Sztuki walki to w 90% bujdy

Aikido jednak przetrwało i to w dobrej kondycji , więc albo większość nie chodziła do szkół albo jednak się fatygowali.

A odnośnie tej armii to trace pewność.
Może funkcjonowała na zasadzie pospolitego ruszenia ?
A może założyłem że krulestwo musi posiadać armie.Może słyszałem ten pogląd w rozmowie i przyjęłem. Nie mogę teraz wertować książek.

Źle mnie zrozumiałeś. Nie chodziło mi o to, że "Japończyków nie interesowało judo w szkole więc nie chodzili też pewnie na inne sztuki walki", tylko "Ci, których nie interesowało judo w szkole, nie chodzili też pewnie na inne sztuki walki". W domyśle: "Byli też tacy, których sztuki walki interesowały, więc do judo się przykładali (skoro było podane na tacy) i ci właśnie interesowali się też innymi stylami."

no to zrobie sobie tu moze maly petliczek ... :D
a kobudo jest wtedy sportem czy sztuka :D>? :%)

jednym i drugim, znam ludzi kto trenują...dalej nazywalbym to sportem i sztuką, zamiennie.
Z tą armią na Okinawie nie mam pojęcia, ale jeszcze poszukam, tak z czystej ciekawości. Moze cos znajde.

Wedlog mnie pod pojeciem "sztuki walki" kryja sie te systemy walki, w ktorych nie chodzi tylko o sama walke, ale tez o aspekt duchowy, medytacje itp.Pojecie to sluzy do okreslania starych dalekowschodnich systemow walki takich ja np. kung fu czy karate.Mianem "sztuki walki" okresla sie, te sporty walki, w ktorych nie ma zawodow a tylko samodoskonalenie.tak wiec np.tradycyjne karate bedzie sztuka walki, ale jezeli jakis adept bedzie cwiczyl je tylko pod katem zawodow bedzie to okreslane jako sport walki.tak wiec kazda sztuka walki jest sportem walki, ale nie kazdy sport jest sztuka walki.

W kwestii formalnej ... śmiech mnie ogarnia jak czytam niektóre rozważania odnośnie wyrażenia "sztuka walki". Przeciwstawianie aspektu utylitatrnego aspektowi artystycznemu, pt. że jedno podejście/styl kładzie nacisk na słowo SZTUKA a drugie na słowo WALKA niestety świadczy o nieznajomości języka polskiego.
Tak się składa że w naszym pięknym (i skomplikowanym jak się okazuje) języku sformułowanie "sztuka"+przydawka dopełniająca świadczy wyłącznie o aspektach utylitarnych i jest b.bliskim synonimem słowa "umiejętność, np. sztuka negocjacji, bekania na zawołanie, jazdy terenowej samochodem itp. itd. Nikt natomiast nie mówi "interesuję się sztuką filmu, sztuką muzyki" tylko "interesuje się muzyką, filmem". Tym bardziej analogia do reżysera a to tworzącego sztukę a to chałturzącego jest nietrafiona i nie na miejscu.
Jak coś jest sztuką walki, to znaczy. że uczy walczyć, a nie tańczyć, proste?

Natomiast różnica między sportem a sztuką walki jest niewielka i zależy w dodatku jak zdefiniujemy sport. Jeżeli sport= tylko ruch, wysiłek fizyczny to różnicy nie ma. Jeżeli sport=rywalizacja i ukierunkowanie na wyczyn to są chociażby różnica techniczne, objawiające się m.in. większym naciskiem na techniki "sportowe", na ogół wyższą intensywnością treningów u "sportowca" oraz takimi małymi przyjemnościami jak robienie formy, czy regeneracja po zawodach.
Pozdrawiam

Dżizus, w stu procentach zgadzam się z Twoim pierwszym akapitem. Do tego stopnia się zgadzam, że mniej więcej to samo napisałem stronę wcześniej.

Pozdrawiam serdecznie

Zmieniony przez - PA w dniu 2005-08-05 23:23:13

no rzeczywiście, zonk trochę nie zauważyłem trochę ze zmęczenia, a trochę dlatego, że jak przeczytałem o reżyserze to nie mogę zapanować nad skurczami mięsni brzucha i literki mi skaczą przed oczami.
Ale to fajnie że mamy takie samo zdanie bo niektórzy "artyści" to mnie w****iają po prostu

Dżizus, jedno... do mnie pijesz?

nie no, pije do "artystów" - tych od reżyserii i w ogóle