Dziennik biegowy Nadine

Nie wiem, zobaczymy. Jak trenowałam porządnie w 2019 wg planu to w marcu też miałam takie problemy.

Druga sprawa, że sytuacja na świecie jest jaka jest i to wszystko gdzieś w głowie siedzi. Drożyzna to się dopiero zacznie. Ciągniki powinny dawno ruszyć w pole a u nas na wsi cisza...
Gdybym dzieci nie miała to bym tak się nie przejmowała.

A mój tato ma raka...

Nadinka przykro mi
Jak masz teraz dodatkowe problemy i zmartwienia to napewno nie jest łatwo. Może nie warto się jeszcze dodatkowo tym bieganiem dołować? Może lepiej pobiegać intuicyjnie, w zależności od samopoczucia?

Właśnie nie, mam plan, trzeba zrobić to i to, zająć się czyms, nie rozkminiac, nie rozmyślać.

Nadinka - strasznie mi przykro jeśli chodzi o tatę. Zdrowia mu życzę.
Z dziećmi niestety tak jest - tez mam takie myśli ze moje chłopaki mogliby na wojnę pójść…. Wrrr


Zmieniony przez - Paatik w dniu 2022-03-22 22:16:39

No tak jest, że jak nie urok to sraczka. Ciężko się nie przejmować.

Paatik dzięki bardzo.

Paula no tak to bywa ale nie ma ci za dużo myśleć

nadine 21

Właśnie nie, mam plan, trzeba zrobić to i to, zająć się czyms, nie rozkminiac, nie rozmyślać.

Na każdego działa coś innego Jak ja mam za dużo problemów i stresu to nie mam głowy do planu, ciężko się skupić na zadaniu i nic nie idzie jak powinno. Wtedy lepiej mi się biega na wyczucie, mam ochotę to biegnę szybko, nie mam ochoty to zwalniam.

W każdym razie życzę żeby żadna kontuzja się nie przyplątała i żeby te wszelkie bóle odpuściły. Uważaj na siebie bo przeciążenia lubią się kumulować.

3.04 Poznań Półmaraton
Jest! Udało się! Życiówka nabiegana.
1:34:22
Stara z 2019 1:37:07 więc jest spora różnica.

Stres przed startem ogromny. Ogrom ludzi, ciasno praktycznie przez cały bieg.
Pierwsze 5 km takie sobie. Nogi ciężkie, drętwe mięśnie przy piszczelach. Puściło nie wiem kiedy. I później biegło się pięknie. Po 15 km zaczęłam czuć zmęczenie. Na 17 km była nasza drużyna, więc było odliczania do 17 naszego kilometra. Tam oczywiście nowa energia. Zostały niby tylko 4 km ale było coraz ciężej, coraz trudniej. Jeszcze 3, jeszcze 2,5, jeszcze 2 a sił coraz mniej. Zaczynam czuć dreszcze na czole, znaczy, że już jest ciężko. Za zaczynają mnie wyprzedzać a przed nami jeszcze paskudny , długi podbieg. No nie dam rady, nie mam siły. A o dziwo, mimo że ciężko tym razem ja zaczynam wyprzedać. Na zegarek nie patrzę. Później już tylko bieg do mety. A tam - nie zatrzymywać się, proszę iść dalej. Jestem w szoku , że ostatnie kilometry udało się utrzymać tempo.

Niby było chłodno ale w tym tłumie , szczególnie na początku jak było z wiatrem, było mi gorąco. Później wiaterek trochę chłodził.

Open kobiet -54 miejsce. Cieszy ogromnie.

Ale jednak takie duże zawody biega się zupełnie inaczej. Ścisk taki, co chwilę ktoś się przepychał, trącał. A mnie szlag trafił jak było trzeba lawirować i uważać. Bardzo to wybija z rytmu.

W Poznaniu na dworcu wszędzie schody ruchome. A w Gnieźnie , jak było trzeba zejść po schodach to dramat. Łydki mocno dostały.

Nadinka brawo!!! Świetny czas, piękne tempo i to na takim długim dystansie Podziwiam, szybkie masz te nogi

Ale równo, pięknie, tempo szok na takim dystansie. Gratulacje!!