_IvErSoN_
Część I.
Ćwiczenia aerobowe
Ćwiczenia aerobowe (tlenowe) to taki rodzaj aktywności, która przyspiesza oddech i bicie serca dzieki czemu do mięśni i narządów ciała dociera więcej utlenionej krwi. Serce i płuca osoby wykonującej taką aktywność współpracują przy dostarczaniu tlenu do organizmu. Ćwiczenia aerobowe zmuszając płuca i serce do cięższej pracy, wzmacniają je i poprawiają ich kondycję. Wysiłek aerobikowy to między innymi - spacerowanie, praca w ogródku, sprzątanie na podwórku, chodzenie po górach, jeżdżenie na rowerze, pływanie, jogging, tenis pojedynczy, koszykówka, jazda na biegówkach. Typowy okres ćwiczeń trwa od 20 do 60 minut. W momencie, kiedy zaczynasz ćwiczyć twój metabolizm gwałtownie wzrasta o ok. 20 krotnie względem stanu spoczynku. Jest to bardzo korzystna zmiana, jeśli powtarzana jest w sposób regularny. Zdolność mięśni do wytwarzania tej energii zależy od stałej dostawy tlenu. Spędzając trzy godziny tygodniowo na jakiś ćwiczeniach typu aerobowego wzmacniasz swoje serce, nastepuje wzrost jego wydajności oraz zdolności mięśni do wykorzystywania tlenu. Inne korzyści sportów aerobowych to znaczące zmniejszenie ryzyka zawału serca, czy rozwoju choroby wieńcowej; poprawa profilu cholesterolu (co również pomaga w obniżaniu ryzyka choroby wieńcowej); poprzez wywierany nacisk na kości, pomoc w utrzymaniu i wzroście siły kostnej; zwiększanie klasy związków chemicznych w mózgu (tzw. neurotransmiterów), które mogą spowolnić utratę pamięci krótkotrwałej; poprawa twojej zdolności do wykonywania więcej niż jednego zadania za jednym razem; zwiększanie wytrzymałości o jedną trzecią, a nawet więcej; poprawa przepływu krwi do kończyn i innych narządów. I to jeszcze nie wszystko. Regularne ćwiczenia aerobowe są jednym z najskuteczniejszych narzędzi w obniżaniu ciśnienia krwi oraz zmniejszaniu ilości tkanki tłuszczowej w organizmie. Codzienne ćwiczenia, nawet o umiarkowanej intensywności, są pomocne w łagodzeniu stresu, napięcia oraz zapobieganiu depresji pochodzenia endogennego.
Ćwiczenia aerobowe poprawiają pracę układu oddechowego, krwionośnego, wzmacniają mięsień sercowy, uelastyczniają arterie i żyły, obniżają poziom tłuszczu we krwi oraz w całym organizmie.
Ćwiczenia anaerobowe
Ćwiczenia anaerobowe (beztlenowe) są przeciwieństwem ćwiczeń aerobowych. Polegają na wykonywaniu krótkiego, energicznego wysiłku, który zwiększa siłę mięśni a nie poprawia krążenia ani oddychania. Przykładem jest bieg na krótkich dystansach (sprint) czy podnoszenie ciężarów. Zdolność do wykonania jakiejś pracy nie zależy od dostępu tlenu z powietrza, ale opiera się na energii zgromadzonej w mięśniach. Ze względu na to, że jest to zapas ograniczony, ćwiczenia anaerobowe mogą trwać bardzo krótko. W rzeczywistiości, większość ćwiczeń jest kombinacją ćwiczeń tlenowych i beztlenowych. Udział każdego z nich zależy od tego, jak ciężkie jest to wysiłek. Podczas przede wszystkim beztlenowego ćwiczenia, takiego jak sprint, po około 90 sekundach zaczyna ci brakować tlenu, czujesz palenie w płucach - to znak, że twoje ciało chce cię zmusić do skończenia ćwiczeń. Podczas wysiłku tlenowego, moment kiedy zaczyna brakować tlenu i przechodzisz na wykorzystywnie zapasów energii nazywany jest progiem beztlenowym. Jeśli jesteś w słabej formie, twoje ciało nie zbyt dobrze radzi sobie z dopływem tlenu do mięśni. Różnice pomiędzy zapotrzebowaniem na tlen a twoimi możliwościami w zakresie jego dostarczania są wypełniane przez procesy beztlenowe aż do wyczerpania ich źródeł. W miarę jak twoja wydolność rośnie, jesteś w stanie pokonać dłuższy dystans oraz w szybszym tempie, wciąż zapewniając tlen swoim mięśniom, a więc twoje skromne zapasy energetyczne nie są uszczuplane. Ćwiczenia beztlenowe pomagają w osiąganiu lepszych wyników w sporcie, ale nie zapewnia ci żadnych korzyści zdrowotnych w okresie późniejszym.
