ukaże się trwały efekt treningów. Rzecz jasna, mógłbym swój docelowy limit wagowy (te 82 kg) przesunąć wyżej, ale nie czuję obecnie takiej potrzeby. Jestem już naprawdę zmęczony – i mój organizm zapewne też – robieniem masy i z radością wezmę się za ukształtowanie sylwetki. Wygląda na to, że to właśnie ten test umożliwi mi zrealizowanie całego planu
.
Zaglądam także do niedawno wystartowanych testów w dziale dopingu, co jest źródłem kolejnej refleksji. Tamte test są do prawda dopiero we wstępnej fazie, ale różnica w podejściu do pracy na siłowni mocno rzuca się w oczy. Dotychczasowi testerzy w „dopingu” nie powalają sylwetkami na kolana, a ich wiedza na temat metodyki treningu i – zwłaszcza! – diety jest, hmm, mocno umiarkowana. Jestem w stanie zrozumieć zawodowców kłujących ciało, by osiągnąć szczyt. Jestem tez w stanie zaakceptować takie podejście u osobników z bardzo długim stażem na siłowni, którzy doszli go granic naturalnych możliwości swojego organizmu i chcą je przesuną dalej, gdyż brakuje im dalszej motywacji do coraz mniej skutecznych ćwiczeń. Jednak obserwowanie średniozaawansowanych stażem i zielonych wiedzą, którzy drogą na skróty chcą szybciej pokonać dystans, jest dla mnie niezrozumiałe. Nie, nie chodzi o to, że ja ich potępiam. Sam – będąc głupim gnojkiem – zastanawiałem się czy czegoś nie walnąć, bo za ch.olerę nie mogłem dołożyć kolejnego kilograma (a ważyłem wtedy bite 60kg, co wywoływało u mnie niemałą frustrację). Udało mi się jednak zwalczyć pokusę i niesamowicie się z tego cieszę. Obecnie dostęp do fachowej kulturystycznej wiedzy, choćby za pośrednictwem netu, jest bardzo łatwy; rynek tonie wręcz w suplach, o jakich nie można było nawet marzyć 10 lat temu (kreatyna absolutnie zrewolucjonizowała rynek) i myślę, że na poziomie amatorskim sięganie po koks nie ma sensu i jest brnięciem w ślepa uliczkę, bo stosuje się najsilniejsze bodźce, będąc dalekim od wykorzystania swego naturalnego potencjału.
Mam przynajmniej nadzieje, że Gregor pozbiera to wszystko do kupy (co zresztą już robi) i dopingowi testerzy zrozumieją, że koks nie zastąpi profesjonalizmu. A gdy to zrozumieją, może odłożą wspomaganie na później i wybiorą drogę dłuższą. Dłuższą, ale mniej wyboista niż kiedyś i dającą realne szanse na dotarcie do celu. Mi się to w każdym razie udało, a to jeszcze nie koniec...
PS. Razem ze mną chodzi na siłownię kumpel, który dopiero zaczął przygodę z siłownią. Ja go trenuję i dzielę się z nim cała swą zdobytą wiedzą, a on ją cierpliwie chłonie i porządnie podchodzi do treningu i diety. Efekt? W ciągu 2 miesięcy zbudował już 4,5 kg mięśni, a jego jedyne suple to… potreningowy zestaw: carbo + 3g BCAA i 3g glutaminy.
Zmieniony przez - Hardened w dniu 2006-12-04 10:34:26
W zasadzie już w tym momencie testu mógłbym go uznać za sukces, walnąć foty, zdjąć pomiary i delektować się uzyskanym postępem (niemal 4kg w ciągu 5 tygodni). Jednak oczywistym jest, że na tym nie poprzestanę, nie tylko z uwagi na fakt, iż takie są wymogi testu. Spróbuję upolować jeszcze z kilogram masy, a następnie wygrzebać swe mięśnie spod warstwy tłuszczyku. Podczas „jakościowej” części testu zejdzie też z pewnością z organizmu woda przytrzymywana kreatyną i ukaże się trwały efekt treningów. Rzecz jasna, mógłbym swój docelowy limit wagowy (te 82 kg) przesunąć wyżej, ale nie czuję obecnie takiej potrzeby. Jestem już naprawdę zmęczony – i mój organizm zapewne też – robieniem masy i z radością wezmę się za ukształtowanie sylwetki. Wygląda na to, że to właśnie ten test umożliwi mi zrealizowanie całego planu
.
