Kulturystyka jako sposób na życie ? już nie jako hobby ? zapraszam do dyskusji.

dobrze mowisz Don

w podobny spob pisal Arnold w swojej ksiazce, dokladnie nie powtorze ale bylo cos w stylu ze lustro jest miara i w nim okresla sie postepy


podoba mi sie ten art.
[http://www.animalpak.pl/index_.php?DZIAL=3&PDZIAL=3&ID=118&MORE=1&ART=1]
zawsze mnie podbudowuje jakos jak go sobie przeczytam

Lutro heh lutro nie powie ci tyle prawy do centymetr

czy ja wiem
a okreslisz ksztalt swojego tricepsa centumetrem??

No nie ale bez znania wymiarow nie okrdslisz czy waga poszla ci w fat czy w miesnie- fjane w ukladniu makrycykli ^_^ na oko nie okrelsisz czy 2 kg wagi poszlo w miesien czy w fat. a jak spadlo ci w pasie albo jest tyle samo a lapa poszla to wniosek logiczny ^_^
Aczkolwiek efekt wizualny tez jest wazny.

witam
Bardzo ciekawy temat,chciałbym dodać ,że ja osobiście zaczynam odbierać ten sport jako coś konieczniego tz: nie jest to juz tylko pasja , hobby czy zainteresowanie.
Myśle ,że w moim przypadku można śmiało powiedzieć o obsesji, która zamyka oczy na inne rzeczy.Troche mnie to przeraża ale robiąc coś konsekwentnie,z czasem się temu czemuś poddajemy i albo "rywalizujemy" z pasją albo z nią "współpracujemy"

Na początku moim pragnieniem była strata zbędnego sadła i tak straciłem z 105 kg na ok 70/72kg ( jest to mój sukces ).Później kupiłem od znajomego sztange i jakieś obciążenia (było to ponad 2 lata temu) i tak ćwiczyłem tym w domu.Po pewnym czasie z innym znajomym poszedłem na siłownie i tak się "bawiłem".Z czasem inwestowałem w sprzęt dzięki , któremu będe mógł ćwiczyć w domu.Skompletowałem pare elemantów i tak mi zostało do dziś... i to właśnie dziś moim celem jest efektowne rozbudowanie muskulatury , która mnie "uspokoi" psychicznie. Rozbudowa ta, jak wspomniałem jest coraz częściej odbierana przeze mnie (i chyba otoczenie) jako ta obsesja.To uzależnienie , które z czasem zapoczątkowało emocjonalną więź z tym sportem pozostało i chyba tak zostanie na "dłuższą chwile"_________________________"NIC NA SIŁE"
Pozdrawiam.

Co do emocjionalnej wiezi miedzy silownia a czkolwiekiem. Widzialem kolesia ktorzy chcial przyjsc na silownie zobaczyl ze zmaniete [nie mogl otwozyc] zaczal z kopa napeirdzielac w drzwi dziec ryja ze chce cwiczyc to dopiero obsesja

hehe... tak to jest

ja osobiscie nie rozumiem ludzi ktorzy mowia, widzac jakiegos gogusia:
"oooo jak bym tak wygladal jak on to by mi styklo juz bym tylko chodzil na silke i tak cwiczyl leciutko zeby mi nie spadlo i luuuus..."

po 1 nie da sie tak stanac i stac nudne w h..
a po 2 to jeszcze okreslanie tego jak chce sie wygladac jak zobaczysz kawalek bica
smich...



najgorsze to jest to ze stajemy sie monotematyczni!!

my tu gadu gadu a mi jaja w mikrofalowce rowalilo serio
a co do tematu to nie podba mi sie stereotyp pakera-dresa-chama-d****a ave Waldus z kiepskich.

Prawda jest inna na silowni ok stroj sportowy, bo tkai wygodny ale wiellle osob ubiera sie normalnie po silowni, badz w jakies subkultury sa ja np chdoze w szerokich spotkniach i mam to gdzies co kto o tym mysli, widzialem nawet metala, na silowni juz nie ma widze/lks/ skatwe/metal porpsotu sa osoby cwiczace, to troche laczy ludzi <yes>