Jeżeli ćwiczenia anaerobowe są wykonywane z nadmierną intensywnością, prowadzi to do wcześniejszego pojawienia się stanu zmęczenia- konsekwencją jest skrócenie czasu ćwiczeń.
Znacznie lepiej jest trochę zwolnić ale przeznaczyć na nie więcej czasu.
Ćwiczenia oporowe
Ćwiczenia oporowe- również zwane siłowymi- zwiększają siłę i masę mięśni, wytrzymałość kości oraz metabolizm organizmu. Mogą one pomóc ci też poprawić wygląd twojego ciała, dodać wiary we własne siły. Właściwa siła mięśni jest właśnie tym, co pozwala ci na wykonywanie codziennych czynności, jak wchodzenie po schodach, kładzenie się i wstawanie z łóżka, czy przynoszenie zakupów do domu. Ćwiczenia oporowe prowadzą do wzrostu siły mięśniowej poprzez zmuszanie ich do większej niż zwykle pracy. Takie nadmierne obciążenie pobudza wzrost drobnych białek wewnątrz każdego mięśnia, które grają ważną rolę w możliwościach mięśnia do wytwarzania siły. Istnieją różne metody na ćwiczenie oporowe włączając w to wolne obciążenia, maszyny obciążające, gimnastykę zdrowotną. Kiedy są to wolne obciążenia, drążek z kilkoma ciężarkami na obydwu końcach, jest odpowiedzialny zarówno za podniesienie samego ciężaru, plus określenie i podtrzymanie swojej pozycji ciała podczas danej aktywności. Jeśli używasz maszyn, to mogą one przenosić elektrody, ale też to maszyna dyktuje ci to, co można robić. Podczas gimnastyki, takiej jak przyginanie brody, pompki czy przysiady, używaj masy swojego ciała, jako siły oporowej. A rurka oporowa polega na zakładaniu gumek elastycznych, które stanowią opór dla ćwiczących mięśni. Istnieją różne opinie na temat tego, który program ćwiczeń siłowych jest najlepszy. Generalnie, najlepiej sprawdzonym sposobem rozwijania siły jest podnoszenie ciężarów w trzech turach po osiem do dwunastu powtórzeń. Przy zmniejszeniu obciążeń można zwiększyć liczbę powtórzeń, co prowadzi do zwiększenia wytrzymałości i napięcia mięśni. Program ćwiczeń siłowych zwykle obejmuje wiele różnych rodzajów (często na specjalnym sprzęcie, który został w tym celu zaprojektowany), co pozwala na skupianie się na poszczególnych grupach mięśniowych. Zwykle wykonuje się od 1 do 3 tur każdego ćwiczenia (jedna tura jest od ośmiu do 15 powtórzeń i trwa około minuty). Typowe sesja trwa około 30 minut. Jeżeli wykonujesz ćwiczenia oporowe dwa do trzech razy w tygodniu, możesz zauważyć wzrost siły oraz wielkości ćwiczonych mięśni. Jest to spowodowane przyspieszeniem różnych reakcji chemicznych w komórkach mięśniowych. Największe zmiany zachodzą w przeciągu kilku pierwszych miesięcy regularnego treningu. Regularne ćwiczenia siłowe może prowadzić do poprawy stanu układu sercowo-naczyniowego poprzez wzrost poziomu lipoprotein o wysokiej gęstości- HDL (dobrego cholesterolu). Ćwiczenia oporowe mają też dobry wpływ na dobrą budowę twojego ciała- im większa masa mięśniowa, tym większy poziom metabolizmu, spalaniu ulega więcej kalorii. Konsekwencja jest zmniejszanie się ilości tkanki tłuszczowej. Ćwiczenia siłowe prowadzą do obciążania kości, tak jak i mięśni, co daje przyrost masy mineralnej kości oraz zapobiega osteoporozie. Co jest szczególnie ważne dla osób starszych, ćwiczenia oporowe są najlepszym sposobem na walkę ze stopniową utratą masy mięśniową, która zachodzi z wiekiem (zaczyna się około 35 roku życia). Badania wykazały, że mężczyźni i kobiety w wieku 70-ciu, czy 80-ciu lat mogą znacznie