Zaglądam także do niedawno wystartowanych testów w dziale dopingu, co jest źródłem kolejnej refleksji. Tamte test są do prawda dopiero we wstępnej fazie, ale różnica w podejściu do pracy na siłowni mocno rzuca się w oczy. Dotychczasowi testerzy w „dopingu” nie powalają sylwetkami na kolana, a ich wiedza na temat metodyki treningu i – zwłaszcza! – diety jest, hmm, mocno umiarkowana. Jestem w stanie zrozumieć zawodowców kłujących ciało, by osiągnąć szczyt. Jestem tez w stanie zaakceptować takie podejście u osobników z bardzo długim stażem na siłowni, którzy doszli go granic naturalnych możliwości swojego organizmu i chcą je przesuną dalej, gdyż brakuje im dalszej motywacji do coraz mniej skutecznych ćwiczeń. Jednak obserwowanie średniozaawansowanych stażem i zielonych wiedzą, którzy drogą na skróty chcą szybciej pokonać dystans, jest dla mnie niezrozumiałe. Nie, nie chodzi o to, że ja ich potępiam. Sam – będąc głupim gnojkiem – zastanawiałem się czy czegoś nie walnąć, bo za ch.olerę nie mogłem dołożyć kolejnego kilograma (a ważyłem wtedy bite 60kg, co wywoływało u mnie niemałą frustrację). Udało mi się jednak zwalczyć pokusę i niesamowicie się z tego cieszę. Obecnie dostęp do fachowej kulturystycznej wiedzy, choćby za pośrednictwem netu, jest bardzo łatwy; rynek tonie wręcz w suplach, o jakich nie można było nawet marzyć 10 lat temu (kreatyna absolutnie zrewolucjonizowała rynek) i myślę, że na poziomie amatorskim sięganie po koks nie ma sensu i jest brnięciem w ślepa uliczkę, bo stosuje się najsilniejsze bodźce, będąc dalekim od wykorzystania swego naturalnego potencjału.
Mam przynajmniej nadzieje, że Gregor pozbiera to wszystko do kupy (co zresztą już robi) i dopingowi testerzy zrozumieją, że koks nie zastąpi profesjonalizmu. A gdy to zrozumieją, może odłożą wspomaganie na później i wybiorą drogę dłuższą. Dłuższą, ale mniej wyboista niż kiedyś i dającą realne szanse na dotarcie do celu. Mi się to w każdym razie udało, a to jeszcze nie koniec...
PS. Razem ze mną chodzi na siłownię kumpel, który dopiero zaczął przygodę z siłownią. Ja go trenuję i dzielę się z nim cała swą zdobytą wiedzą, a on ją cierpliwie chłonie i porządnie podchodzi do treningu i diety. Efekt? W ciągu 2 miesięcy zbudował już 4,5 kg mięśni, a jego jedyne suple to… potreningowy zestaw: carbo + 3g BCAA i 3g glutaminy.
Zmieniony przez - Hardened w dniu 2006-12-04 10:34:26
MÓJ DZIENNIK TRENINGOWY -> http://www.body-factory.pl/showthread.php?t=97
dzi
Rafał B.
Kogaion
powodzenia
Banan
) i waga rzeczywiście ponownie ruszyła do przodu.
. Zaczynam się obawiać, że Rafał chce zrobić ze mnie swoją wersję "mini-me" (oczywiście mowa o wersji przystojniejszej 
Kamiru
Swoja droga bardzo ciekawe przemyslenia na temat wagi i granic, ktorych wczesniej sie nie przekroczylo. 
saib__
