Paula- dziennik ciążowy vol. 2

Zup też nie je a dużo by mi dało jakby jadł bo to chociaż jakieś warzywa... Ale od początku nie chciał. Jeszcze owsianke i omlety je. Generalnie śniadania wyglądają najlepiej :p

Ja mam dwóch niejadków - to wiem jak to wygląda. Sam też byłem niejadek. U mnie w rodzinie wszyscy jak pamiętam to mocno wybredni do jedzenia byli. Trzeba jakoś przetrzymać.

A naleśniki lub omlety wytrawne przejdą ? „Normalnego” mięska tez nie tyka ? A jakieś kotleciki z dodatkiem warzyw w środku ?

Dobrze , ze chociaż owoce lubi

No właśnie naleśniki i omlety tylko na słodko. Więc tylko mogę zrobić na zasadzie że dodam szpinak, cukinie czy marchew ale na słodko. Mięsko zje raz na miesiąc jak mu się zachce. A formy próbowałam różne. Sama jem więc mu ciągle proponuję. Już muszę chuba po prostu zaakceptować to że tak je bo mi na siłę nie wcisne :p

Pewnie to i tak się mocno zmieni w najbliższym czasie. Ma od Ciebie dobry przykład to może sam zaskoczy, bez przymuszania

Przykład od rodziców słabo działa na dzieci. W przedszkolu się sprawa zmienia jak dziecko widzi, że koledzy i koleżanki coś jedzą - zazwyczaj da się skusić wtedy i też je.

Ja zaczęłam jeść warzywa jak skończyłam 20 lat... do tego czasu jadłam tylko pomidory, ziemniaki i kalafior. Oczywiście nie w każdej postaci. Przeżyłam i zawsze miałam dobre wyniki. Nigdy nie dało się mnie nawet namówić na spróbowanie czegoś, patrzyłam i mówiłam, że tego nie lubię. Z wiekiem się to trochę zmienia ale nadal nie znam smaku wielu rzeczy

U małych dzieci ponoć to normalny etap takich "mono diet' czytałam o tym ostatnio i tak jak Night mówi, w przedszkolu mu przejdzie, a często jest tak że w przedszkolu jedzą a w domu nawet nie spojrzą

Mój młodszy syn tak ma właśnie. Zupy w domu nie zjadł nigdy i nadal nie je żadnej - w przedszkolu każdą. Trzeba się z tym pogodzić. My tez mamy rzeczy których nie lubimy. Ja tak jak kaka też mam rzeczy których nie zjem nigdy choćby mnie ktoś kijem zmuszał.

Paula, cierpliwości i pomysłowości życzę
Mój jadł wszystko z wyjątkiem mleka i surowych warzyw do 2roku życia a potem boom. Poszedł do przedszkola i wszystko się posypało. W domu odżywianie z wyłączniem nabiału, owoców (pomijając banany i jabłka) i warzyw, słodyczy - przy czym gładko wchodziły mu tylko zdrowa wersja pancakes, kasze/ryże z masłem/olejami i parmezanem, mięsko i ryby, lizaki i kinderki. To, co przeszłam to moje. Ale nigdy się nie poddałam w kombinowaniu. Do dziś wspominamy np jak dusiłam cukinię na oleju koko i mieszałam z mielonym, a potem karmiliśmy go po ciemku przed tv zapodając ulubioną bajkę W sumie do dziś go czasem przekupujemy, żeby coś spróbował, z tym, że jak widze, że ewidentnie mu nie wchodzi np mango (mielił 4kostki godzinę), mleko i wszelkiego typu nabiał (od zawsze pluł i autentycznie naciągało go na wymioty) to odpuszczam, bo to też nie o to chodzi Teraz ma 7lat i jest nieźle .

Z perspektywy rozmów z innymi mamami widzę, że niemal każde dziecko ma taki etap w życiu, także nie ma lekko
I zgzdzam się z tym, co było pisane wyżej- są takie rzeczy, których się nie lubi (nie wiem, czy to dobre słowo) i nic tego nie zmieni. Np ja czuję totalny wstręt do podrobów, nie lubię produktów przetworzonych i wymieszanych, gdy nie wiem, co jest tak naprawdę w środku typu kiełbasa itd. I o ile takiej kiełbasy nie przygotuje moja teściowa w swojej letniej kuchni to nie ma takiej opcji, żebym wchłoneła

to się zawsze tak wszytsko łatwo mówi i doadza, dopóki nie trzeba swojego dziecka karmić, uczyć i wychowywać
ciezka sprawa
a co więcej można mieć dwójkę dzieci i z każdym inna przeprawa, chyba nie ma złotej rady