poprawić swoją siłę, zakres ruchów, oraz zręczność po zaledwie 10 tygodniach treningu siłowego. Obecnie wielu lekarzy zaleca dwie do trzech sesji ćwiczeń oporowych dla swoich pacjentów w starszym wieku. Badacze zdobyli część dowodów na to, że ćwiczenia siłowe mogą są bardziej efektywne niż same ćwiczenia tlenowe w poprawie samooceny, czy postrzegania własnego ciała. Jednym z możliwych wyjaśnień jest natychmiastowo widoczne skutki takiego treningu. Z ławością możesz zauważyć wzrost masy oraz napięcia mięśniowego.
Ćwiczenia oporowe zwiększają siłę mięśni, poprawiają wytrzymałość ścięgien i więzadeł,redukują ilość tkanki tłuszczowej zaś zwiększają masę mięśniową,obniżają poziom cholesterolu,poprawiają tolerancję glukozy i wrażliwośc na insulinę.
Ćwiczenia izometryczne
Jest to rodzaj ćwiczeń, kiedy mięśnie kurczą się ale stawy pozostają nieruchome, więc włókna mięśniowe zachowują tę samą długość. Są one zwykle wykonywane przy opieraniu się o nieruchomą powierzchnię- na przykład, przyciskając dłonie do ściany. Ćwiczenia izometryczne są skuteczne w rozwijaniu całkowitej siły jakiegoś danego mięśnia, albo grupy mięśni. Jest to często wykorzystywne w rehabilitacji, ponieważ dzięki nim można dokładnie wyodrębnić określone słabsze miejsce, a następnie zastosować ćwiczenia wzmacniające pod odpowiednim kątem zgięcia stawu. Ćwiczenia izometryczne nie specjalnie nadają się do trenowania jakiejś dziedziny sportu, ale mają wiele innych przydatnych zastosowań. Jest to trening, który w sposób szybki i wygodny pozwala wzmacnianie mięśni bez potrzeby użycia specjalnego sprzętu, przy mniejszym ryzyku urazu.
Ćwiczenia izotoniczne i izokinetyczne
W czasie wykonywania ćwiczeń izotonicznych zachodzi rytmiczne wydłużanie i kurczenie się mięśni w obrębie aktywnej części ciała. Przysiady, pompki, podciąganie, podnoszenie lekkich ciężarków czy hantli są zalicznane do tej klasy ćwiczeń.
Ćwiczenia izokinetyczne są wykonywane na specjalnej maszynie, która kontroluje szybkość kurczenia się mięśni w danym zakresie ruchu. Maszyny takie jak CybexT and BiodexT umożliwiają tego rodzaju trening, ale jest to sprzęt używany przez fizjoterapeutów, który nie jest dostępny dla większości ludzi.
Ćwiczenie giętkości
Ćwiczenie giętkości polega na delikatnym rozciąganiu, które prowadzi do wzrostu długości mięśni oraz zwiększa zakres ruchu w stawach. Może to być wykonywane jako seria różnych ćwiczeń rozciągających, albo w ramach większego programu ćwiczeniowego, np.joga, taniec. Ze względu na to, że głównym celem rozciągania jest wydłużenie tkanki łącznej otaczającej włókna mięśniowe, ćwiczenia zwiększające giętkość powinny być wykonywane po wcześniejszym rozgrzaniu mięśni podczas kilku minut wysiłku tlenowego. Każde ćwiczenie rozciągające trwa około minuty, czy dwóch. Chociaż korzyści z ćwiczenia giętkości nie są tak spektakularne, jak w przypadku ćwiczeń tlenowych, czy siłowych, to i tak regularne ich powtarzanie (kilka razy w tygodniu) może odgrywać ważną rolę w zachowaniu zakresu i łatwości wykonywania ruchów- szczególnie u osób starszych. Ćwiczenia rozciągające mogą poprawić twoją postawę oraz stanowią niezbędny wkład w skuteczne, długoterminowe leczenie nadwyrężonych czy chronicznie bolących pleców. Ćwiczenie giętkości mogą być ważne przy zapobieganiu urazom, czy w procesie rehabilitacji, kiedy jedną z przyczyn problemu są ciągle nadmiernie napięte mięśnie.
