Biodostępność różnych form magnezu

Wbrew obiegowym, błędnym opiniom istnieją tysiące badań na temat biodostępności magnezu. Nie jest to wcale jakaś „nieznana dziedzina”.

1. Kluczowy gracz w biochemii organizmu?
2. Tlenek czy cytrynian?
3. Podsumowanie

Kluczowy gracz w biochemii organizmu?

Magnez działa jako aktywator ok. 300 reakcji enzymatycznych, które są niezbędne dla:

• syntezy białka
• skurczów mięśni
• funkcjonowania układu nerwowego
• kontroli glikemii
• przyłączania się hormonów do swoich receptorów
• regulacji ciśnienia krwi
• skurczów (pobudliwości) serca; działa przeciwnie do wapnia zwalniając przewodnictwo i pobudliwość mięśnia sercowego, przeciwdziałając także jego niedotlenieniu
• przepływu jonów przez błony komórkowe (warunkuje przepuszczalność błon komórkowych)
• funkcjonowania kanałów wapniowych (działanie antyarytmiczne).

Tlenek czy cytrynian?

W jednym z badań porównano tlenek magnezu i cytrynian magnezu pod względem rozpuszczalności i wchłanialności z przewodu pokarmowego in vivo. Rozpuszczalność 25 mmoli cytrynianu magnezu i tlenku magnezu badano in vitro w roztworach zawierających różne ilości kwasu solnego (0-24,2 mEq) w 300 ml wody destylowanej, mającej naśladować szczytowe wydzielanie w środowisku kwaśnym (czytaj: kwasu solnego w żołądku). Tlenek magnezu był praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i tylko w 43% dał się rozpuścić w maksymalnej ilości kwasu solnego na 300 ml wody.

Cytrynian magnezu miał wysoką rozpuszczalność nawet w wodzie (55%) i był znacznie lepiej rozpuszczalny niż tlenek magnezu we wszystkich stężeniach kwasu.

Sprawdzano również, czy związki są odporne na oddziaływanie trzustkowych wodorowęglanów (neutralizują one oddziaływanie soku żołądkowego). Poddawano mieszanki coraz wyższemu pH.

Wchłanianie magnezu z dwóch soli magnezu mierzono u zdrowych ochotników, oceniając wzrost poziomu magnezu w moczu po podaniu doustnym magnezu. Przyrost magnezu w moczu po obciążeniu cytrynianem magnezu (25 mmol) był znacznie wyższy, niż uzyskany z obciążenia tlenkiem magnezu (w ciągu 4 godzin po obciążeniu 0,22 vs 0,006 mg / mg kreatyniny; a w ciągu 2 godzin po obciążeniu 0,035 vs 0,008 mg / mg kreatyniny). Zatem cytrynian magnezu był lepiej rozpuszczalny i biodostępny niż tlenek magnezu. Różnica rzędu kilku tysięcy procent nie pozostawia złudzeń co do biodostępności tlenku magnezu.

Polecamy również: Najlepszy magnez - jaki preparat z magnezem wybrać?

Podsumowanie

Z badań wynika, iż lepsze właściwości cechują cytrynian, gdyż ma największą rozpuszczalność w wodzie, dzięki czemu wykazuje większą biodostępność i wyższe wchłanianie po podaniu doustnym. Gorsze są chlorki, tlenki, najgorszy jest węglan.

Referencje:

J S Lindberg „Magnesium bioavailability from magnesium citrate and magnesium oxide.” https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/07315724.1990.10720349

V.V. Ranadel and J.C. Somberg „Bioavailability and Pharmacokinetics of Magnesium AfterAdrninistration of Magnesium Salts to Humans” https://magtabsr.com/wp-content/uploads/2018/05/Bioavailability-and-Pharmacokinetics-of-Mg-After-Admin-of-Mg-Salts-in-Humans.pdf