A sorry, faktycznie przeoczyłem.
A tak żebyśmy wiedzieli co bierzemy:
ps. tylko się nie śmiejcie jak będziecie czytać o PROPOLIS

)))
Pollen:
Pyłek kwiatowy*
Synonimy
obnóża pyłkowe
Działanie. Pyłek kwiatowy zawiera takie substancje czynne, jak flawonoidy, fitosterole, białka,
aminokwasy, nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy, mikro- i makroelementy. Wpływa korzystnie na procesy metaboliczne, działa wzmacniająco, łagodzi objawy klimakterium u kobiet, zapobiega rozrostowi gruczołu krokowego.
Wskazania. Pyłek kwiatowy jest stosowany w braku odporności organizmu, niedokrwistości, objawach niedożywienia, niedoborach lub złej przyswajalności witamin i mikroelementów, schorzeniach gruczołu krokowego; pomocniczo w okresie klimakterium u kobiet.
Przeciwwskazania. Nadwrażliwość na produkty pszczele.
Preparaty proste
•Pollen (Apipol-Farma , PL ): tabl. 250 mg; kaps. 350 mg. D. Dorosłym 4-6 kaps. lub tabl dz., dzieciom 2-4 tabl. lub kaps dz., podczas jedzenia lub po posiłku.
Propolis:
Synonimy
kit pszczeli
Działanie. Propolis, popularnie nazywany kitem pszczelim, jest to naturalna substancja wytwarzana przez pszczoły, zawierająca żywice roślinne, wosk, pyłek kwiatowy i olejki lotne. Zawiera wiele flawonoidów (m.in. galanginę, chryzynę i pinocembrynę), kwas benzoesowy wzmacniający ich działanie bakteriobójcze oraz wiele innych kwasów aromatycznych (w tym kwas 3,4-dihydroksycynamonowy i ferulowy) działających bakteriobójczo oraz przeciwgrzybiczo. Stwierdzono w nim również zawartość steroli, steroidów, kwasów terpenowych i trójterpenowych pobudzających regenerację tkanek. Zakłada się, że aktywność przeciwbakteryjna propolisu wynika z sumującego się działania poszczególnych substancji. Analiza spektralna wykazała w propolisie następujące pierwiastki: Cd, Fe, Si, Mg, Al, Cu, Ag, Na, Zn, Ti, K, Ca, Cr, Ba, Sr, działające jako katalizatory aktywności biologicznej. Propolis działa na bakterie Gram-dodatnie, grzyby chorobotwórcze, pierwotniaki.
Wskazania. Propolis stosuje się w celu zwiększenia odporności organizmu. Zewnętrznie w postaci roztworu w stanach zapalnych gardła, dziąseł, do przemywania oparzeń i trudno gojących się ran, w postaci maści w schorzeniach skórnych, oparzeniach, trudno gojących się ranach, w owrzodzeniach i grzybicach; dopochwowo w uszkodzeniach i zapaleniach troficznych pochwy i sromu, zakażeniach bakteryjnych pochwy i sromu, odleżynach, świądzie sromu z upławami ropnymi; doodbytniczo w stanach zapalnych błony śluzowej odbytnicy, stanach zapalnych odbytu, w hemoroidach, pęknięciach okolicy odbytu. Wewnętrznie w zakażeniach górnych dróg oddechowych w celu zwiększenia odporności organizmu, w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła, błony śluzowej przewodu pokarmowego, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w chorobach reumatycznych i kuracjach antybiotykowych.
Przeciwwskazania. Nadwrażliwość na produkty pszczele. W razie wystąpienia objawów uczulenia należy zaprzestać stosowania preparatów propolisu.
Dawkowanie. Podano przy preparatach.
BIOSTYMINA
Działanie. Zagęszczony sok aloesu - alona - w małych dawkach działa pobudzająco na łaknienie ze względu na intensywnie gorzki smak. W większych dawkach działa przeczyszczająco z powodu dużej zawartości antraglikozydów, które drażnią ścianę jelita grubego i wzmagają ruchy perystaltyczne oraz hamują resorpcję wody ze światła jelit. Wypróżnienie następuje w 8-14 h po podaniu. Ponadto wzmaga wydzielanie żółci i działa słabo bakteriobójczo. Wyciągi ze świeżych liści zawierają "biogenne stymulatory", białka, sole mineralne, wolne aminokwasy, witaminy - działają wzmacniająco, pobudzają przemianę materii.
Wskazania. Preparaty aloesu stosuje się w zaparciach o charakterze atonicznym. Świeże liście aloesu oraz otrzymany z nich sok i miąższ stosuje się w nieżycie i owrzodzeniu żołądka, dwunastnicy i jelita grubego, w astmie oraz w ogólnym osłabieniu u rekonwalescentów i osób w podeszłym wieku. Zewnętrznie w dolegliwościach skórnych (źle gojące się rany, oparzenia, blizny, pęknięcia skóry, wysypki), zapaleniu spojówek, nieżycie błon śluzowych nosa i jamy ustnej.
Interakcje. Jednoczesne podawanie tiazydowych leków moczopędnych, steroidów kory nadnerczy lub korzenia lukrecji nasila utratę K.
Przeciwwskazania. Ostre lub podostre zapalenie i owrzodzenie jelita grubego, zapalenie kłębuszków nerkowych, hemoroidy. Nie należy stosować bezpośrednio po operacji w obrębie przewodu pokarmowego i podczas miesiączki. Preparatów przeczyszczających nie należy stosować długotrwale ze względu na zawartość antraglikozydów. Ciąża, Karmienie piersią. Nie należy stosować.
Działania niepożądane. Przekrwienie okrężnicy i narządów miednicy małej. Długotrwałe stosowanie doustne może prowadzić do nadmiernej utraty elektrolitów, szczególnie potasu.
Preparaty proste
•Biostymina®
Panax*
Żeń-szeń
Działanie. Wyciąg z korzenia żeń-szenia zawiera glikozydy saponinowe zwane ginsenozydami. Działają one stymulująco na układ odpornościowy organizmu (m.in. pobudzają aktywność limfocytów cytotoksycznych), tonizują ośrodki naczynioruchowe, układ trawienny i moczowy, poprawiają czynność ośrodkowego i obwodowego u.n., zmniejszają stężenie cholesterolu w krwi, u kobiet po menopauzie mogą działać estrogennie.
Wskazania. Wyciągi z korzenia żeń-szenia stosuje się w okresie rekonwalescencji i zmniejszonej tolerancji na wysiłek fizyczny i psychiczny, w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego organizmu, w profilaktyce i leczeniu chorób wieku starczego, w celu poprawy ogólnej odporności organizmu.
Przeciwwskazania. Nie zaleca się stosowania u osób z nadciśnieniem tętniczym.
Działania niepożądane. Niekiedy mogą wystąpić: biegunka, zaburzenia snu, podwyższenie ciśnienia tętniczego, obrzęki, euforia, wykwity skórne. U osób przyjmujących codziennie dawkę 3 g wyciągu z korzenia żeń-szenia obserwowano zespół uzależnienia, tzw. zespół żeń-szeniowy, objawiający się nadciśnieniem tętniczym, nadmierną pobudliwością nerwową, zaburzeniami snu, biegunką, wysypką skórną.
Dawkowanie. Jednorazowo lub w dawkach podziel. 80-350 mg wyciągu z korzenia żeń-szenia na dobę, przez 1-2 miesiące.
To tyle.
-=Ziomal=-