Część II.
Najlepszy wpływ na ciśnienie tętnicze mają tzw. ćwiczenia "tlenowe" (zwane też aerobowymi). Nie trzeba uprawiać forsownego, często żmudnego treningu. Wystarczy umiarkowany i regularny wysiłek fizyczny. I nie muszą to być jedynie ćwiczenia w sali sportowej, jogging czy jazda na rowerze. Inne zajęcia ruchowe, które okresowo podejmujemy w naszym codziennym życiu, na przykład praca w ogrodzie, mycie podłogi, chodzenie po schodach, także okazują się korzystne. Wówczas Twój organizm pobiera duże ilości tlenu, a cały układ krążenia i płuca lepiej pracują. Oto kilka przykładów ćwiczeń aerobowych:
Spacery - łatwo dostępne. Wystarczą tylko dobre buty. Zaczynaj od krótkich dystansów i łagodnego tempa, zwiększając je stopniowo w miarę nabierania kondycji.
Jogging (słowo z języka angielskiego, czytaj: "dżoging" - oznacza bieganie równym, spokojnym tempem) - intensywniejsza forma treningu, opowiednia dla ludzi, którzy mają mniej czasu. Jeśli długo nie ćwiczyłeś, najlepiej wcześniej zacząć od spacerów. Bardzo ważne jest noszenie opowiedniego obuwia i unikanie biegów po twardej powierzchni, na przykład po asfalcie.
Pływanie - doskonale wpływa na układ sercowo-naczyniowy i odechowy. Bardzo polecane dla ludzi z chorobami stawów, które nie są obciążane podczas pływania.
Jazda na rowerze - dla chorych na nadciśnienie tętnicze zalecane jest równe tempo.
Ćwiczenia z użyciem przyrządów - stają się coraz popularniejsze, choć bywają kosztowne. Można też dokonać zakupu któregoś z urządzeń do treningu domowego. Do najpopularniejszych należą: stojący rower, step, maszyna do wiosłowania i bieżnia. Najlepiej kupić solidne urządzenie z jak najdłuższą gwarancją. Pamiętaj jednak, że sam zakup nie wystarczy, musisz ćwiczyć.
Uważa się, że niezbędnym minimum jest łącznie 30 minut umiarkowanie nasilonej aktywności dziennie. Możesz to łatwo osiągnąć, odpowiednio planując swoje zajęcia. Na przykład, w drodze do pracy wysiądź z autobusu albo z tramwaju o jeden przystanek bliżej i przespaceruj się żwawym krokiem. Podobnie, jeśli jeździsz samochodem, zaparkuj w pewnej odległości od miejsca pracy i przejdź się. Jeśli mieszkasz lub pracujesz w wielopiętrowym budynku, korzystaj ze schodów, a nie z windy. Niektórzy ćwiczą w trakcie oglądania telewizji - możliwości jest wiele, trzeba tylko chcieć.
Najważniejsze jest podjęcie decyzji o rozpoczęciu ćwiczeń. Jeśli chorujesz na jakąś przewlekłą chorobę (np. nadciśnienie) i w związku z tym przyjmujesz leki, pamiętaj, aby kwestię Twojej aktywności fizycznej omówić z lekarzem. Zwłaszcza, jeśli już wcześniej zauważyłeś, że wysiłek fizyczny wywołuje u Ciebie jakiekolwiek dolegliwości.
