faith works miracles

Marcia,znam przemeblowanie w głowie – i to porządne
Żeby zaś można było wykonać przemeblowanie potrzebna jest praca nad sobą. Świadomość, że nie będziemy się cofać i będzie tylko lepiej. Nie ważne są wtedy same efekty, ale działanie. Dlatego ja nie czekam na zakończenie działań, nie siadam i nie marnuję życia, czekając na to : gdy będzie lepiej”. Jest wokół wiele piękniejszych i szczuplejszych ludzi, ale i wiele brzydszych i grubszych. Mają się odizolować, bo są inni, „gorsi” ? Jest też wiele osób, które nie ze swojego wyboru, są chorzy, niepełnosprawni itp. I co? Mogą nawet nie mieć możliwości pracy nad „ułomnościami”. Do odstrzału? Doceńmy właśnie to, że my mamy szansę coś zmienić... A że jesteśmy rożni- życie. Podobać się wszystkim i tak nigdy nie będziemy. Nawet z wymiarami modelki, ukończonymi 5 kierunkami studiów i bóg wie czym jeszcze
Każdy ma takie dni,ze czuje się beznadziejnie w swoim ciele, ale trzeba przeganiać takie myśli i tyle Po pierwsze jest wiele cenniejszych rzeczy niż wygląd,a po drugie- życie jest tylko jedno Też miałam taki okres: „ usiąść i poczekać,aż będzie lepiej. Wtedy świat stanie przede mną otworem”. Ale nie stanął. Jako, że tamten okres nie był najlepszym w mym życiu ,skutecznie wyeliminowałam możliwość powrotu, między innymi właśnie przez uświadomienie sobie, ze płakanie nad rozlanym mlekiem czy czekanie nie są dobrymi rozwiązaniami. Trzeba żyć tym co teraz,a nie planami. Jednocześnie pracować na lepsza przyszłość. Od tyle

A drugi „sposób” wpisał się na poprzedniej stronie Wpadnie Martucca, zobaczy, że ktoś się użala i będzie KARA
Także zapyerdalamy i nie będzie czasu na smutki

Komu KARA, komu?

ojej, dzięki dziewczyny no i cześć Marta

z tą akceptacją... mam świadomość tego, że u mnie ona leży i liże dno, ale liczę na to, że po mojej przemianie (o, jak to dziwnie brzmi), będzie znacznie lepiej, bo szczerze, to chyba jedyna cecha we mnie, która nie daje mi o sobie zapomnieć. to zawsze jest tak, że jakbyśmy nie wyglądały to i tak znajdziemy jakieś mankamenty, ale uważam i jestem w pełni świadoma tego co piszę, że jak schudnę polubię siebie i nie będę musiała powtarzać tej kwestii przed lustrem, bo po prostu to poczuję. poczuję się dobrze z tym jak wyglądam. Boże, jestem jednak infantylna

Zmieniony przez - distraught w dniu 2011-09-20 19:25:27

alez dziecko drogie. ja doszlam do BF circa 18%, potem kupilam sobie ciuchy o ktorych wiekszosc kobiet marzy i dalej nienawidzilam siebie i chcialam sie odchudzac...ale tak, tak, warto probowac.

Zmieniony przez - wrong w dniu 2011-09-20 19:33:18

co tu się oszukiwać, zawsze będziemy dążyć do ideałów w naszych głowach, ale chyba nie warto poświęcić na to całego życia, no przynajmniej mi byłoby żal. zobaczymy jak to będzie, na razie nie ma co wyprzedzać faktów.

skup sie raczej na tym, zeby cwiczyc i dobrze sie bawic. reszta sama przyjdzie.

obyś miała rację, chciałabym w to wierzyć.

Ja pierdziu co za wiek....ale kumam bo sama miałam podobnie na tym etapie, gruba, brzydka i bez chłopakaa ważyłam wtedy 57 kg głowa to jest wszystko....

i Wrong ma rację, baw się a reszta przyjdzie sama, jesteś w takim wieku, że łatwiej Ci będzie niż namtylko żadnych głodóweki słuchać się ty Frau Fuhreri nei uciekaćmy wspierać będziemy

to zabrzmi jak pyerdolenie starej ciotki, ale powiem Ci, ze wielokrotnie w zyciu doswiadczalam tego, ze droga do celu byla fajniejsza niz cel- ludzie, ktorzy mi wtedy towarzyszyli, emocje, wyzwania...

Taka motywacja ode mnie:

"Aby być wielkim mistrzem, musisz uwierzyć, że jesteś najlepszy. Jeśli nie jesteś, udawaj, że jesteś.”
Muhammad Ali