Wiadomo, że początki są najtrudniejsze. Jeśli uda Ci się wytrwać i ćwiczyć przez 6 miesięcy, dalsze utrzymanie regularnej aktywności staje się nawykiem. Ważne jest ustalenie jakiegoś celu możliwego do osiągnięcia w niezbyt długim czasie. Jeśli masz nadwagę, może to być na przykład utrata 5 kg masy ciała w ciągu 6 miesięcy albo redukcja nadciśnienia o 5 mm Hg w ciągu pół roku. To są całkiem osiągalne cele.
Niektórzy twierdzą, że brak im odpowiedniego sprzętu bądź pieniędzy, by go kupić. Najczęściej jednak jest to tylko wymówka mająca usprawiedliwić bezczynność. Wiele przyrządów do ćwiczeń można bez trudu zrobić samemu z rzeczy dostępnych w domu, na przykład ciężarki z worków wypełnionych piaskiem. A do spacerów czy biegów wystarczają nogi.
Każde ćwiczenia należy rozpocząć od rozgrzewki polegającej na rozciąganiu mięśni i więzadeł. Przygotowuje to do podstawowych ćwiczeń i zmniejsza ryzyko urazu.
Na zakończenie treningu również warto powtórzyć rozciąganie. Zmniejsza to bolesność mięśni. Ćwiczenia rozciągające powinny objąć wszystkie duże mięśnie. Najprostszym przykładem są swobodne skłony tułowia na stojąco z nogami wyprostowanymi w kolanach. Utrzymaj skłon przez około 30 sekund, następnie wyprostuj się i odpocznij. Powtórz czynność parę razy. Inny przykład to obroty tułowia w pozycji stojącej w rozkroku z rękami założonymi z tyłu głowy.
Podstawowe ćwiczenia powinny trwać około 30 minut, chociaż na początku mogą być krótsze, a wydłużać się w miarę, jak nabierasz sprawności. Pamiętaj, że znudzenie jest największym wrogiem regularnej aktywności. Warto więc wymyślać różne cwiczenia lub zaprosić kogoś ze znajomych. Staraj się ćwiczyć co najmniej 4-5 razy w tygodniu. Nie zmuszaj się do wysiłku, gdy z jakichś powodów nie czujesz się dobrze. Nie ćwicz zbyt forsownie. Jeśli trudno Ci wypowiedzieć kilka zdań podczas wysiłku, prawdopodobnie przesadziłeś.
Podczas każdej aktywności fizycznej istnieje pewne ryzyko odniesienia urazu. Aby takich urazów nie było:
Pij wodę mineralną przed i po ćwiczeniach oraz parokrotnie w małych ilościach podczas aktywności.
Ubierz sie wygodnie w odzież sportową z naturalnych tkanin, które lepiej oddają nadmiar ciepła.
Pamiętaj o rozgrzewce wstępnej i rozluźnieniu po zakończeniu ćwiczeń.
Ćwicz regularnie.
Unikaj ćwiczeń typu "start i stop", np. gra w siatkówkę. Twoje ćwiczenia muszą polegać na łagodnym, równym wysiłku - ćwiczysz z powodu Twojego redukcji, a nie dla medalu.
Unikaj rywalizacji i gier sportowych - to niepotrzebny stres, a w dodatku można odnieść kontuzję.
Nie ćwicz po dużym posiłku (dopiero po upływie 2-3 godzin), dostosuj ćwiczenia do pogody, unikaj spalin i twardego podłoża.
Jeśli podczas ćwiczeń pojawią się takie dolegliwości, jak: przejściowy ucisk w klatce piersiowej, znaczna duszność, zawroty głowy, nierówne bicie serca, przerwij ćwiczenia i niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem.
materialy zaczerpniete ze stron:
(www. jestem chory. pl)
oraz z artykułu :
mgr Dariusza Kowalczyka
specjalisty rekreacji ruchowej
(www. mediweb .pl)
Mam nadzieje ze te zebrane informacje beda w jakikolwiek sposob komus pomocne.
pozdrawiam
Zmieniony przez - _IvErSoN_ w dniu 2008-02-07 19:55:43
5
Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie,
ale o ile sam potrafiłby wykopać sobie grób ,
musiałby mieć kogoś kto go pochowa.
Krzysztof Piekarz
TheArt
BikerBoy18
sog
georgu
zabisko
Konr4d
Brekko
Damian91
qkamil
